tag:blogger.com,1999:blog-56244149200605044182024-03-19T01:48:27.242-07:00العدمي المستنيرأنتَ سرابٌ لا يدري أنّه سراب.
-س. وِلِنسكي-Unknownnoreply@blogger.comBlogger106125tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-85559616148883366272018-06-19T14:48:00.001-07:002018-06-19T14:49:41.851-07:00ضد الماكيت<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: right;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: x-large;">ضد الماكيت</span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.histoire-image.org/sites/default/ben20_courbet_001f.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="657" data-original-width="800" height="327" src="https://www.histoire-image.org/sites/default/ben20_courbet_001f.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">ستجدون أسفله لائحة رغبات لن تتحقق كي لا أكف عن الغضب عندما
أجد صدفة نصا يتجاوز توقعاتنا في التفاهة، يبهرنا بلا آدميته، يدنس روحنا، ويدفعنا
لصفع مُرتكِبه لو وجد أمامنا.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">لأنني لم أسمع موسيقى الحرية وأنا أقرأ بعض النصوص،
سأجعل كتابها يسمعون صرخة عنف أنيق وهم يقرأون تدوينة تشبه مطرقة دون سندان، تؤذي
ولكن لا تدمر.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">لم أقابل صفاقة تعادل تلك التي يتمتع بها بعض الذين
يلتزمون بموعد التسليم بأي ثمن. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: large;">ولا يعادل في الرداءة نص ل"كاتب دوري"
يكتب الرسائل المفتوحة والخمس نصائح.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">العار كله لكاتب بخيال محدود مثل أدبه، ولكل روائي يتصور
اللغة، ولكل شاعر لا يجرؤ على تكرار ذاته.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">لا يحمل النص الأدبي جوابا إلا على سؤال واحد: أين
إنسانيتك؟<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">أنا أهاجم كل أديب فاشل في الكذب، مؤمن بالفضائل الفاضحة
للعمل، غير متذوق لحلاوة البصاق وقلة الاحترام.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">أنا أهاجم كل من لا يحترم استرزاقه، ويهدره عبثا في
منصات أدبية مقابل دريهمات.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">أنا أهاجم كل من احترف لعبة "املأ فراغ
الماكيت."<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">تهمتكم أيها العزيزون هي الجدية والاحترافية، نصوصكم تشبه
البيانات أو مقالات الرأي، لست أتخيل بينكم شخصا يقهقه بينما يكتب، لست أرى بينكم
شخصا ينظر لكلمته إلا بجفاف وتجرد. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">لقد تجاوزتكم موضوعيتكم، وقضي الأمر.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">معاييرنا تختلف. رسائلنا أيضا. وحتى لا أخلف وعدي، هذه
لائحة رغباتي:<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">-أن تتجاوز العرض البليد للتواريخ والأحداث<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">-أن تكف الروايات عن كونها سيناريوهات معدة للإخراج</span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>-ألا
تشبه المقالات ثرثرة على هامش ندوة.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="mso-bidi-language: AR-MA;"><o:p><br /></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="mso-bidi-language: AR-MA;"><o:p><br /></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="mso-bidi-language: AR-MA;"><o:p><br /></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">بقلم: Achraf Nihilista</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
العدمي 2http://www.blogger.com/profile/09567827201419682541noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-17678178807089929692018-05-29T15:23:00.001-07:002018-05-29T15:23:11.808-07:00عيد الخاسرين - مقتطف من مسرحية.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: right;">
</div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span style="background-color: orange; font-size: large;">عيد الخاسرين - مشهد من مسرحي</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<br /><table bgcolor="#EFEEEE" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="font-family: Tahoma;"><tbody>
<tr bgcolor="#ffffff"><td align="center" bgcolor="#ffffff" colspan="2" style="color: #6d6d6d; font-size: 11px;"><div class="poem" style="color: #373737; font-family: "Simplified Arabic"; font-size: 18px; list-style-type: none;">
أَنتِ حقيقتي ، وأَنا سؤالُكِ</div>
</td></tr>
<tr bgcolor="#ffffff"><td align="center" bgcolor="#ffffff" colspan="2" style="color: #6d6d6d; font-size: 11px;"><div class="poem" style="color: #373737; font-family: "Simplified Arabic"; font-size: 18px; list-style-type: none;">
لم نَرِثْ شيئاً سوى اسْميْنَا</div>
</td></tr>
<tr bgcolor="#ffffff"><td align="center" bgcolor="#ffffff" colspan="2" style="color: #6d6d6d; font-size: 11px;"><div class="poem" style="color: #373737; font-family: "Simplified Arabic"; font-size: 18px; list-style-type: none;">
وأَنتِ حديقتي ، وأَنا ظلالُكِ</div>
</td></tr>
<tr bgcolor="#ffffff"><td align="center" bgcolor="#ffffff" colspan="2" style="color: #6d6d6d; font-size: 11px;"><div class="poem" style="color: #373737; font-family: "Simplified Arabic"; font-size: 18px; list-style-type: none;">
عند مفترق النشيد الملحميِّ …</div>
<div class="poem" style="color: #373737; font-family: "Simplified Arabic"; font-size: 18px; list-style-type: none;">
<br /></div>
<div class="poem" style="color: #373737; font-family: "Simplified Arabic"; font-size: 18px; list-style-type: none;">
-محمود درويش- </div>
</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: center;">
</div>
</div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<br /><br /><span style="font-size: large;"><br /></span>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://www.artnet.fr/WebServices/images/ll00446lldab9GFgneECfDrCWvaHBOc7RKE/jean-louis-forain-sc%C3%A8ne-de-tribunal.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://www.artnet.fr/WebServices/images/ll00446lldab9GFgneECfDrCWvaHBOc7RKE/jean-louis-forain-sc%C3%A8ne-de-tribunal.jpg" data-original-height="352" data-original-width="480" height="292" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Scène de tribunal - Jean-Louis Forain</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
</div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">وأنا أهمُّ بفكِّ شيفرةِ بابِ الْغُرفَة، اكتشفتُ ضياع
ذاكرتي. أنا لا أذْكرُ منْ أينَ أَتيتُ، أوْ إلى أيِّ مكانٍ سأمضي. ماذا كانتْ مُهمَّتي
الَّتي أمرني بِها مساعدي اللَّطيف؟<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">كانَ هذا قبلَ سَنتيْن، وقدْ قرَّرت صياغَةَ قِصَّة ضياعِ
الذَّاكرةِ، حتّى لا أفقِدَ الهويَّة والأنا.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">أمسكتُ الوَرَقةَ يوم فُرِضَ عليَّ الصَّمتُ. فلَمْ أتحدَّثْ.
لمْ أتحدَّثْ لشهورٍ، وربَّما لسَنواتٍ، لكنَّني لمْ أنْسَ قطُّ رنَّةَ أيٍّ منْ
مُفرداتي الأثيرةَ ولا إيقاعَها. آخرُ ذِكْرايَ عنْ صَوْتي أنَّه لمْ يكنْ صالحًا
للإنشادِ أو الغِناءِ. ولكنَّني إذْ أهمُّ بالكتابةِ، يَستفِزُّني مؤخَّرًا ذاتُ
السُّؤالِ: لأيِّ شيءٍ سأكتبُ وذاكِرتي مُتوقِّفةٌ بدورِها لشهورٍ، وربَّما لسنواتٍ؟<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">سأكتبُ لذِكرى عالَمٍ موعودٍ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">هلْ يكونُ لذلكَ العالمِ منْ ماضٍ؟ <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>أنا أعيشُ في ماضيهِ السَّحيقِ، ولا شكَّ. ولكنْ
منْ دَمَّره؟ <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>منْ ذا الَّذي أتاحَ انتِصارَ
النَّوايا الطَّيبةِ؟ متى انهارَ الأغبياءُ الَّذين حَجَبوا ضوءَ الشُّروقِ ببراعةٍ؟
متى سُمحَ بالكلامِ للأخْيارِ والمُتَّهَمين؟ وأيُّ قاضٍ فاسدٍ هذا الَّذي نطقَ
حُكمَ بَراءتِنا؟<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">هذِهِ رِسالةٌ يا سَيِّدي منْ هذا المَكَانِ حيثُ ضاعت
ذَاكِرةُ الحيف والجَوْر ولمْ نَتَعمَّدْ نسيانَها.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">(في مكتبِ قاضي التَّحقيقِ.)<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>المتهم الأول</u></b>: هُم لمْ يَمْنَعوا الجُلوسَ بَعدُ أيُّها
العَجوزُ، اخْترْ مقعدًا.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">(يَتَحرَّكُ العجوزُ ببطءٍ، يتردَّدُ قَليلا، ثمَّ يجلِسُ.)<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>المتهم الأول</u></b>: أخبِرْنا عنْ تُهمَتِك؟<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>العجوز</u></b>: لا أذكرُ. مَتى أَلغوا اللِّباسَ المُوحَّدَ على
المَساجينِ؟<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>المتهم الأول</u></b>: وجدتُ الأمورَ هكذا حينَ دَخَلْتُ السِّجنَ.
<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">(صمت.)<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>المتهم </u></b><b><u>الثاني</u></b>: سمِعتُهُم يتَحدَّثونَ عنْ بعضِ الأوراقِ
المُصادَرةِ، (مُوَجِّهًا حديثهُ للعَجوزِ.) هلْ كُنتَ تَكتُبُ؟<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>العجوز</u></b>: يَوْمَ فَرَضوا عليَّ الصَّمْتَ، أَمْسكتُ القلمَ
والوَرَقَةَ، لمْ أنْطِقْ بكلمةٍ مُنْذ سنواتٍ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">(صمت.)<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>العجوز</u></b>: أترى أيُّها الشّاب، ما زِلتُ أسْتطيعُ الحَديثَ.
تِلكَ الكلماتُ لمْ يتوقَّفْ صَداها عنْ التَّرَدُدِ في جُمْجُمَتي. وحتَّى لا أفقِدَ
موسيقاها، قُمْتُ بتدوينها.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>المتهم </u></b><u><b>الأول</b></u> (ساخرا.): صَوْتُك هذا مُزعِجٌ بِحقٍّ،
أتَّفقُ مَعَهُم لمرَّةٍ، إخراسُكَ كانَ ضَروريّا.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>العجوز</u></b>: لمْ أَزعمْ قطّ أنَّ صَوْتي صالحٌ للإنشادِ أوْ
الغِناءِ، ولَمْ أكنْ أصرُخ، كنتُ أتحدَّثُ كَما الآنَ، بِلياقةٍ بورجوازيةٍ وصَوْتٍ
خفيضٍ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">المتهم الأول: ولأيِّ شيءٍ كُنتَ تَكتُبُ؟<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>العجوز</u></b>: لقدْ شَرَعَتْ ذَاكِرةُ كَلِماتي بالتَّلاشي، إِلى
أنْ ضاعتْ تماما، وتَداعى بِها كلُّ أثرٍ عنْ أيِّ حَدَثٍ قبلَ ذَلكَ الَّيومِ. <o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">(يصْمتُ لثوانٍ، وقبلَ أنْ يُواصلَ سردهُ للأَحداثِ.)<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>المتهم الثاني</u></b> (برعب): اصمتْ أيُّها العجوز.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">(يُسمَعُ دقُّ أقدامٍ قُربَ المَكْتبِ، يَقْترِبُ الصَّوْتُ
شَيْئًا فَشَيْئًا، ثُمَّ يَتَوقَّفُ.)<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">(صمت.)<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>المتهم الأول</u></b>: ليْسَ هذا بشيْءٍ. لا بدَّ أنَّهُ رَجُلُ
أمنٍ، لَيسَ أكثَر.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">(تَتَحَرَّكُ الأَقْدامُ قُرْبَ المَكْتبِ، ثمَّ تَبْتعِدُ
بِسُرعةٍ كما لوْ كانَ صَوْتَ رَكْضٍ سريعٍ.)<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>المتهم الأول</u></b>: لا تَخْشوا شَيْئًا. تَحَدَّث أيُّها
العجوز.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>العجوز </u></b>(يَظْهَرُ مُفَكِّرًا.): لقد اخْتَرَعْتُ تاريخي
اخْتِراعًا. اقْتَبَستُهُ مِن قُصاصاتِ الجَرائِدِ والرِّوايات... قُمْتُ بهذا حتّى
لا أَفْقِدَ الهوية. أ ترى؟ أنا لا أذْكُرُ شَيْئًا على وَجْهِ التَّحْديدِ، يَقولونَ
أنّني قَرَويٌّ مُزارِعٌ، (يُظهِرُ يَدَيْنِ لا تَبْدو عَلَيْهِما أيُّ خَدْشٍ قدْ
يُشيرُ لأعمالَ يَدَوِيّة.) أمّا في ذاكِرَتي الجَديدة فَقَدْ كُنْتُ رِياضِيًّا أَجْني
الكَثيرَ مِنَ المالِ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>المتهم الأول</u></b>: كَذِبُك هذا يَبدو مُثيرًا أيُّها المَسْخُ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>العجوز</u></b>: معَ أنَّني فَقدتُ ذاكرةَ الأَحْداثِ، إلا أنّ ذاكِرَةَ المَشاعِرَ لمْ تُغادِرْني إلى الآن، أنا أَتَذَكَّر يَوْمَ الضَّياعِ بِدِقَّةٍ كَبيرَةٍ. لقدْ أعْلَنتُ ذَلكَ الْيَوْمَ أَوّلَ يومٍ لِضَياعِ الذّاكِرَة. قَدْ يَكونُ هَذا حَقيقيًّا. لكنْ هلْ تَرى؟ قَدْ يَكونُ يَوْمَ فُقدانِ أََخي الأَكْبر. </span></span></div>
</div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>المتهم الثاني</u></b> (مُقاطِعا إيّاه): تَبْدو عَلَيْكَ عَلاماتُ
الثَّراءِ حقًّا.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><u><b>العجوز </b></u>(غَيْرُ مُهتمٍّ بكلامِهِ): لَكنَّني كَتَبتُ ذاكِرَتي
الجَديدَةَ، حتَّى لا يُضَيِّعَها شيءٌ غَيْرُ النّار.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>المتهم الأول والثاني معا</u></b>: نيرانُ الحَقيقَةِ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>العجوز</u></b> (مُرْتَبِكا): ما بِكُما؟<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>المتهم الأول</u></b>: سَمِعْنا عنْ أَوْراقِكَ المُصادَرَة، كُنتَ
تَكِتُبُ عَلَيْها كَلِمَتَيْنِ، عَشَراتِ المَرّاتِ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>العجوز</u></b>: نيرانُ الحَقيقةِ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>المتهم الثاني</u></b>: أيّا يكُن.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>المتهم الأول</u></b>: لقدِ تَأَخَّرَ القاضي.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>العجوز</u></b>: ماذا لَو كُنْتُ القاضي؟<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>ا</u></b><u><b>لمتهم الأول</b></u> (ساخِرا): لِهذا أُلْغيَتْ بِذْلَةُ السُّجَناءِ،
حَتى يَتَمَكَّنَ أيُّ مَسْخٍ وَضيعٍ مِثلَكَ مِنَ الكَذِب.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>المتهم الثاني</u></b>: لمْ أَسْمَع عنْ قاضٍ يتَحَدَّثُ أكثرَ مِمّا
يُنْصِت.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">(يَتَقَدَّمُ العَجوزُ صَوْبَ المَكْتبِ. يَخْلَعُ قَميصَهُ
لِتَظْهَرَ خَلْفَهُ عَضَلاتٌ هَزيلَةٌ مِنْ مَلابِسِهِ الدّاخِليَّةِ النَّظيفَةِ.)<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>العجوز</u></b>: لَسْتُ أَعْرِفُ، لَكِنَّ القاضي قَدْ يَكونُ أَحَدَنا،
بَيْنَنا. <o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">(ثُمَّ يُشيرُ العَجوزُ إِلى مَكَانٍ بِاتِّجاهِ بَابِ
المَكْتَبِ، فَتُضاءُ الخَشَبَةُ لِيَظْهَرَ رَجُلان، أَحَدُهُما سَمينٌ، والآخرُ
تَظْهَرُ عَلَيْهِ عَلاماتُ الخَبَلِ.)<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>السمين</u></b> (غَيِرَ مُبالٍ.): مَعَكَ حَقٌّ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">(يَتَهامسُ المُتّهَمانِ، ثُمَّ يَبْتعِدانِ عنْ بَعْضِهِما
الْبَعض. يَقْتَرِبانِ مُجَدَّدًا، ثُمّ يَتبادلانِ القَسَمَ.)<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>العجوز</u></b>: أُقْسِمُ أنَّني لا أذْكُرُ كَوْني مِنَ الْقُضاةِ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><u>السمين</u>: أُقسِمُ أنَّني لَسْتُ قاضِيًا.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u>الأبله</u></b>: ولا أَنا. لَسْتُ بِقاضٍ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">(يَنْظُرونَ لِبَعْضِهم البعض، فَيُشيرونَ إلى العجوزِ
الَّذي يُشيرُ بِدورِهِ إِلى السِّتارِ.)<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">(ستار.)<o:p></o:p></span></span></div>
<br />
<br />
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"> : بقلم</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">Achraf Nihilista</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
العدمي 2http://www.blogger.com/profile/09567827201419682541noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-20033482400898494832018-03-18T13:15:00.001-07:002018-03-18T13:17:02.041-07:00مشهد انهيار الأنظمة<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; text-align: start;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.bipolarhappens.com/bhblog/wp-content/uploads/ensor-dysphoric-manic.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="375" data-original-width="560" height="214" src="https://www.bipolarhappens.com/bhblog/wp-content/uploads/ensor-dysphoric-manic.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">الاستِقرارُ نعمةٌ لا تُدرِكها العقول، ولا تحِسّها الأرواح، ولا تنعمُ فيها الأجساد. سرعان ما سينهارُ استقرارٌ شُيِّدَ على كُثْبانِ الحقائقِ الخفيفةِ، وسيتداعى ذاك الَّذي أدركته طمأنينةٌ -زائفة- للحبّ، ونيرانُ الخمولِ المتقدة لا تُسعِفُ رجلاً بلغَ الاستقرار.</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; text-align: start;">
<span style="font-size: large;">ذاتَ يومٍ ستنهارُ أنظمةٌ كبيرةٌ في مشهدٍ مهيب، ودويّ انهيارها سيصمُّ آذان الَّذين لطالما تباهوا بحِدَّة آذانهم.</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; text-align: start;">
<span style="font-size: large;">سيقولون: كانَ على الأرضِ رجالٌ ابتلوا بشقاءِ أُذن حسَّاسةٍ لأدنى ضجيجٍ. ولم يصدمنا وَهنُهم المفاجئ الجديد، نحن أبناءُ الضّعف. وعلى ركامِ الأنظِمةِ السَّابقةِ، لمْ يستطِع الحسَّاسون بناءَ أنظمةٍ حديثةٍ لا تؤذي الآذانَ -ويا لتباهيهم بقدرتهم العجيبة على البناءِ-.</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; text-align: start;">
<span style="font-size: large;">بعضُنا أيقظَهُ دويُّ الانفجارُ، وجُلُّنا لمْ يَسْتَيقِظ إلى الآن. أمَّا المحظوظونَ منّا فقدْ انهارتْ الجُدرانُ فَوْقَ رؤوسِهم، ولمْ يدركوا ما حدثَ بالفِعل، وفَرُّوا منْ محاسبةِ الشُّرطةِ الحَديثةِ للمسؤولين -مسؤولٌ كلُّ منْ نام، وكلُّ منْ استيقظ، وكلُّ من لم يدرك ما حدث.-</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; text-align: start;">
<span style="font-size: large;">اليومَ صباحًا، شاهدنا رجالا آذانهُم كالحميرِ، بحماس مبالغٍ فيه يحملونَ الطّوب طوالَ الطَّريقِ، ورِجالا آذانُهم كالكلابِ، يتحسَّسونَ المكانَ، أمّا نحن، فلزمنا بيوتنا، لحالةِ الطوارِئ الّتي أعلنها البوليس بالأمسِ.</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; text-align: start;">
<span style="font-size: large;">ولماذا سَنَخْرج؟ لا ماء، لا غذاء، لا دواء... لا مشكلة. قدْ نموتُ جوعا، عَطشا، أو مَرضا. </span><br />
<span style="font-size: large;">سنموت.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">بقلم: Achraf Nihilista</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
العدمي 2http://www.blogger.com/profile/09567827201419682541noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-69040485895852307662017-09-17T09:38:00.001-07:002017-09-17T09:44:50.321-07:00بليز باسكال: حول بؤس الإنسان. -الجزء الثالث والأخير-<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://media2.ledevoir.com/images_galerie/de_531657_386364/image.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://media2.ledevoir.com/images_galerie/de_531657_386364/image.jpg" data-original-height="516" data-original-width="800" height="257" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">بليز باسكال</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<div align="right" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 25.68px;">لهذا، حينَ قالَ سينيا لبيروس الَّذي كانَ يسعى للرَّاحةِ مع أصدقائِهِ بعْدَ احتلالِه أجزاءَ كبيرةً منَ العالمِ، أنَّ عليهِ البَحثَ عنْ سعادتِه في ذاتِهِ بدلَ أنْ يبحثَ عنها بعدَ هذا الكمِّ الهائلِ من الجُهدِ، لقد كان سينيا هنا يُسدي لهُ نصيحةً لمْ يتقبَّلْها. بلْ إنَّ هذهِ النَّصيحة لمْ تَكُن أكثرَ وجاهةً مِنْ مشروعِ الشَّاب الطَّموحِ بيروس. إذْ اعتبرَا معًا أنَّ الإنسانَ يُمكنُ أنْ يكتفي بذاتهِ وخيراتهِ، دونَ أنْ يملأَ فراغَ قَلْبهِ بآمال خياليَّة: يا له منْ خطإ جسيمٍ! فبيروس لمْ يَكن ليصيرَ سعيدًا لا قبلَ احتلالِ العالمِ ولا بعدهُ. ربَّما كانت الحياةُ الرَّغيدةُ الَّتي اقترحَها عليهِ وزيرهُ أقلَّ قدرةً على إغراءِهِ منْ مشاغلِ الحُروبِ والأسفارِ الَّتي سيتأمَّلُ خلالها.</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="background-color: white; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 25.68px;"><span style="color: #222222;">علينَا أنْ نعترفَ إذنْ أنَّ التعاسةَ </span>بلاءٌ مكتوبٌ على<span style="color: red;"> </span><span style="color: #222222;">الإنسانِ بحيثُ قدْ يضجرُ دونَ أيّ سببٍ خارجيّ، بلْ حالتهُ الطَّبيعية كفيلةٌ لوحدِها بجعلهِ ضجِرًا: هوَ بالتَّالي ضعيفٌ وخفيفٌ للغايةِ، بحيثُ أنَّه أمام ألفِ سببٍ جوهري للضجر، يكفي أقلُ أمرٍ تافهٍ ليرفِهَ عنه. وإذا فكّر في هذا بجديّةْ، سيَتَذمرُ من كونِهِ يُرفِهُ عن ذاته بأشياءَ سطحيةٍ وحقيرةْ، أكثرَ مما يَتذمَرُ من مآسيه الحقيقية؛ وهذه الترفيهاتُ هي أقلُ وجاهةً ألف مرة من ضجره.</span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 25.68px;">كيفَ لرجلٍ فَقَدَ ابنه الوحيد، وبعد أن كان في الصباح يبكي ويلعن قدره، كيف له أن يضحك في المساء؟ لا تستغربوا! إنه الآن مشغولٌ بمحاولةِ تخمينِ المكانِ الذي سيهرب منهُ الأيلُ الذي تطارده كلابه منذ ستّ ساعات.</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 25.68px;">لا يلزمُ أكثر من ذلك للانسان، مهما كان كَرَبُه عظيما. إذا نجحنا بالترفيه عنه مؤقتا، سَنَراه سعيدا لذلك الوقت، ولكنها سعادةٌ مزيفةٌ ووهمية، لأنها لا تأتي من امتلاك شيءٍ مادي وحقيقي، ولكن فقط من خفّةِ رُوحِهِ التي تُنسيه ذكرى معاناتِهِ الحقيقية، لتَرْبِطهُ بأشياءَ بخسةٍ وتافهة، لا تستحق أن يَتَورطَ فيها. إنّها لغِبطةٌ مرضيةٌ ومسعورة، لأنّها لا تَدُلّ على صِحّةِ رُوحِهِ وإنّما على اخْتِلالِها. إنّه يَضحكُ ضِحْكَةَ خُبْلٍ ووَهم. لأنّه أمرٌ غريبٌ أن تُفكّرَ فيما يُعجبُ الإنسانَ في الّلعب واللهو. وعلينا الاعتراف أنّها بِشَغْلها للنّفس، هِي تُلهيهِ عن آلامه، وهو أمرٌ حقيقي، ولكنّ هذا لا يَحدثُ إلاّ لأنّ العقلَ يَصنعُ موضوعا وهميا لِشَغفهِ، فَيتشبّتَ به.</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 25.68px;">ما هَدفُ أُولئكَ الّذينَ يَلعبونَ كرة المضربِ في رأيكم، بِتَركيزٍ كبيرٍ وانهماكٍ جسدي أكبر؟ إنّ غرضهم هو التّباهي أمامَ أصدقائهم في اليوم الموالي بأنّهم لعبوا أفضلَ من المنافس، وهذا سرّ ارتباطهم بالّلعب. والأمرُ سيّان بالنّسبة لأولئك الّذين يَعرقونَ في مكاتبهم، لِيُظهروا للعلماءِ أنّهم قد حلّوا مَسْألةَ جَبرٍ مُعَقّدة لمْ تُحلّ قبلَ ذلك من قبل. وهُوَ أيْضا حالُ أولئك الّذين يُعَرّضونَ أنفسهم لِمخاطرَ هُمْ في حلّ عنها، لِيَتباهوا أنّهم بمكانةٍ لم يَستطع غيرُهم بُلوغَها، بشكلٍ يوحي بالبلاهة في رأيي. وبالنهاية، هناك أولئك الّذين يَستهلكون ذواتَهم لملاحظةِ كلّ هذه الأمور، لا ليكتسبوا منها الحكمةَ، وإنّما فقط لِيتباهوا بأنّهم أدركوا عَبَثها: وهؤلاء هُمْ الأكثرُ خَبَلاً، لأنّهم مخبولونَ رغمَ معرفتهم. كان حَرِيًّا بهم عَدم التفكيرِ بأَحدٍ إذ امتلكوا هذه المعرفة.</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 25.68px;">ذاك الّذي يَمضي حياته بِلَا ضجرٍ في الّلعبِ والمراهنةِ كُلّ يومٍ بأشياءَ قليلة، سيغدو تعيسا إنْ مَنَحناهُ كُلّ يومٍ ما يَكسبُهُ شريطَةَ ألّا يلعب. قد َنعتقدُ أنّه يَبحثُ عن متعةِ الّلعبِ وليس الربح. ولكنّه إذا لَعبَ منْ أجلِ لا شيء لَنْ يَتحمّسَ أبدا، وسَيملّ. هو لا يَبْحثُ عَن الّلعب <span style="text-transform: uppercase;">وَحْده</span> إذا: لأنّ مُتعةً مستمرةً وبِلا حماس سَتشعرهُ بالضجر. يَنبغي أنْ يَتَحمّسَ وأنْ يُحَفّزَ نَفسه، عَبْر تَخَيّلِ أنّه سيَصير سعيدا بِربحٍ ما كان لِيَرفُضَ أخْذهُ شَريطَةَ ألّا يَلعب. إنّه يَصنعُ لِذاته موضوعَ شغفٍ يُثير رغبته، غضبه، ذُعره وأمانيه.</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 25.68px;">وهكذا، فإّن ما يُرَفّهُ عَن الإنسان ليس فقط أمورا خسيسةً، هي أيضا مُخادعةٌ ومزيفة. أيْ تَرْتكِزُ على أوهامٍ وخدع، لمْ تَكُن لِتَشْغَلَ عَقْلهُ لو لَمْ يَفْقِدْ حِسّ وطَعْمَ الخير الحقيقي. ولو لمْ تَكُن رُوحُه قد امْتَلَأتْ خسّة، تفاهة، خفّة وكبرا وعِدّةَ مَثالِبَ أخرى. هذه الأمور لا تُخَفّفُ بؤسنا إلّا ِلتَصْنعَ بُؤسا وشقاءً أَكثرَ حضورا وواقعية، لأنّها ما يَمْنَعُنا حقّا منَ التفكيرِ بِذواتِنا، ويَجعلنا نَضَيّعَ وقتنا هباءً. دونها، كنّا سَنَملّ، وهذا الضّجَرُ كان سَيَبحثُ عن مَخارجَ حقيقية. ولكنّ الترفيهَ يَخْدعنا، يُسلّينا، ويَرمي بنا بِلَا إدراكٍ إلى الموت.</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 25.68px;">لمّا عَجزَ الإنسان عن علاجِ الموتِ والبؤس والجهل، ارتأى ألاّ يُفكّر بها، لِيَصيرَ سعيدا؛ إنّ النسيانَ هو كلّ ما اخترع الانسان لِيُعزّي نفسهُ أمام كلّ هذه الآلام. يا لَهُ من عزاءٍ شقي. لأنّه لا يُشْفي الآلام، بَلْ يُخْفيها لبعضِ الوقت، وهو إذْ ذاكَ لا يَجعلُنا نُعالِجُها حقّا. وهكذا، بَعْدَ تَحْويلِ طبيعةِ الإنسان، صار الضّجرُ، الّذي كان مَأساتهُ الحقيقية، خَيْرَ حَليف له بطريقةٍ ما، لِأنّه يَجْعَلهُ يَبحثُ عَنْ حَلّ حقيقي. والترفيهُ الّذي كان يَنْظُرُ له كَحَليفٍ صار الشّرَ المُحْدِقَ به، لأنّه يُبْعِدُهُ أكثر منْ أيّ شيءٍ آخرَ عَنِ البَحثِ عَنْ عِلاجٍ لآلامِه. وهذا دليلٌ على بُؤسِ الإنسانِ وفَسادِه، وهو كذلك دليل على عَظَمتِه. لأّن الإنسانَ لا يَضْجَرُ مِنْ كُلّ شيءٍ ولا يَبْحَثُ في كلّ شيءٍ عَنْ مَشاغِلَ مُحْتَملة، إلّا لأنّ فِكرةَ السّعادةِ الضّائعةِ تَشْغلُ باله. وهذه السّعادةُ الّتي لَمْ يَجِدها داخِله، يَبْحثُ عنها بِلَا جدوى في أشياَءَ خارجية، دون أَنْ يَستطيع تَلْبِيَتَها، لأنّ السّعادةَ لَيست داخِلنا، ولا في باقي المخلوقات، وإنّما في الرّبِ وَحْدَه.</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 25.68px;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 25.68px;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 25.68px;">-تم-</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 25.68px;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 25.68px;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 25.68px;">ترجمة: Achraf Nihilsta & ياسين الحيلي</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 25.68px;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 25.68px;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 25.68px;"><br /></span></div>
</div>
العدمي 2http://www.blogger.com/profile/09567827201419682541noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-70793899170955196252017-08-30T11:58:00.001-07:002017-08-30T11:58:13.895-07:00بليز باسكال: حول بؤس الإنسان. -الجزء الثاني-<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrOEnq6gD-tAtNqacInEfPjsObc5UCAyssKmL5_5MBP-AVJeGqFYbJvyCCIcKLWZe6qLNYgnReI8lxk6Ir3moqP2-mJ3_E-gWvB2ECPgdDNFjIclE7lkg-pywRGHFziKDBE894BzK1nMc/s1600/blaise_pascal.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="410" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrOEnq6gD-tAtNqacInEfPjsObc5UCAyssKmL5_5MBP-AVJeGqFYbJvyCCIcKLWZe6qLNYgnReI8lxk6Ir3moqP2-mJ3_E-gWvB2ECPgdDNFjIclE7lkg-pywRGHFziKDBE894BzK1nMc/s400/blaise_pascal.jpg" width="327" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">بليز باسكال</td></tr>
</tbody></table>
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://coursphilosophie.free.fr/images/philosophes/blaise_pascal.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="410" src="https://coursphilosophie.free.fr/images/philosophes/blaise_pascal.jpg" /></a></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">أَلَيْسَت الكرامةُ
الملكيَّةُ عظيمةً في ذاتِها، بِحيثُ تَجعلُ الَّذي يَمتلِكها سعيدًا بمجرَّدِ النَّظرِ
لما هوَ عليهِ؟ أيجبُ إلهاؤُه عنْ هذهِ الفِكرةِ مثلَما هوَ الحالُ بالنِّسبةِ للعوامّ؟
أنَا أرى جيِّدًا أنَّ جعلَ الإنسانِ سعيدًا، يكونُ في صرْفِ نظرِه عنْ بُؤسهِ
اليوميّ، حتَّى يشغلَ فِكرَهُ كاملاً بالانشغالِ بالرَّقصِ الجيِّد. ولكنْ هلْ سَيبلغُ دَرجةَ الملوكِ؟ وهلْ سيكونُ أكثرَ سعادةً
في علاقتِه بتسليتِه التَّافهةِ أكثرَ منْ التَّفرسِ في مشهدِ عَظَمتِه؟ ما هوَ
أكثَرُ شيءٍ مقبولٍ يمكنُ أن تنالَ روحهُ، ألنْ يكونَ في هذَا كبحًا لسعادتِهِ
وانشغالاً لرُوحهِ عن التفكيرِ في ضبطِ خطواتِهِ على إيقَاع حالةٍ أو وضعٍ ما بشكلٍ
مُتقنٍ، بدلَ تركهِ مستَمتِعًا في سكينةٍ تأملّ العظمةِ المُستفيضةِ المحيطةِ بهِ؟
عندمَا نخوضُ التَّجربة، ونتركُ ملكًا لوحدِهِ، بدونِ إرضاءٍ لحواسِّه، بدونِ حرصٍ
على روحِه، وبدونِ رفقةٍ، مفكرًا في ذاتهِ فقطْ، سَنرى أنَّ ملكًا تأملَّ في نفسِهِ
هوَ رجلٌ بئيسٌ أيضًا، تَمامًا كغيرِهِ منَ الرِّجالِ. وحتَّى بتفادِي هذَا بعنايةٍ،
سَيَتواجدُ دائمًا بجانبِ الملوكِ عددٌ كبيرٌ من المرافقينَ، هَمُّهم تسليةُ
الملوكِ بعدَ مشاغلِهم، مهمَّتُهُم ملاحظةُ أوقاتِ الفراغِ وملؤُها بما لذَّ من المُتعِ
والألعابِ، حتَّى لا يبقَى ثمَّةَ منْ فراغٍ. أيْ أنَّهم محاطون بأشخاصٍ مهتمُّون
للغايةِ ألاَّ يبقَى الملكُ وحيدًا، في حالةِ تأمُّلٍ ذاتيّ، علمًا منهم أنَّه
عرضةٌ للبؤْسِ، فكلُّ ملكٍ تعيسٍ هوَ ملكٌ فَكَّرَ في ذاتِهِ.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">إنَّ الشَّيءَ الجَوْهريَّ
الَّذي يدعمُ الإنسانَ أمامَ أهوالِه الكُبرى والمُعَذِّبة، هوَ أنَّه يُصْرَف عنِ
التفكيرِ في ذاتِهِ دائمًا. احذروا من هذَا!<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">ماذَا يعني أنْ
يكونَ المرءُ رئيسًا، وزيرًا أو حتّى وزيرًا أوّل، غيرَ أنْ يمتلِك عددًا من النَّاسِ
المحيطينَ بهِ من كلِّ جانبٍ، مُهِمَّتُهم ألاَّ يترُكوا لهُ ولَوْ ساعةً واحدةً
في اليَومِ حيثُ يمكنُ أنْ يفكِّر في ذاتِه؟ وعندمَا يَفقِد الملوكُ عزيمتَهُم،
ويُبعَث بهم إلى منازلِهم في الأريافِ، حيثُ لا ينقُصُهُم لا الخيراتُ ولا الخدمُ
ليُوفرُوا حاجياتهِم، وحتى لا يتركوا لهُم الفُرصةَ ليُصبحوا تُعسَاءَ، لغيابِ
المانعِ من التَّفكيرِ في الذَّات.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">مِنْ هُنا جاءَ
انشغالُ عدَدٍ منَ الأشخاصِ بالألعابِ والقَنْصِ ووَسائِلِ التَّرفيهِ الأُخرى الَّتي
تشغلُ حيِّزًا كبيرًا في روحِهِم. ليسَ لأنَّ هنالكَ سعادةً فيمَا يمكنُ الحصولُ
عليهِ في هذهِ الألعابِ، ولا في تصوُّرِ الغِبطةِ الحقيقيَّةِ في المالِ الَّذي
يُمكنُ جَنْيُهُ منَ المُراهناتِ، أوْ في الأرنَبِ البريّ الَّذي يَقتنِصونَهُ. لنْ
نرغبَ بهذَا الأرنبِ أو هذَا المَالِ لَوْ كانَ مَمْنوحًا دونَ جُهدٍ، ليسَ هذا
الاستعمالُ الرَّخوُ والسَّلبيّ، الذي يجعلُنا نُفكِّر في وَضْعيَّتنا التَّعيسةُ،
هو ما نبحثُ عَنْه في التسلية. ولكنّ الهمّ هو الَّذي يَصرِفُنا عنِ التفكيرِ في
ذَواتِنا.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">مِنْ هنا جاءَ حبُّ
الإنسانِ للصَّخبِ والضَّوضاءِ في العالمِ. فالسِّجنُ بالنِّسبةِ لهُ عقوبةٌ مريعةٌ،
وثمَّة القليلُ من النَّاسِ فقطْ مَن يقدرونَ على معاناةِ العُزلةِ.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">هذا كلُّ ما تمكَّن
الإنسانُ مِن خلقِه ليُسعدَ نفسهُ. والَّذينَ يَتسلَّوْن بإظهارِ تفاهةِ وانحطاطِ
تسليةِ الإنسانِ، يعرفونَ جيِّدًا حقيقةَ جزءٍ منْ بُؤسهم؛ لأنَّه بؤسٌ أكبرُ منَ
القدرةِ على التَّسليةِ بأشياءَ خسِّيسةٍ وكريهةٍ: لكنَّهم لا يُدركونَ الجَوْهرَ
الَّذي يجعلُ بؤسهم ضروريًّا، ما لم يَسْلَموا منَ البُؤْسِ الدَّاخليّ والطبيعيّ
الَّذي يَشْترطُ عدمَ القُدرةِ على معاناةِ النَّظرِ إلى الذَّاتِ. لَو أنَّ شخصًا
اشترى هذَا الأرنبَ البريّ، ما كانَ ليمنعَ عنْهُ الرُّؤيةَ؛ ولكنَّ القَنصَ يمنعُها.
وحينَ نلومهُ على ذلك، أيْ على بحثِهِ المُستميثِ الَّذي لنْ يُرضيه، وأنَّه ليسَ
ثمَّةَ ما هوَ أتفهُ وأدنى ممَّا يبحثُ عنهُ، لوْ أنَّ استجابتهُ كانتْ سليمةً ومُفَكَّرًا
فيها، لَوافقَ: ولكنَّهُ يَعْترِضَ قائلاً أنَّه لا يبحثُ سوى عنْ ملهاةٍ عنيفةٍ
وشديدةٍ ليصرفَ نَظره عن ذاتهِ، ولهذا يَقترِحُ على نفسِه شيئًا جذُّابا يُغريهِ
ويَشْغلُ وَقتَهُ. ولَكنَّهُ لا يُجيبُ حتَّى بذلكَ، لأنَّه لا يَعرِفُ نفسهُ. إنّ
رجلًا نبيلًا يعتقِدُ صراحةً بوجودِ شيءٍ عظيمٍ ونبيلٍ في القَنصِ: سيقولُ أنَّها
مُتعةٌ ملكيَّة. تمامًا مِثلَ باقي الأمورِ الَّتي تشغلُ النَّاسَ. نحنُ نَتخيَّلُ
بلوغَ شيءٍ صلبٍ وحقيقيٍّ فيما نبحثُ عنْه، نُقنعُ أنفسنا أنَّنا إذا ما بلغناهُ،
سَنرتاحُ مُستَمْتِعينَ: ولا نُدرِكُ طبيعتَنا الجَشِعةَ وصَعبةَ الإرضاءِ. نَعتقِدُ
أنَّنَا نَبحَثُ بحقٍّ عن السَّكينةِ، ولكنَّنَا لا نَبْحثُ في الحقيقةِ إلاَّ عن
الاضطِرابِ.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">يَمتلِكُ الإنسانُ
غريزةً سِرّيةً تجعلهُ يَبحثُ عنْ التَّرفيهِ والانشغالِ في الخَارِجِ، والَّتي
تنبعُ من الإحساسِ الدَّائمِ بِبُؤسهِ الأبديّ. ويملِكُ غريزةً أُخرى، سِرّيةٌ بِدَورِهَا،
استمرَّت مَعهُ مُنذُ حالَتِهِ الطَّبيعيَةِ الأولى، تَجْعلُهُ هذهِ الغَريزةُ
يعلمُ أنّ السَّعادةَ لا توجدُ خارِجَ حالةَ السَّكينةِ. وَمِنْ هاتَيْنِ الغريزتَيْنِ
المُتَضادَّتَين، يَتشكَّلُ مَشروعٌ ضبابيٌّ يَتوارى عنْ نَظرهِ في جوهرِ روحهِ،
والَّذي يَجعلهُ يَرْنو للسَّكينةِ عبرَ الاضْطرابِ، ولِيُدركَ دائمًا أنَّ الرِّضى
الَّذي فَقَدَهُ سَيَستَرجِعهُ إذَا تَجاوزَ بعضَ المصاعِبِ الَّتي تقفُ في الطَّريقِ،
عِندَها يُمكنُ أنْ يَقْتحمُ أبوابَ السَّكينةِ.</span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">وهَكذا تُهدَرُ
الحَياةُ كُلّها. نَبْحثُ عنِ السَّكينةِ عبرَ تَجاوزِ بَعضِ العَقباتِ، وما إنْ نَتجاوُزهَا،
حتَّى تغدو السَّكينة ذاتها غيْرَ محتملةٍ. إمَّا أنْ نُفكِر بالمآسي الَّتي أصابتْنا،
أو تِلك المُحدِقَةُ بنا. وحتَّى حينَ نَعْتقدُ أنَّنَا مُحصَّنونَ مِنْ ذلكَ كلِّه،
لَنْ يَتركَ الضَّجرُ فُرصَتَهُ ليَسْتعرِضَ نُفوذَهُ وتَجَبُّرَهُ، ويَخرُجَ مِنْ
أعماقِ القَلْبِ حَيْثُ تَمْتدُ جُذورُه، ليَدُسَّ بالعَقْلِ سُمُومَه.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">... يُتبَع</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">ترجمة: Achraf Nihilista & <a href="http://yassinehilly.blogspot.com/" target="_blank">ياسين الحيلي</a></span><br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
</div>
العدمي 2http://www.blogger.com/profile/09567827201419682541noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-50212171646326842042017-08-19T14:31:00.001-07:002017-08-20T11:25:00.054-07:00بليز باسكال: حول بؤس الإنسان. -الجزء الأول-<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">توطئة سريعة: هذه ترجمة نص "بؤس الإنسان - Misère de l'Homme" للمفكر الفرنسي بليز باسكال، وهي ترجمة مشتركة مع صديق المدونة ياسين الحيلي، وسننشر هذا النص على أجزاء.</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://www.rts.ch/2017/07/17/07/13/5088718.image/16x9/scale/width/624" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="351" data-original-width="624" height="223" src="https://www.rts.ch/2017/07/17/07/13/5088718.image/16x9/scale/width/624" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">باسكال، بليز.</td></tr>
</tbody></table>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">لا يُمكن لشيءٍ وضعنا على طريقِ إدراكِ بُؤس الإنسانِ غير معرفةِ السَّببِ الحقيقيّ وراءَ حالةِ الاضطرابِ المستمرّ الَّتي يقضي بهَا حياتَه.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">لقد أُلقيَت الرُّوح
في الجسدِ لتَمكثَ فيه لوقتٍ قصير، وتعرف أنّ الجسدَ ليسَ إلا معبرًا نحو رحلةٍ أبديّة.
كما أنها لا تملِكُ من الزّمن سوى القليلِ قبل أنْ تنفصلَ عنه، إذ إنّ الضروراتِ الطبيعيةَ تنزعُ من الزمنِ</span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18pt;"> قسطًا كبيرًا. ولا يبقى لها سوى القليلِ من الزمنِ </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18pt;">المُتاحِ للذَّات. </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18pt;">لكنّ هذا القليلَ المتبقي عسيرٌ للغاية،
ويُضايقها على نحوٍ غريب، حتى إنَّها لا تفكر إلاَّ بمضيه. إنَّه لعذابٌ عظيمٌ أن يضطرَّ المرءُ لقضاءِ الوقتِ مع نفسه، مفكرًّا في ذاته. وهو، إذْ ذاكَ، لا يحرصُ على شيءٍ قدرَ حرصهِ على
نسيانِ نفسِه، وتركِ الوقتِ، القصيرِ والثَّمينِ، يُهدر دون تفكيرٍ، مهتمًّا بأمور تشغلهُ عن
التَّدبر فيه.</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">إنَّه أصلُ كلِّ المشاغل المَرَضِيَّةِ للإنسانِ، ولكل ما ندعوه ترفيهًا أو مضيعةً للوقت، حيثُ لا غرضَ لنا
منها إلا تركُ الوقت يمضي دون الإحساسِ به، أو بالأحرى دون أن نستشعرَ به ذواتنا. كما
نسعى من خلال فقدان هذا القِسطِ من حياتنا إلى تفادي المرارةِ والقَرفِ الداخلي الَّذي
يُصاحبُ حتمًا الاهتمامَ الَّذي كنَّا نصُبُّه على أنفسنا خلالَ هذا الوقتِ. لا تجدُ الرّوح في
ذاتِها ما يرضيها، بل ولا ترَى إلا ما يُكْرِبها حين
تفكِّر في الأمرِ. وهذا ما يُجبرها على
الانفلاتِ خارجًا، والبَحثُ عن فقدانِ ذكرى حالتِها الحقيقيَّة من خلالِ الانهماكِ في الأمورِ الخارجيّة. فغبطتُها تكمنُ في هذا النّسيان؛ ويكفي جعلُها ترى ذاتَها وتكونَ معها، لتُصبحَ بئيسةً.</span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">إنّنا نُحَمِّل الإنسانَ منذُ الصِّبى عبءَ صَوْن كرامتِه وثرواتِه، بلْ وحتّى خيراتِ وكرامةِ أسلافِه وأصحابِه، ونُكَبِّلُه
بدراسةِ اللُّغاتِ، العلومِ، الرِّياضةِ والفنون. نُكلِّفهُ بمشاغلَ شتَّى: نُفْهِمُه أنَّه لنْ يصيرَ سعيدًا إذَا لم يحرص بمجهودهِ وعنايتِه على صَوْنِ ثروتِه وشرفِه، وكذا ثروةِ وشرفِ أصدقائه، وأنَّ اختلالَ أيٍّ منْ هذه الأشياءِ سيردي بهِ تعيسًا. وهكذا، نَشْغَلُه بأعباءَ ومهامَ تُؤْرقُه
من مطلعِ الفجر. ستقولون: "يا لَها مِن طريقةٍ غريبةٍ لجعلهِ سعيدًا!" ما الّذي
يمكنُ فعلهُ إذن لجعلِه تعيسًا؟ اسألوا أنُفسكُم ما الّذي يُمكنُ فِعلُه! لا ينبغي سوى إزالةِ هذا الحملِ عن كاهلهِ. لأنَّه، مذ ذاك، لنْ يرى ويفكرَّ إلا بذاتهِ، وهذا ما لا يمكنُه بأيِّ شكلٍ تحملُّه. وحتَّى إنْ تَبقَّى لهُ بعضُ الفراغِ بعدَ كلِّ تلكَ الأعباءِ الَّتي تَحَمَّلها، سيحرصُ على
تضييعهِ في التَّرفيه الَّذي يَشغلُه ويسرقُه بدورِه من ذاتِه.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">وعليهِ، كلَّما
انشغلتُ بمختلفِ اضطراباتِ الإنسانِ، وأزماتِهِ والمخاطرِ الَّتي يتعرَّضُ لها في ساحةِ المعركةِ، سعيًا وراءَ رغباتٍ طموحةٍ تُولِّدُ صِراعاتٍ وأَهْواءَ ومشاريعَ خطيرةٍ ومُؤذِيةٍ؛ قلتُ أنَّ الشَّرَ الَّذي يَلحقُ الإنسانَ يَأتي منْ عدمِ قدرتِه على البقاءِ مرتاحًا في غرفةٍ. إنَّ شخصًا يملِكُ ما يكفي لسدِّ حاجاتِه، إذَا عرفَ كيف يبقى معَ نفسِه، فلنْ يغادرِها أبدًا إلى
البحرِ أو إلى أيِّ مكانٍ آخرَ: وإذَا كنَّا نبحثُ فقطْ عنِ العيشِ ببساطةٍ، عِندها لنْ نحتاجَ للقيامِ بكلِّ تلكَ المشاغلِ الخطيرةِ.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">ولكنْ حينَ نظرتُ عن
كَثَبٍ، وجدتُ أنَّ بُعدَ الإنسانِ عن السَّكينةِ، وصعوبةَ البقاءِ مع ذاتِه، يأتي منْ سببٍ فعليٍّ، إذْ يعودُ إلى شرِّ وضعِنا الطَّبيعي الضعيفِ والفاني،
ولبُؤسِنا الَّذي لا عزاءَ لنا فيه حينَ لا يمنعُنا شيءٌ عن التّفكيرِ بهِ، وحين لا نرى شيئًا
إلاَّ ذواتَنَا.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">لا أتحدَّثُ إلُا عنْ أولئِك الَّذين ينظرون لذواتِهِم بغَيْرِ منظَارِ الدِّين. إنَّه لمِن مُعجزاتِ المَسيحيَّة، في حقيقةِ الأمرِ، أنَّها تُصالِحُ الإنسانَ معَ ذاتِه، عبرَ مصَالحتِه مع الرَّب؛ كما تجعلُ التَّفرُسَ في ذاتِهِ محتملاً، وتجعلُ من العزلةِ والسكينةِ مستحبَّيْنِ للكثيرينَ، أكثرَ من الاضطرابِ وباقي
مشاغلِ البشرِ. ألا تُنْتِجُ منْ إيقافِ المرْءِ في ذاتِهِ آثارَها الأكْثَرَ إبهارًا؟ ولا تفعلُ ذلك
إلاَّ بإيصالهِ بِالرَّبِ ودعمِهِ في شعورِه </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18pt;">بالبُؤسِ، عبرَ تطَلُّعِهِ لحياةٍ ثانيَةِ ستُحرِّرهُ كُلِيًا.</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">ولكن لأولئِك
الَّذين لا تُحرِّكُهم سوى طبيعتُهم، فمِنَ المُستَحيلِ أنْ يبقوا في هذهِ الرَّاحةِ الَّتي تتيحُ لهم أن يَتَفَرَّسُوا في ذواتِهم، دونَ أنْ يُهاجِمَهُم الحُزنُ والأسَى. ذاكَ الَّذي لا يُحبُّ إلا نفسَهُ، لا يكرهُ شيئًا قدرَ كرهِه البقاءَ وحيدًا مع نفسهِ. فهوَ لا يبحثُ عن شيءٍ إلاَّ لنفسِه، ولا يهرُبُ من
شيءٍ قدرَ هروبِه من نفسِه. لأنَّه حينَ يرى نفسهُ، لا يرَاها كمَا كانً يرغبُ أن تكونَ، ويجدُ فيها كمًّا من الآلامِ لا مفرَّ منهُ. وفراغًا ماديًا وحقيقيًا يَصعُبُ عليهِ ملؤُه.</span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">فَلنختَرْ أيَّ حالةٍ نشاءُ، ونجمعُ فيهَا كل ما نريدُ منَ الخيراتِ والمَلذَّاتِ الَّتي تظهرُ قادرةً على إرضَاءِ أيّ إنسانٍ. إذا كانَ هذَا الإنسانُ الَّذي سَنضعُه في هذهِ الحالةِ بلاَ مشَاغلَ ولا تَرْفيه، مُفكِّرًا
في ماهيَّتِه، فإنَّ هذهِ الغِبطةَ -القَاهِرةَ- لنْ تَنْتشِلهُ ممَّا هو فيهِ. سيقعُ بالضَّرورةِ في
تصوُرَاتٍ سوداويَّةٍ عن المُستَقْبلِ: وإذَا لمْ نشغَلْهُ خارجَ ذاتِه، فسيغدو بالضَّرورةِ تعيسًا.</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">...يُتبع</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 24px;">ترجمة: Achraf Nihilista & <a href="http://yassinehilly.blogspot.com/" target="_blank">Yassine Hilly</a></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 24px;"><br /></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 24px;"><br /></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 24px;"><br /></span></span></div>
</div>
العدمي 2http://www.blogger.com/profile/09567827201419682541noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-87949153521995098122016-10-04T09:55:00.000-07:002016-10-05T02:50:26.042-07:00 أوشو... عن كارل يونغ وعلم النّفس الغربيّ<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<br />
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; margin-bottom: 6px;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; margin-bottom: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">أوشو... عن كارل يونغ وعلم النّفس الغربيّ</span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; margin-bottom: 6px;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgudDbABz9pj-ZzAXcVYNu9bYqLLtg-PpFCP6BqcFjV5ggKsUN6BLaZtwXVq4vFwth4IF9ywBBDJWgEyq1XCx1PLtSdY30hXcoP58Ayc3-JpaTkuqwAOd68KJimfkM8H3DAM8fMIbLXQ_Q/s1600/osho-photo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="356" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgudDbABz9pj-ZzAXcVYNu9bYqLLtg-PpFCP6BqcFjV5ggKsUN6BLaZtwXVq4vFwth4IF9ywBBDJWgEyq1XCx1PLtSdY30hXcoP58Ayc3-JpaTkuqwAOd68KJimfkM8H3DAM8fMIbLXQ_Q/s400/osho-photo.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; margin-bottom: 6px;">
<span style="font-size: x-large;"><br />ثمة طريق وحيدة بلا استثناء، إنّها طريق التأمُّل— والّتي ظلَّ علم النّفس الغربيّ يتجنّبها. ظلَّ يتجنَّب ليحمي بنيته وأدبياته برمتهما. مؤسسوه ومحلّلوه النّفسيين الكبار، كلُّهم سيغرقون، سيُنسَون لو دخل التأمل المجال. لأنّ التأمُّل يستطيع مساعدتك لتكتشف شيئًا يتجاوز عقلك.<br />يوجد الإيجو بين العقل والجسد. إنّه كيان زائف. ليستِ الذّاتُ موجودةً بين العقل والجسد، إنّما وراء العقل. ولتبلغ الذَّاتَ عليك أن تتعلَّمَ طرائق إسكاتِ العقل، بحيث تختفي ثرثرته المستمرة. وذلك لأنَّ الذَّات الحقيقيّة صمتٌ مطلق.<br />ما لم يُدمِج علم النّفس الغربيّ التأمُّل، فسوف يظلُّ موثقًا إلى الأنا. لا يستطيع ترك الإيجو لأنّ دون إيجو لا يعود عندها ثمة مركز للإنسان. على الأقل ثمة شيء— قد يكون زائفًا— لكنّه شيءٌ نتمسَّك به... لكنّه يدمِّر حياة الإنسان كلِّها. يزيد من اندفاعه أكثر فأكثر، يجعله أسرع دون أن يعرف إلى أين هو ذاهب. ولماذا هو ذاهب، دون حتى أن يتقصى من يكون. </span><span style="font-size: x-large;">لم يسأل علمُ النّفس الغربيّ سؤالًا أساسيًّا— مَنْ أنا؟— لأنّ هذا السؤال سيدمِّر الإيجو الزّائف. وأن تسأل ذلك السؤال يعني أن تدخل عالَمَ التأمُّل، والتأمُّل بإيجاز هو حالة من اللاعقل. ولقد خاض علم النّفس الغربيّ، وما يزال، آلامًا كبيرة لينكر أيّة حالةٍ كهذه من اللاعقل— إنّ العقل نهاية وجودك— موقف غير علميّ بالمرّة من دون استكشاف أو حتى الاطلاع على التّاريخ الطويل لمتصوِّفي الشّرق— ليس علم النّفس الغربيّ سوى علمٍ بعمر... قرن واحد. لقد وُلِدَ للتو.<br />يقارب عمر الصوفيّة الشرقيّة عشرة آلاف سنة. ليستْ قضيّة كلمة رجل واحد، أو بلد واحد؛ بل بلدان محتلفة وأعراق مختلفة وأزمنة مختلفة، ولم يكن بينها تبادل في الأفكار، وصلوا جميعًا إلى نفس الخلاصة. لا يمكنك أن تواصل تجاهل الأمر ببساطة. نصف البشريّة— وعلى الأرجح النّصف الأفضل؛ لأنّه تحضَّر قبل الغرب، تثقف قبل الغرب بزمن طويل، عاش كلَّ الأمجاد الّتي يعتقد الغرب أنّه يبلغها الآن... عند النظر إلى أدب تلك الشعوب ومخطوطاتها وموسيقاها وشعرها، سيكون عليك أن تفكِّر أنّ النّاس الّتي أبدعتْ مثل هذه المخطوطات، ومثل هذا الشعر العظيم، ومثل هذا الرسم العظيم، ومثل هذه الموسيقا العظيمة، لا يجب تجاهلها اعتباطًا. يجب الاستماع إليهم بحرص ويجب استكشاف كلِّ ما يقولونه دون أيِّ تحيُّز. إنّهم يقولون إنّ العقل ليس نهاية الإنسان؛ بل اللاعقل هو حقيقته الجوهريّة.<br />العقل ظاهرة متغيّرة، إنّه جريان متواصل— ونعلم ذلك! إنّه يتغيّر كلَّ لحظة. إن الأفكار في حالة ازدحام مستمرّة. لا تستطيع إبقاء فكرة واحدة في عقلك لأكثر من بضع لحظات. إنه جريان متواصل غير مستقر. ليس بوسعه تأسيس حقيقة الإنسان الجوهريّة. ثمة حاجة لشيء أكثر تماسكًا. وهو هناك، لقد تمّ اكتشافه. عاشه ناس. وبوسعك رؤية الفرق: ما يزال أعظم محلّل نفسيّ في الغرب عرضة لنفس ضروب الأمراض مثل أيِّ إنسان عادي، لنفس الجنون، لنفس الشيزوفرينيا. بخصوص خبرته، فهو متمرّسٌ جيّدًا بالفعل، لكن فيما يخص إنسانيته، هو عادي كأيِّ شحض آخر. ليس فيه تحوّل جذريّ.<br />اشتُهرَ الأطباء النفسيون بأنّهم يغتصبون مرضاهم— أنّى لهؤلاء النّاس إذن أن يقدموا المساعدة ؟ يصاب أطباء النّفس بالجنون ضعف ممارسي المهن الأخرى. وينتحرون بمقدار ضعفي من ينتحرون من ممارسي المهن الأخرى. ليسوا أناسًا مرحين، ليسوا هادئين وساكنين، لا تبدو عليهم سكينة الصوفيين، ولا سعادتهم ولا يقينهم ولا هيبتهم. كلُّ ما يحلُّ بهم من صنيع العقل.<br />يظْهر الصوفيّ أعلى مرتبةً من المحلّل النّفسي. في الواقع إنّ المحللين النّفسانيين يخافون مواجهة الصوفيين؛ لأنّ مَثَلَهم أمام الصوفيين كمثلِ الجمل قرب الجبل. لا تحبُّ الجمال الذهاب إلى الجبال؛ تحبُّ الصحراء. فهناك تكون هي الجبال.<br />كان كارل غوستاف يونغ في الهند. زار تاج محل، ذهب ليرى مجموعة معابد خاجوراهو، ذهب ليرى معابد كوناراك، لكنّه لم يذهب لرؤية رامانا مهارشي. وحيثما ذهب، قيل له مرارًا وتَكرارًا " أنت أحد أعظم المحلّلين النّفسييين في الغرب، عليك ألاّ تفوِّتَ فرصة لقاء صوفيّ مشرقيّ قد بلغ صفْوَه الكامل."<br />كان في الجنوب، على بعد ساعتين من بلوغ رامانا مهارشي لو أراد ذلك. لثلاثة أشهر كان في الهند، لكنّه تجنَّب الأمر. لا يمكن لهذا أن يكون محض صدفة. ولقد شعر هو نفسُه أنّه مدين بتفسير ما، وإلاّ سيبدو الأمر على أنّه تجنَّب. وبطبيعة الحال، لمّا كان مفكرًا عظيمًا ومحلِّلًا نفسيًّا كبيرًا- كان بوسعه إيجاد أيِّ عذرٍ وأيِّ تفسير، وقد وقع على تفسيرٍ يمكن اعتباره خطيرًا.<br />صدر تفسيره عندما عاد لزيورخ، صرّح بأنّه لم يذهب لرؤية رامانا مهارشي" لأنّ ثمة اختلاف بين طرائق الشّرق وطرائق الغرب، وأنّ الطريقة الشرقيّة خطيرة على الإنسان الغربيّ؛ إذ إنّه نشأ بطريقة مختلفة، تقاليده مختلفة وثقافته مختلفة ودينه مختلف وتطوره النّفسيّ كلّه مختلف. إن من الخطير أن نجلب لهذه النّفسيّة المختلفة أيّة طريقة من الشّرق؛ لأنّ تلك الطرائق طوَّرتْ لإنسان مختلف، لنفسيّة مختلفة- ولهذا لم أزره." لكن هذا كلّه هراء، فمن قال إنّ عليك اتباع رامانا مهارشي، من قال إنّه عليك استعمال تقنياته وطرائقه؟<br />كلُّ ما كان يصرُّ النّاس عليه هو أنّ عليك أن تراه على الأقل. مجرّد لقائه لم يكن ليدمِّرَ علم نفسِك الغربيّ. لو كان هذا العلم ضعيفًا وهشًا لدرجة أنّ لقاء رامانا مهارشي سيدمره، فهو لا يستحق عناء الإبقاء عليه — يجب أن يدمَّر، وكلّما كان ذلك أقرب كان أفضل. لم هدر الوقت على شيء بهذا الضّعف؟ رامانا مهارشي ليس خائفًا منك.<br />حين قيلَ لرامانا مهارشي إنّ كارل جوستاف يونغ هنا وإنّه قيل له باستمرار من قبل كلِّ عالِم نفسٍ يلتقيه في الهند" إنّ لقاء أيِّ بروفيسور تحليل نفسيّ في الهند عديم الجدوى؛ لأنّهم ببساطة يكررون ما تنتجه أنت في الغرب كالببغاوات. من الأحسن أن تذهب لترى شخصًا فريدًا ومختلفًا لتكون لديك نظرة مقارنة." حين سمع رامانا بهذا وأنّه قد يأتي إليه شعر بالغبطة. وقال: "مرحبًا به في أيِّ وقتٍ شاء القدوم، أنا متوفر"<br />وهذا الرجل أميّ. ترك منزله في عمر السّابعة عشر. ليس خبيرًا بأيِّ شيء. ليس عالِم منطق، ليس فيلسوفًا وليس خائفًا من أيٍّ من مؤسسي علم التحليل النّفسيّ. كان ليسعد برؤيته. لكنّ محلّل النّفس جبان.<br />بالنّسبة لي، ليستْ هذه مجرّد حادثة بين يونغ ورامانا؛ إنّها رمزيّة للغاية، وذاتُ مغزى. علم التحليل النّفسيّ الغربيّ خائفٌ لأنّه قائمٌ على رمال متحركة، لا أساسَ له. إذن لو سألتني، لا يمكن لي أن أقترح عليك تغييراتٍ صغيرةٍ هنا وهناك. ليس بوسعي أن أخبرك كيف تقدر على ترميمه تاركًا البنیان القديم سليمًا— مجرّد أن تطليه بلون جديد، وأن تعيد ترتيب الأثاث وما إلى ذلك. لا. أساساتُ البناء كلّه قائمةٌ على نحو خاطئ.<br />على علم النفس الغربيّ أن يترك الإيجو وأن يجد الذّاتَ الحقيقيّة وذلك غير ممكن من دون التأمُّل. لقد فعلها الشّرق لآلاف السنين. لذا ليس الأمر جديدًا، ليس شيئًا غير مُستكشَف، ليس أمرًا دونكيخيوتيًا. إنّه أمرٌ تقف القرون له دعامة. ولم يُجَنَّ أيِّ متأمُّل يومًا، لم ينتحر أيِّ متأمُّل يومًا، لم يغتَصِبْ أيِّ متأمِّلٍ يومًا. ليس الأمر مجرّد تجربة عمليّة، أو فهمًا فكريًا؛ إنّه تحوَّل جذريِّ للإنسان نفسِه.<br />يجب تذكير المحلل النفسي بإحدى مقولاتِ سقراط؛ على الطبيب أن يشفي نفسّه أولًا. المحلّل النّفسيّ مريض بدوره، مريضٌ تمامًا. لا يختلف عن الزّبون. جميعهم في قارب واحد. إنّه يرى نفس الكوابيس ويعاني من نفس التوتراتِ النّفسيّة و يشعر بنفس اللامعنى ويحاول مساعدة النّاس الّذين يحملون نفس الأمراض. أنّى له أن يكون مرجعًا. بأيِّ وجهٍ سيؤكد للمريض أنّ الأشياء قابلة للتغيير. ليستْ شخصيته مندمجة بكليتها في عمله. إنّها دراسته فحسب.<br />يشبه الموضوع رجلًا يدرس تاريخ الفنّ، فيصبح مؤرخًا عظيمًا لكلِّ الفنِّ الّذي أنتج في العالَم كلّه، لكنّه لا يستطيع رسم خط مستقيم بنفسِه. لأنّ لا ذلك ليس تاريخًا. لا مغزى من ذلك، فتخصّصه التّاريخ. هذه حال المحلّل النّفسيّ: يعرف كلَّ شيءٍ عن العقل، لكنّه لا يعرف كيف يغيّره، لا يستطيع تغيير عقله حتى؛ لأنّ في كلِّ تغيير عليك أن تكون منفصلًا عن الشيء الّذي ستغيره. وهو يعرِّف نفسَه بالعقل - فمَنْ سيغيّر مَنْ؟<br />يخلق التأمُّل الفجوة. يأخدك ما بعد وما وراء العقل، عندها يمكنك أن تتغيّر؛ لأنّ العقل يصبح موضوعًا لك. عندها لا تعود تعرِّف نفسَك بالعقل. عندها تستطيع إعادة ترتيبه أو تغييره بشكل كامل ولا يقدر العقل أن يؤثر عليك إطلاقًا. أنت قصي للغاية، متعالٍ للغاية بحيث لا يستطيع العقل الوصول إليك.<br />يمنحك تعذر وصول العقل إليك قوّة هائلة. تستطيع الوصول إلى العقل وتغيير أيَّ شيءٍ تريده ويصبح العقل عاجزًا لأول مرّة. تستطيع مساعدة مرضاك على أن يتأمَّلوا.<br />الآن يخبرون مرضاهم أن يمارسوا تمارين تحليل أحلامٍ عديمة الجدوى. يأتي المريض مرّتين أو ثلاثًا في الأسبوع لمدّة ساعة، متحدثًا عن جميع أحلامه. وبينما يتحدث عن أحلامه، جالسًا خلف الأريكة، أتعتقد أنّ المحلّل النّفسيّ يستمع إليه؟ هل هو قادر على الاستماع؟ يحتاج لذلك إلى عقل صامت، وهذا ما لا يملكه. لربما يحلم بدوره، جالسًا في الخلف.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />المصدرأوشو-تسجيلات- العهد الأخير، المجلّد الخامس.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: x-large;">ترجمة: </span><span style="background-color: transparent;"><span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: x-large;"><a href="https://www.facebook.com/I.miss.rain.54654?fref=ufi">Abderezak Belhachemi</a></span></span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-89921733319214103872016-09-20T04:32:00.001-07:002016-09-22T12:23:35.299-07:00أي مكان خارج العالم - شارل بودلير<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;">من كتاب "كآبة باريس" المعروف أيضا ب "قصائد نثر صغيرة".</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b><u></u></b></span></div>
<span style="font-size: large;"><b><u>
</u></b></span>
<br />
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiRYN4ZwU4C1hZdeZujiNTTVN_FMe4_fUbklaCNlUIKtsHdC5jQdDIPW4-DdcBg08tskXUAM0duU_rCDCyB5QYlqD7UCohO3jKrB4eGvQoxEZfkgrPjou3fozcrr6_HAHoGTG_QlE8xCw/s1600/CHZ_medium.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="298" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiRYN4ZwU4C1hZdeZujiNTTVN_FMe4_fUbklaCNlUIKtsHdC5jQdDIPW4-DdcBg08tskXUAM0duU_rCDCyB5QYlqD7UCohO3jKrB4eGvQoxEZfkgrPjou3fozcrr6_HAHoGTG_QlE8xCw/s400/CHZ_medium.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><b><u><span style="font-size: large;"><b><u><br /></u></b></span></u></b></span></div>
<span style="font-size: large;"><b><u>
</u></b></span>
<br />
<div>
<span style="font-size: large;"><b><u><span style="font-size: large;"><b><u><br /></u></b></span></u></b></span></div>
<span style="font-size: large;"><b><u>
أيّ مكانٍ خارجَ العالم:</u></b></span><br />
<div>
<br /></div>
<div>
<span style="font-size: large;">هذه الحياةُ هيَ مستشفى حيثُ تتملَّكُ كلُّ مريضٍ الرَّغبةُ في تغييرِ السرير. هذا يريدُ أن يعاني أمام المدفأةِ، وذاك يعتقدُ أنه سيُشفى إلى جانبِ النَّافذة.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">يَبدو لي أنَّني سأكون دائمًا بحالٍ جيدة هناك حيثُ أنا غيرُ موجودٍ، وفكرةُ الانتقالِ هذه هي فكرةٌ أناقشها دون تَوقُّفٍ مع روحي.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">"أخبريني يا روحي، أيتها الرُّوح الفقيرةُ البارِدة، ما رأيكُ إن سَكنا لشبونة؟ لا بدَّ أنَّ الجو ساخنٌ هناك، وستَبتهجين به كما حيوانٍ زاحف. هذه المدينةُ على حافة الماء؛ يقولون إنَّها مبنيةٌ من رخامٍ وأن سُكانها بهم من كرهِ النّبات ما يجعلهم يقتلعون كلَّ الأشجارِ. هذا مشهدٌ طبيعيّ كما يشتهي ذوقكِ، مشهدٌ من ضوءٍ ومعادنَ، وسوائلَ لتعكسهما."</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">روحي لا تَردُّ بشيء.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">"بما أنَّكِ تحبّين السَّكينةَ إلى هذا الحدِّ، مع مشهدِ الحركةِ، أترغبين السَّكنِ بهولاندا، تلك الأرضُ المبهجةُ؟ فقد تستمتعين بتلك الأرضِ الَّتي دائمًا ما أعجبتكِ صورتُها في المتاحفِ. ما رأيك في روتردام، أنت الَّتي تحبِّين غاباتِ الصّواري والسُّفنَ الرّاسيةَ أسفلَ المنازل؟"</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">ظلَّتْ روحي صامتةً.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">"قد تجعَلكِ باتافيا تبتسمين أكثرَ، وسنجدُ بها روحَ أوروبا ممتزجةً بالجمالِ الاستوائيِّ."</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">ولا كلمة، أتكون روحي ميتة؟</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">"هل بلغتِ إذن هذا الحدَّ من الخدرِ؛ حيثُ لا تنتشينَ سوى من آلامك؟ إذا كان الأمرُ هكذا، فلْنهربُ صوبَ تلك البلدانِ المشابهةِ للموت. سأتكلَّف بالأمرِ، أيَّتها الرّوح البائسة! سنحزم حقائبنا صَوبَ تورينيا، ولم لا نذهبُ أبعدَ، إلى أقصى البلطيق؛ أو أبعدَ من الحياةِ حتى، إن كانَ هذا ممكنًا؛ فلنستقرَّ في القطبِ. هناك لا تلامس الشَّمسُ الأرضَ إلا نادرًا. والتّعاقبُ القليلُ للضّوءِ والظّلمةِ يقتل التّنوع ويزيد الرَّتابةَ، هذا الجانبُ الآخرُ للعدم... هناك يمكننا أخذُ حماماتِ ظلامٍ طويلة، بينما يرسلُ لنا الفجْرُ، على سبيلِ التَّرفيهِ، أشعته الورديَّة الَّتي تشبهُ انعكاساتِ ألعابٍ ناريَّةٍ من الجحيمِ."</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">أخيرًا، انفجرتْ روحي وصَرختْ بي بحكمةٍ: "في أي مكانٍ! في أي مكانٍ! شريطةَ أن يكونَ خارجَ هذا العَالمِ."</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">ترجمة: <a href="https://www.facebook.com/achraf.nihilista" target="_blank">Achraf Nihilista</a></span></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
العدمي 2http://www.blogger.com/profile/09567827201419682541noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-78685167638357370232016-09-15T13:19:00.000-07:002016-09-15T16:31:48.779-07:00رحلة إلى الجحيم - غوستاف فلوبير<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div align="right" class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.bkneuroland.fr/img/conferences/lostintemptations/temptations020.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://www.bkneuroland.fr/img/conferences/lostintemptations/temptations020.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span><span style="font-size: large;"><b><u>رحلة إلى الجحيم:</u></b></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;">كنتُ أعلى الأطلسِ الكبير، ومِنْ هناك كنتُ أتأملُ العالَم، بذهبه وطينه، بفضائله وغروره.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;">عندها ظهرَ لي الشّيطان، وقالَ:<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;">"تعالَ معي، شاهدْ وأمعن النظر؛ وستتمكنُ منْ رؤيةِ مملكتي، عالمي أنا."<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;">أخذني الشّيطان معه، وعرضَ لي العالَم.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;">وفي أثناءِ تحليقنا عبرَ الفضاء، وصلنا إلى أوروبا. وهناك، أراني علماءَ وأدباءَ ونساءً ومتحذلقينَ ومتبجحين، ملوكًا وحكماء؛ كانَ هؤلاء أكثر الناسِ خَبَلاً.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;">شاهدتُ أخًا يقتلُ أخاه، أمًا تخونُ ابنتها، كتابًا يهينونَ الشّعبَ مستغلينَ حظوةَ قلمهم لديه، رهبانًا يخونونَ أتباعهم، متثاقفينَ يقتلونَ هِمَّةَ الشّباب، وحربًا تحصدُ أرواحَ النّاس.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;">وهنا، ثمة رجلٌ مخادعٌ يتقدمُ زاحفًا في الوحلِ باتجاه الكبار، ليعضَّ أكعابهم؛ ثمَّ يسقطون، وينتشي هو منْ سقوطِهم في الطّين.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;">وهنا، ملكٌ يجلسُ في سريرِ العُهرِ الذي يتوارثونه أبًا عنْ جَد، حيثُ يتعلمُ دروسًا في الزِّنا، ويتذوقُ ما جادتْ عليه به المومسُ المختارة، تلك التي تحكمُ فرنسا. والشّعبُ يهتفُ ويصفق؛ إذ إنّه كانَ معصوبَ العينين.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;">ورأيتُ عملاقين: الأولُ عجوز، ظهرهُ مُقوَّس، وجهه مجعدٌ وضعيفُ البنيّة. يتكئ على عصًى تسمى الحذلقة؛ والآخرُ كانَ شابًا، كفؤًا وقويًا وضخمَ البنية، دماغه شاعريّ ويداه منْ ذهب. يحملُ صولجانًا هائلاً، ورغمَ ذلك كلّه، أتلفتهُ عصى العجوز. هذا الصولجانُ كانَ يسمى العقل.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;">خاضا عراكًا شرسًا، وفي النهاية استسلمَ العجوز. سألته عنِ اسمه. فقال:<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;">-الشموليّة.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;">-والآخر الذي انتصرَ عليك؟<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;">-له اسمان.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;">-ما هما؟<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;">-يسميه بعضهم حضارة، البعض الآخر حريّة.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;">بعدها أخذني الشّيطانُ إلى معبدٍ، ولكنّه معبدٌ يعمُّه الخراب.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;">النّاسُ في هذا المعبد يذيبونَ النعوشَ ليصنعوا منها قنابل، وتطايرَ ما كانَ عليها من أتربةٍ جراءَ ذلك؛ لأنَّ هذا القرن كانَ قرنَ الدَّم.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;">وبقي هذا الدَّمارُ كما هو. وهناك رجلٌ فقيرٌ يرتدي ملابسَ ممزَّقة، أبيضُ الشّعر، يحملُ الكثيرَ منَ الفقر، العارِ والذل، واحدٌ من أولئك الّذين تمتلئ جباههم بالتجاعيدِ منْ كثرةِ الهموم، تراكمُ في عشرينَ سنة آلامَ قرنٍ كامل، يجلسُ أسفلَ عمود.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;">كانَ يبدو مثلَ النملةِ أسفلَ الهرم.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;">شاهدَ النّاسَ طويلاً وهم ينظرونَ إليه في حسرةٍ وشفقة، بينما هو يلعنهم جميعًا؛ إذ إنَّ العجوز كانَ الحقيقة.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;">قلتُ للشّيطان:<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;">-أرني مملكتك.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;">-هذه هي.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;">-كيفَ ذلك؟<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: large; line-height: 115%;"> أجابني الشّيطانُ قائلاً:</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: large; line-height: 30.6666641235352px;">-لأنَّ هذا العالَم هو الجحيم!</span></div>
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: large; line-height: 30.6666641235352px;"><br /></span>
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: large; line-height: 30.6666641235352px;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: large;"><span style="line-height: 30.6667px;">ترجمة: <a href="https://www.facebook.com/achraf.nihilista" target="_blank">Achraf Nihilista</a></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
</div>
العدمي 2http://www.blogger.com/profile/09567827201419682541noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-38209458072956571482016-09-11T05:26:00.000-07:002016-09-11T11:23:06.223-07:00لم تكن من هنا - إميل سيوران<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">نص من كتاب إميل سيوران "تمارين في الإعجاب".</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-QXCZfZvhYgw/UTj8Kyp-NWI/AAAAAAAAAJg/LwhymHTjE-Y/w800-h800/cioran-boue.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://1.bp.blogspot.com/-QXCZfZvhYgw/UTj8Kyp-NWI/AAAAAAAAAJg/LwhymHTjE-Y/w800-h800/cioran-boue.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<div align="right" class="MsoNormal">
<b><u><span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 24.0pt; line-height: 107%;">لم تكن من هنا:<o:p></o:p></span></u></b></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<b><u><span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 24.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></u></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">لم أ</span><span dir="RTL" lang="AR-JO" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">لتقيها</span><span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"> سوى مرتين. هذا قليل. ولكنَّ الاستثنائيَّ لا
يقاسُ بمقاييسِ الزَّمن. كانتْ طلعتها الغائبة والمحيِّرة ما شدَّني إليها على
الفور، همساتها (إذ لم تكن تتكلم، بل تهمس)، حركاتها المضطربة، نظرتها غير
المتتبعة للأشخاص أو الأشياء، رونق طيفها الأخاذ. "من تكونين؟ ومن أي مكان
جئت؟" كان هذا السؤال الذي نرغب طرحه عليها فور رؤيتها. لم تكن تستطيع
الإجابة، إذ كانتْ شديدة التماهي مع سرها أو عاجزةً عن خيانته. لم يعرف أحدٌ كيف
كانتْ تتنّفس، أو بأيِّ لعبة كانتْ تخضع لسلطان النَّفَس</span><span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">، أو ما كانتْ تبحث عنه بيننا. الأكيد أنها
لم تكن من هنا، ومشاركتها لسقوطنا في الزَّمن كان أدبًا منها أو حبَّ استطلاع. وحدهم
الملائكة أو المرضى العضولين بإمكانهم منحك شعورًا مماثلًا لذاك الّذي اختبرناه في
حضورها. غواية، قلق خارق.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">في نفس اللّحظة الّتي رأيتها فيها، وقعتُ في
حب خجلها، حياء فريد، لا ينسى، يمنحها مظهرَ عذراءَ متعبةٍ من خدمة إله سريّ، أو
متصوفةٍ دمرّها الحنين إلى النشوة أو الإفراط فيها، إلى الأبد أضاعتْ طريق العودة
إلى عالَمنا.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">مثقلةً بالهبات، ممتلئةً بالنِّسبة إلى
العالَم، كانتْ تبدو مع ذلك محرومةً من كلِّ شيء، حدَّ العَوَز، منذورة للهمس عن
فاقتها بشكل لا يكاد يلحظ. ثمَّ ما الّذي يمكنها امتلاكه والحديث عنه، لمّا كان
الصَّمت يستحوذُ على روحها، والحيرة عالمها؟ أولم تبعث فينا ذكرى مخلوقاتِ ضوء
القمر الّتي تحدث عنها روزانوف؟ كلّما فكرنا فيها، نأينا عن النظر إليها حسب
تفضيلاتِ وأحكام الزّمن. لعنة من نوع غير معاصر تلك الّتي كانتْ تحيق بها. ولحسن
الحظ، حتى سحرها كان يبدو قديما. كان ينبغي أن تولد بعيدا، في زمن آخر، وسط أراضي
هاوروث، في الضبابيّة والأسى، إلى جانب الأخوات برونتي.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">ذاك الذي يجيد قراءة الوجوه بإمكانه أن يقرأ
بسهولة أنها ليست محكومة للديمومة، وأنها معفاة من كابوسِ السنوات. وحتى إن كانت تبدو
ممتلئة بالحياة، إلاّ أنّها لم تكن متواطئةً معها، إذ لم يكن بإمكاننا رؤيتها من دون
التفكير في أنّنا قد لا نراها بعد ذلك أبدا. كان الوداع محدِّد طبيعتها، بهاء
قدرها، علامة مرورها على الأرض؛ وأيضا كانتْ تحمله هالة من حولها، ليس لأنها كانت
تحب التميّز، بل لتحالفها مع شيء خفي.<a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span>
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">ترجمة: <a href="https://www.facebook.com/achraf.nihilista" target="_blank">Achraf Nihilista</a></span><br />
<br />
<br />
<br /></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-53027222133073064312016-09-08T03:02:00.000-07:002016-09-08T06:13:41.990-07:00كلُّه نكتة كونيّة جلسة مع الحقيقة (ساتسانغ) لروبرت آدمز<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px;">
<span style="font-size: large;">كلُّه نكتة كونيّة<br />جلسة مع الحقيقة (ساتسانغ) لروبرت آدمز</span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9ZPHBgk7VmcoyYps3EGkLIkN3swOw0Aa1t_qtDjbKr0kd3Bs8l2py5TCDL_TpBYkZ9FKfab-qrDdO3DR4MouCZiAkX3aK5AKnvKZax_kAfH78D0ZMTuGfK5B-UlrgHUwdn6Et52-AEdM/s1600/robert+mountain+path+website+version.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="288" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9ZPHBgk7VmcoyYps3EGkLIkN3swOw0Aa1t_qtDjbKr0kd3Bs8l2py5TCDL_TpBYkZ9FKfab-qrDdO3DR4MouCZiAkX3aK5AKnvKZax_kAfH78D0ZMTuGfK5B-UlrgHUwdn6Et52-AEdM/s400/robert+mountain+path+website+version.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">روبرت آدمز</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px;">
<span style="font-size: x-large;"><br />مقدمة</span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">"إنَّ الفردَ واعٍ ولا يمكنُ له أنْ يكونَ منْ دونِ وعي. الذَاتُ المطلقةُ وعيٌ خالص؛ إلاّ أنَّ الإنسانَ يعرِّفُ نفسَه بالجسد، رغمَ أنَّ الجسدَ غيرُ واعٍ. لا يقول الجسدُ غيرُ الواعي "أنا الجسد." ثمةَ شيءٌ آخرُ يقولُ ذلك، وهو ما لا تقوله الذَّاتُ المطلقةُ أيضًا. مَنِ الّذي يقولُ ذلك إذن؟ إنَّها "أنا" زائفةٌ تبزغُ بينَ الوعيِ الخالصِ والجَّسدِ اللاواعي، والّتي تتخيَّلُ نفسَها مربوطةً بالجسد. تقصَّ هذا وسوف تنقشعُ كسراب. ذلك السّرابُ هو الأنا أو الفرديَّة. الحالةُ الظاهرةُ حاليًا محضُ وهم. ببساطة، يجبُ أنْ يكونَ هدفُنا حذفَ هذا الوهم."</span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">هكذا يتكلمُ رامانا مهارشي، أحدُ أعظمِ المعاصرينَ الَّذينَ يمثلونَ حكمةَ أو تقليدَ جِنَانِيْ. يواصلُ روبرتْ هذا التّقليدَ شارحًا أنَّ العالَمَ يبزغُ مع خاطرةِ أنا، أو الذَّات الفرديَّة. عندما ننامُ نكونَ الوعيَ المطلقَ نفسَه. لكنَّنا لا نتذكرُ هذهِ الحالةَ السَّامِيَّةَ في أثناءِ حالةِ الصحو؛ ففي حالةِ الصحوِ تتقلَّدُ الأنا الزِّمَامَ وتتعرَّفُ بالجسدِ المسمى بفريد أو سام أو إد؛ وتسقطُ عالمًا مِنَ الظّواهرِ ومنَ الخداعِ ومنَ التطوُّرِ ومنَ الحياةِ الموت. لكنَّ حالةَ الصحوِ مثلُ حالةِ الحُلم، عبارةٌ عنْ تمظهرٍ داخلَ الوعيِ المطلقِ الّذي هو حالتُكَ الأصليَّة. يقول روبرت انسَ العالَمَ واعرِفْ ما الّذي يجري قبلَ الولادةِ و أثناءِ المَوت.<br />لكن منْ سيستمعُ إلى الرَّجلِ المجنون الّذي يقولُ إنَّكَ غيرُ موجود؟ وحدَهم أولئك الَّذين تخلَوا عنْ حُلمِهم الفاني وتاقوا إلى الرَّاحةِ في المطلق.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">تراوحَتْ جلسةُ روبرت الرُّوحيَّة (الساتسانغ) بين الجِديَّة التَّامةِ والمُزاحِ التَّام. إلاّ أنَّ الفَهَمَ الشَّامِلَ نفسَهُ كانَ حاضرًا دومًا، أحيانًا مخبأً في المزحة، وأحيانًا مخبأً في الجِديَّة. قال: "مَنْ كانَ ليحضر لو أنّي تحدثتُ بالحقيقةِ الأسمى وحدها؟" ومع ذلك، فإنَّ الحقيقةَ الأسمى بزغتْ بلا شكٍّ خلالَ هذا الساتسانغ. استندْ إلى نفسك. اسكنْ نفسكَ وسيُكشف كلُّ شيءٍ. أنْ تحاولَ فَهَمَ الذَّاتِ المطلقةِ عبرَ الفكرِ أمرٌ مستحيلٌ؛ لأنَّ العقلَ مجرَّدُ انعكاسٍ واهنٍ للذاتِ المطلقة. لنْ يكشفَ التَّخمينُ الذَّاتَ المطلقةَ بلْ سيزِيدُها غموضًا. توجدُ الذَّاتُ المطلقةُ في السُّكونِ التَّامِ الّذي يصعبُ إيجادُه؛ لهذا حضورُ مُعلِّمٍ مقيمٍ في الذَّاتِ بشكلٍ دائمٍ أمرٌ في غايةِ الأهميَّة. إنَّ الصَّمتَ بدايةُ ونهايةُ البحثِ الحقيقيِّ وهو نفسُه الاستنارةُ والنيرفانا.<br />-- إد ميوزيكا</span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">روبرتْ:<br />لا توجدُ غايةٌ مؤكدةٌ لكونكَ حيًّا. فكّرْ مليًّا. لا توجدُ غايةٌ مميَّزةٌ أو حقيقيَّةٌ لكونكَ حيَّا. لماذا أنتَ هنا على أيّة حال؟<br />ما الّذي فعله الإنسانُ على هذهِ الأرض؟ ما الّذي حقَّقه الجنسُ البشريُّ حتى بقديسيه وحكمائه؟ جاءتْ حضاراتٌ ورحلت، وأينَ نحنُ الآن؟ نعتقدُ أنَّنا مهمون. مَنْ نعتقدُ أنفسنا؟ نولَّدُ، نختبرُ أشياءَ عديدةً، نعملُ، نجني الكثيرَ منَ المالِ ربما، ثمَّ نشيخُ ونموت. إذنْ ما الغايةُ الحقيقيَّةُ مِنْ هذا كلِّه؟ ليس ثمة غاية.<br />نحنُ لا شيء. ليس لديكَ أيُّ سببٍ لتكونَ موجودًا. في الواقع، أنتَ غيرُ موجودٍ. (يضحك الحضور) لم توجدْ حقًا قطَ. كلُّهُ نكتةٌ كونيَّة. ما مِنْ عِلَّةٍ وراءَ أنْ تكونَ حيًّا وتكونَ هنا. قد يبدو الأمرُ إهانةً- إنَّه كذلك! (المزيد من الضّحك) لكنَّها الحقيقةُ والحقيقةُ مؤلمة.<br />قَدْ تظنُّ أنَّكَ مهم، أنَّك جئتَ إلى الأرضِ لتحقِّقَ غاياتٍ عظيمةً، أو لتستنير. هذا غيرُ صحيح. الاستنارةُ حاضرةٌ هنا سلفًا ولا تحتاجُك. أنتَ غيرُ مرغوبٍ فيه مِنْ قِبَلِ أيِّ شيءٍ أو أيِّ أحدٍ. (يضحك الحضور) أنتَ فشلٌ ذريع. (ضحك عالٍ)<br />في الحقيقةِ لا يوجدُ -أنت-. يجعلكَ وهمُ وجودكَ تعتقدُ أنَّكَ مهم، أنَّكَ أحدٌ ما. لهذا نتحدث كثيرًا عن كونكَ لا أحد؛ ليس ثمة أحد. ومع هذا، لا يهمُ كم مرَّةً أقولُ هذا؛ فأنتَ تظهرُ على أنَّك حقيقيّ، تظهرُ على أنَّكَ أحدٌ ما. تظهرُ على أنَّكَ تذهبُ إلى العمل. تظهرُ على أنَّك تأكلُ وتنام، وتومن بأنَّ هذا الوهمَ سوف يستمرّ. لكنْ كما تعلم، قريبًا سوف تكونُ ستةَ أقدامٍ تحتَ الأرض.<br />إذنْ ما جدواك؟ لهذا مِنَ المهمِ أنْ تستيقظ. ومع ذلكَ لستَ نائمًا أبدًا! مَنْ يستيقظُ إذنْ؟ ولهذا لا شيءَ مهم. لكنَّكَ تعتقدُ أنَّ بعضَ الأشياءِ مهمةٌ، وما دمتَ تعتقدُ أنَّها مهمةٌ، فأنَّكَ تمنحُها القوَّة، مُدَعِمًا بذلكَ قوَّةَ الحياةِ في الأشياء؛ ممّا يجعلكَ تشعرُ أكثرَ فأكثر بأنَّك- كما يقالُ- حيًّا-.<br />بدايةُ الحكمةِ هي فهمُ أنَّه لا توجدُ حكمة. لا يوجدُ أحدٌ لتكونَ له الحكمة. كلَّما حاولتَ تحليلَ الأشياء، وكلَّما استعملتَ دماغكَ أكثرَ لتتحركَ وتنتجَ في هذا المستوى مِنَ الوجود، زادَ تورطكَ بالمايا والخواءِ والوهمِ والجَهدِ المحكومِ بالإخفاق. كلُّ أحلامكَ وتطلعاتكَ تؤولُ للاشيء. ليس ثمة شيءٌ عليكَ أنْ تصبحَهُ أو تكونَه.<br />فكِّرْ بكلِّ النَّاسِ الَّذين يبحثونَ عنِ التحرُّر، عنِ الاستنارة. مَنْ يريدُ أنْ يتحرَّر؟ الأنا. لا يوجدُ أنا (يضحك الجمهور) لا يوجدُ أحدٌ ليتحرَّر. ومع ذلك تستمرُّ بالإيمانِ بأنَّكَ موجود.<br />تذكَّرْ، أبدًا لا تضعْ حليبَ الأسدِ في وعاءٍ مِنَ الطّين. (صمت طويل...) إذنْ لمَ أنتَ هنا؟ تريدُ تعاليمَ. تريدُ درسًا. تريد مانترا. أنتَ تبحثُ عَنْ مخرج. كلُّ هذا البحث والالتماس يدعُكَ في الخلف. لا يمكنه ملؤك. لا يفعلُ لكَ شيئًا. الاستيقاظُ نكتة. التحرَّرُ نكتة. جلوسي هنا وتحدثي إليكَ نكتة. لا يوجدُ شيءٌ لإيجاده، لا شيءَ لتحقيقِه، لاشيءَ لتصبحه. أنتَ متشبِّثٌ بعقلكَ ومعتقداتهِ الزَّائفة.<br />باستمرارٍ يحاكمُ ما يسمَّى العقلَ الأشياءَ ليحكُمَ عليها بأنّها جيدةٌ أو سيِّئة، صحيحةٌ أو خاطئة، وتتفاعلُ أنتَ معَ الأحكامٍ خالقًا المزيدَ مِنَ المشاكل؛ مُكَبِلًا نفسكَ بالوهمِ بشكلٍ أكثرَ إحكامًا.<br />ألنْ يكونَ جميلًا لو استيقظتَ ذاتَ صباحٍ واكتشفتَ أنَّكَ غير موجودٍ، أنَّكَ لم توجدْ قطّ وأنَّ أحدًا غير موجود؟ ليس ثمة وجودٌ البتَّة. أيُّ دورٍ سيكوُن لكَ عندها؟ ما دمتَ تعتقدُ بأنّكَ موجود، فإنَّكَ ستدافعُ عنْ نفسِك. ستكافحُ منْ أجلِ البقاء. ستسعى خلفَ الحكمة. هذا كلُّه مضحكٌ بالنَّسبة لي.<br />حتى عندما أقولُ لك أن تستيقظ، لا يوجدُ أحدٌ ليستيقظ حقًا. إنَّ أحدًا لم ينمْ أحدٌ على الإطلاق. مَنْ ينام؟ قد تقول، "الجسد ينام"، أو "العقل ينام"، لكن لا يوجدُ جسد، وُلا يوجد عقل. لم يوجدا قطّ. كلُّ التعاليمِ التي مررتَ بها كانتْ مضيعةً للوقت: بذلُ الجهودِ وجوبُ العالَمِ كلِّه بحثًا عن معلمين، قراءةُ المخطوطاتِ-لأيَّةِ غاية؟ لماذا تظنُ أنَّكَ تحتاجُ هذه الأشياء؟<br />كلُّ ما تحتاجُ فعله هو فهمُ عمّا أتحدث. تفكَّرْ فيما أقولُ ثمَّ انسه. لا تتمسَّكْ بالأفكارٍ أو الكلماتِ أو التعاليم. (يصفر عصفور باستمرار في الخلفيّة) سببُ تصفيرِ العصفورِ على نحوٍ جميلٍ هو عدمُ درايته بأنَّه عصفور. ليس لديه أيَّةُ فكرةٍ عمّا يكون. نحنُ نعطيه اسمًا، "عصفورًا". إنّنا نطلقُ أسماءً على كلِّ شيءٍ. هذه الأشياءُ موجودةٌ فحسب. هي ليستْ هنا، هي ليستْ هناك. هي ليستْ جيِّدة، هي ليستْ سيِّئة. الأمرُ نفسُه ينطبقُ عليك. أنتَ لستَ هذا أو ذاك، أنتَ موجودٌ فحسب. لا يوجدُ شيءٌ عليكَ فعله على الإطلاق.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">فكِّرْ بكلِّ السَّنواتِ التي قضيتها في الدراسة. إلى أينَ ستقودُ كلُّها؟ قد تكونُ غیریًا وتومنُ بأنَّكَ تفعلُ الخيرَ في العالَمِ ومن أجلِ مستقبله، لكنْ ليس للعالَمٍ مستقبل. لم يكن له قطّ؛ و لن يكون له أبدًا. لقد جاءتْ آلافُ الحضاراتِ ورحلتْ، حتى تلك الّتي تفوَّقتْ إلى حدٍ ما، وأينَ نحنُ الآن؟ لقد رحلتْ كلّها. ما أقوله هو إنَّكَ لا تستطيعُ فعلَ الخيرِ لأيِّ شخص. كل شيء هو صوابٌ على ما هو. لا شيءَ في العالَمِ يحتاج إلى إصلاح. تظهرُ فكرةُ الإصلاحِ في عقلك، وتحاولُ وتحاول بلا طائل.<br />عليك أن تَعْرِفَ نفسَكَ كلاشيء، لا كشيء. تذكر دومًا أنَّ ليسَ ثمة شيءٌ عليكَ فعله على الإطلاق. هكذا تصبحُ سعيدًا، هانئًا. عندما يكونُ العقلُ خاليًا، تتعاظمُ السَّعادة.<br />استيقظْ منْ هذا الحُلمِ الفاني. مَنْ عليه أنْ يستيقظ؟ سَلْ نفسَك. لا أحد، لا شيءَ ليستيقظ. هل ترونَ لماذا لا يوجدُ شيءٍ ليقالَ حقًا؟ يمكننا أنْ نلعبَ جميعَ أنواع الألعابِ من التسابيحِ المختلفةِ وتقنياتِ التانترا- إلامَ سينتهي هذا؟ اعرِفْ فقط أنَّكَ لا أحد؛ لا يوجدُ شيءٌ لفعله على الإطلاق؛ لا أحدَ موجود. هذا يحرِّركَ مِنْ كلِّ شيءٍ. إنّه يحرِّركَ منْ كلِّ المسؤولياتِ تجاه نفسك وتجاه العالَم.<br />لنْ تستحيلَ إلى نبتةٍ لو كنتَ تستمعُ إليَّ بشكلٍ صحيح. ستفعلُ كلَّ ما تفعله الآنَ لكنَّكَ ستكونُ سعيدًا أكثرَ ممّا كنتَ في حياتكَ على الإطلاق؛ لأنَّكَ ستدركُ أنّه لا يهم. ستفهمُ أنّ لا أحدَ يفعل أيِّ شيءٍ حقًا. سيتابعُ أغلبكم أعمالَهم المعتادةَ إذا أرادوا. سيبدو أنَّكَ تعيشُ وجودًا إنسانيًا، لكنْ لنْ يظلَّ أحدٌ حقًا ليقومَ بأيِّ شيء. لقدْ رحلَ الفاعلُ. ليس ثمة فاعل. لقد تمَّ محوُّ الفاعلِ تمامًا.<br />ما يزالُ بعضكم يعتقدُ أنَّه لو أصبحَ هكذا فإنّه سيغدو ساخرًا للغاية وشرسًا، أنَّك لنْ تبالي أو تكونَ محبًّا ولطيفًا، لكنَّ هذا غيرُ صحيحٍ. على العكس تمامًا، عندما تتخلى عنْ كلِّ شيءٍ، عندما تتخلى عنْ كلِّ أفكاركَ المُسبقة، دوغمائيتك، عندما تنسى كلَّ طقوسكَ وكلَّ الأشياءِ التي كنتَ تفعلها طوالَ حياتك؛ عندها يبدأُ ما نسمِّيه "الحبَّ" بالعملِ منْ خلالكَ. ما نسمِّيه حنوًا يعملُ منْ خلالك. معايشةُ اللطافة، السَّلام- ستأخذُ هذه الخِصال مكانها تلقائيًا؛ لأنك فقدتَ كلَّ المخاوف. عندما تفقدُ كلَّ خوفٍ منَ الوجود، سيتولى الحبُّ القيادَ تلقائيًا.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">ما دمتَ تخافُ الوجود وتعتقدُ أنَّ هناكَ خطبًا في مكانٍ ما، يخلُّقُ العقلُ كافةَ أشكال الصور، وسيتحتمُ عليكَ التقدمُ للدفاعِ عنْ نفسِك.<br />حان وقتُ اللّعب، أبهروا الغورو. (يشير إلى فقرة سؤال وجواب الّتي تلي حديث روبرت)<br />سؤال: لقد قلتَ إنّنا نخلِّقُ الحُلمَ في كلتا حالتي النَّومِ والصحو. في الأربع والعشرين ساعةً الأخيرة بدأتُ أعيشُ ذلك، لا معرفةً فكريّةً فحسب، بل رؤيةُ أنَّ كلَّ شخصٍ في حياتي هو أنا حقًا. هذا محرِّرٌ تمامًا. شكرًا.<br />جواب: على الرَّحبِ والسَّعة، هذا ليس إبهارًا. فلننتقلْ إلى القضيَّةِ التّالية.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">سؤال: كيفَ تشيرُ إلى اختفاءِ الكونٍ كلِّه بينما ينامُ المرء، ألا تعني بالنِّسبةِ له أو لها فقط؟ يمكنُ لشخصٍ آخرَ أنْ يدخلَ ويراكَ نائمًا، ربما قِط. نفسُ الكونِ الّذي شَهِدَهُ الشَّخصُ النائمُ أو خلقه، هل منْ تعليق؟<br />جواب: كيفَ تعلمُ أنَّ هذا يحدثُ عندما تكونُ نائمًا؟ عندما تكونُ نائمًا لا تعي أيَّ شيءٍ. تقولُ إنَّه قد يدخلُ قِطٌ أو شخصٌ آخر ويراكَ وأنتَ نائم، إنَّ الحياةَ تستمرُّ بينما تنام. لكنَّكَ لا تعلمُ هذا. قد يقولُ لكَ البعضُ إنّهم قدموا بينما كنتَ نائمًا، لكنَّ الشَّخصَ الظاهرَ يقولُ لكّ ذلك عندما تكونُ في وعي اليقظة، والّذي هو نفسُه عالَمٌ منَ الأحلام. هل تدعُ الأشخاصَ النائمين يخبرونك ما الذي يجري حقًا في عالَمِ يقظتك؟<br />مَنْ هناك ليقولَ لكَ ما الّذي يجري عندما تكونُ نائمًا؟ عندما تكونُ في حالةِ النَّوم العميقِ فأنتَ ميِّت. لا يوجدُ كون. أنتَ خارجه تمامًا. القِطُ الّذي يدخلُ أو الشَّخصُ الّذي يدخل ليسا موجودين بالنِّسبة لك. أنت غائبٌ عنْ هذا العالَمِ عندما تكونُ نائمًا. هكذا يظهرُ الموت. عندما تقرِّرُ مغادرةَ جسدك، لا ينفكُّ النَّاسُ عنِ القيام بأعمالهم، لكن لا علاقَة لهذا بكَ إطلاقًا.<br />كلُّ ما تراه هو حُلمك. خلال النَّومِ العميقِ أنتَ وراءَ الأحلامِ ولا شيءَ يحدثُ لك. خلالَ الأحلامِ تخلقُ عوالمَ جديدةً تحوي كافة أشكالِ البشرِ والحالات. عندما تستيقظُ في هذا العالَم، يظهرُ لكَ حقيقيًّا. عندما تعاودُ النَّوم، لا تحلمُ بهذا العالَمِ ولا تكونُ مستيقظًا فيه. يختفيان كلاهما. ليسا موجودين ولم يوجدا قطّ. .<br />الفرقُ بينَ الحكيمِ والشَّخصِ العاديِّ هو أنّه لا يوجدُ حلمٌ يجري في كِلا العالمين بالنِّسبة للحكيم. ليس ثمة عالَمُ أحلام؛ ليس ثمة عالَمٌ يقظة، والّذي هو أيضًا عالَمُ أحلام. يرى الحكيمٌ هذا بوضوحٍ- يوجدُ المطلقُ فحسب ولا شيءَ آخر. تمرُّ بهذه التجربةِ كلَّ ليلةٍ عندما تدخلُ النَّومَ العميق؛ لكنّكَ لا تكون واعيًا النَّوم العميق. الحكيمُ مستيقظٌ في حالةِ النَّومِ العميق، الحالةُ الرّابعة. حالتا الحلمِ واليقظةِ ليستا حقيقيتين كلتيهما. خلالَ الَّنومِ العميقِ أنتَ في الحالةِ الرّابعة، الوعيُ الأوليّ، لكنَّك لا تعيه. الحكيمُ واعٍ بتلك الحالةِ دومًا مهما بدا أنَّ حالةً تتظغى عليها. ولهذا يقالُ إنَّ الجِناني ينامُ الحُلمَ المُعاش.<br />- ملاحظة المحرّر هذه إجابة رامانا مهارشي عن سؤالٍ مشابه- : </span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-size: x-large;">"النَّوم والحُلمُ واليقظةُ هي مجرَّدُ ظواهرَ تتبدَّى على الذَّاتِ المطلقة، والّتي هي مستقرةٌ كوعيٍ مجرَّد. تُؤخذُ حالةُ اليقظةِ على أنّها مليئةٌ بأشياءَ جميلةٍ ومثيرةٍ، ويجعلُ غيابُ تلك الأشياء المرءَ يعتقدُ أنَّ النَّومَ خاوٍ. ما تعتبره عالمًا مليئًا بأشياءَ مثيرةٍ هو الخاوي وحالةُ الجهلِ بالنِّسبة للجِناني. إنَّ الحكيمَ هو ذاك المستيقظُ كليًّا بينما الآخرون محكومونَ بالظلمةِ وحدها.</span><span style="font-size: x-large;">ثمة استمراريةُ وجودٍ في كلِّ منَ الحالاتِ الثلاث، لكنْ ليس بالنِّسبة للفردِ والأشياء. ذلك الّذي يستمرُّ ثابت؛ أما ذلك الّذي المتقطع عابر. ولهذا فإنَّ حالةَ الوجودِ دائمة، بينما الجسدُ والعالَمُ ليسا كذلك."</span></blockquote>
<span style="font-size: x-large;">سؤال: هلاّ تحدثتَ عنْ أهميَّة المعلِّمِ لإدراكِ الذَّات، وكيفَ تعملُ العلاقةُ بين المعلِّم والتلميذ؟<br />جواب: في الحقيقةِ المعلِّمُ هو نفسُك. لقد خلقتَ معلِّمًا ليوقظك. ما كان المعلُّمُ ليكون هنا لو لم تكن تحلمُ بالمعلِّم. لقد خلقتَ معلِّمًا في عقلك ليوقظك وترى أنّهَ ليس ثمة معلَّم، لا عالَم، لا إله- لا شيء. لقد فعلتَ ذلك كلّه بنفسِك.<br />تهانينا!<br />إنَّ هذا حُلمك. أمامكَ معلِّم، شارحًا لكَ كلَّ هذه الأشياءِ، قائلاً لك إنَّ عليك أنْ تستيقظَ إنْ عاجلًا أم آجلًا. لو ذهبتَ أبعد، سترى، أنّك في الحقيقةِ مستيقظٌ فعلًا، وعندها سيختفي الباقي.<br />بينما يحدثُ هذا ثمة علاقةٌ بين المعلِّمِ والتلميذ. أنتَ تلعبُ لعبةَ خلقتها بنفسِك. تخلُقُ معلِّمَا ليوقظك؛ لكنّك مستيقظٌ أصلاً ولا تدركُ ذلك. يعطيك المعلِّمُ تعاليمَ، يعطيكَ بركة، ويدعكَ تفهمَ أنَّكَ مستيقظٌ أصلًا وفي سلام. بالمقابل تعتني بالمعلُم. إنّها لعبةٌ تبادليَّة. إنَّها لعبتك، إنَّه حُلمك. لذا استيقظِ الآنَ وكنْ حرًّا.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;"><span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; line-height: 19.32px;">ترجمة: </span><span style="background-color: transparent; line-height: 19.32px;"><span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><a href="https://www.facebook.com/I.miss.rain.54654">Abderezak Belhachemi</a></span></span></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-8212204567805583832016-09-02T06:42:00.000-07:002016-09-18T16:06:34.103-07:00قصائد نثر صغيرة (2) - شارل بودلير<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div align="right" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: large;">"بودلير هو الرائي الأول، ملك الشعراء... إله حقيقي." -آرثر رامبو</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span>
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span>
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.kunstkopie.de/kunst/david_teniers/thm_kartenspieler.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="295" src="https://www.kunstkopie.de/kunst/david_teniers/thm_kartenspieler.jpg" width="400" /></a></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjz_zlzw-JgtyZpN-Wjr_9OlH6bxAbt0jxr3zs5KvAjyX_taC0ZYCUj53xu-iodm3SEUKkIu7GuKxPE1wZoM6BcQvDe5whwgoZ6xAYmVyLRSKMWWNLfjbUXWXHnIFVGG5FiQhJOr4MUjM/s1600/14112009_1852445604984150_1688311130_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjz_zlzw-JgtyZpN-Wjr_9OlH6bxAbt0jxr3zs5KvAjyX_taC0ZYCUj53xu-iodm3SEUKkIu7GuKxPE1wZoM6BcQvDe5whwgoZ6xAYmVyLRSKMWWNLfjbUXWXHnIFVGG5FiQhJOr4MUjM/s400/14112009_1852445604984150_1688311130_n.jpg" width="266" /></a></div>
<h3 style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><b><u><br /></u></b></span></span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: large;"><b><u>بورتريهات لعشيقات:</u></b></span></h3>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">في مخدعٍ للرِّجالِ، أيْ في قاعةِ تدخينٍ ملحقةٍ بمنزلٍ أنيقٍ مشبوه، ثمَّةَ أربعةُ رجالٍ يدخِّنون ويشربون. لمْ يكونوا شبَّانًا أو شيوخًا على وجهِ التَّحديدِ،
لا جميلين ولا قبيحين؛ ولكن سواءٌ كانوا شبَّانًا أو شيوخًا، كانتْ لهم هذهِ الميزةُ غيرُ الغريبةِ على متمرِّسينَ في اللَّهو؛ هذا الشَّيء غير المحدَّدِ الذي لا أعرفه، هذا الحزنُ الباردُ والمتهكِّمُ الذي يقولُ بوضوحٍ: "لقد كانت حياتنا شديدةَ الحيويَّةِ، ونبحثُ عمَّا
يمكنُ أن نمنحه من جديدٍ الحبَّ والتَّقدير."<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">طرحَ أحدُهم الثَّرثرةَ حولَ موضوعِ النِّساءِ. كان الحديثُ ليكون
فلسفيًا أكثرَ دون ذكرِ هذا الموضوع من الأساس؛ ولكن ثمَّةَ رجالُ فكرٍ لا يحتقرون
المواضيعَ التَّافهة بعدَ أن يشربوا. وهكذا يُسْتَمعُ لمن يتحدَّثُ منهم كما يُسْتَمَعُ لموسيقى
راقصة.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">قالَ هذا: "كلُّ الرِّجالِ كانوا بعمرِ الملائكةِ: إنَّه
العمرُ الذي نُقَبِّل فيهِ -دون قرفٍ- جذوعَ السنديان، لنقصٍ في الجميلاتِ. إنَّها
الدَّرجةُ الأولى للحبِّ. في الدَّرجةِ الثَّانيةِ نشرعُ في الاختيارِ. ما إن يتَمَكَّن المرءُ من
التَّداولِ حولَ خيارٍ ما حتَّى يشرعَ في الانحدارِ. حينئذٍ يبحثُ عنِ الجمالِ. وبالنِّسبةِ لي،
أيُّها</span></span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: large;"> السَّادة، فإنَّ لي مجدَ أنَّني بلغتُ، منذُ مدَّةٍ طويلةٍ، مرحلةً مُتقدِّمَةً من الدَّرَجةِ الثالثة، حيثُ الجمالُ نَفسُه لا يكفيني إنْ لمْ يَكُن مُحسَّنًا بالعطرِ والحلي... إلخ. حتَّى إنني أعتَرِفُ أنني أسعى إلى درجةٍ رابعةٍ، كمنْ يسعى نحوَ سعادةٍ مجهولةٍ. هذه الدَّرجةُ ينبغي
أن تكونَ موسومةً بسَكينةٍ مطلقةٍ. ولكنْ، خلالَ حياتي كلِّها باستثناءِ عمرِ الملائكة، كنتُ أكثرَ الرِّجال حَساسيَّةً للحماقةِ المُزعِجةِ والتَّفاهةِ البغيضةِ للنِّساء. أكثرُ ما أحبُّ في
الحيواناتِ براءتها. لَكُمْ أنْ تَتَخيَّلوا إذنْ كمْ عانَيْتُ منْ عشيقتي الأخيرةِ.</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-MA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">كانتْ الابنةَ اللَّقيطةَ لأميرٍ. وكانتْ جميلةً، لا أحتاجُ ذِكرَ هذَا -وإلاَّ لماذا كنتُ لأتَّخِذَها عشيقةً؟ - ولكنَّها قدْ أفسدَتْ ميزتها العَظيمةَ هذهِ بطُموحٍ غيرِ لائقٍ ومُشوَّهٍ. لقد كانت امرأةً تَتوقُ لتكونَ دائمًا الرَّجلَ. "أنتَ لستَ رجلاً،
كانت تقولُ، آهٍ</span><span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">! لوْ كنتُ رَجلاً!
فيما يَتَعَلَّقُ بنا على الأقلِّ، أنا الرَّجُل!" كانتْ هذهِ جُملها الَّتي لا تطاقُ والَّتي
تُكرِّرُها بفَمِها ذاكَ الذي تَمنَّيْتُ لَوْ لمْ يَكُنْ يَنطِقُ سوى بالأغاني. وإذا ما حدثَ وأبْديتُ إعجابي بكتابٍ أو قصيدةٍ أو أوبيرا، كانتْ تقولُ: "هلْ تعتقدُ هذَا عملاً قويًّا؟ هلْ تعرفُ شيئًا عنِ القُوَّة؟" ثمَّ تَشْرَعُ في عَرْضِ حُجَجِها.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">ذاتَ يومٍ جميلٍ بدأتْ بالتَّحَوُّل؛ منذُ ذَلكَ اليومِ صرتُ أجِدُ قناعًا منْ زجاجٍ بينَ فمي وفمها؛ ومعَ ذلكَ فقدْ كانتْ بالغةَ الحِشمةِ. فإذا ما حدثَ ودفعتُها بفعلِ حبٍّ زائدٍ قليلاً، كانتْ تتشنَّجُ كما امرأةٍ حسّاسة تتعرضُ للاغتصابِ..."<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">-"كيفَ انتهى ذَلكَ"، قالَ أحدُ الثَّلاثةِ، "لمْ أعهدكَ صبورًا هكذا."<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">-يضعُ الله الدَّواءَ في الدَّاءِ. فقدْ وجدتُ ذاتَ يومٍ هذه المنيرفا التَّواقةِ للقُوَّةِ المثاليَّةِ وحيدةً مع خادمي في وَضعيَّةٍ أجبرتني على
الانسحابِ خِلْسَةً حتَّى لا أجْعلَهُما يحمرَّانِ خجلاً مِنْ فعلهما. وفي المساءِ طردتُهُما معًا،
ودَفعْتُ لهما متأخَّراتِ راتِبَيْهِما.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">-"أمَّا أنا، اسْتَأْنفَ المُقاطِعُ، فلا أُعاتِبُ إلاَّ نَفْسي. إذْ جاءتِ السَّعادةُ لِتَسكنَ إليَّ فَلمْ أَعْرِفْها. لقدْ أَهداني القدرُ مُؤَّخرًا لَذَّة
امرأةٍ هي الأكثرُ دَماثةً، الأكثرُ خضوعًا والأكثرُ وفاءً بينَ كلِّ المخلوقاتِ؛ دائمةُ الاستعدادِ!
لا تأخُذُها نوبةُ حماسٍّ! ردُّها كانَ دائِمًا: "أريدهُ لأنَّك تجدُه رائعًا." وإذا
ضربتَ هذا الحائطَ أو هذه الكنبة بالعصا، فسَتنالُ مِنْهُما تأوُّهاتٍ أكثرَ ممَّا نالَ منْ صدرِ عشيقتي زَخمُ حبِّي العنيف لها. بعدَ سنةٍ من الحياةِ المشتركةِ، اعترفتْ لي بأنَّها لمْ تبلغِ اللَّذةَ يومًا. شعرتُ بالقرفِ من هذهِ المَعركةِ غيرِ المتكافِئةِ. ثُمَّ تَزوَّجَت هذه الفتاةُ الفريدة. وبعدَ فترةٍ انتابتني رغبةٌ في أنْ أراها. وقالتْ لي وهي تريني ستَّةَ أطفالٍ جميلين: "الزَّوجةُ مازالت عذراءَ تمامًا، كمَا كانتْ عشيقتُك." لم يَتغيَّر طبعُها
في شيءٍ. وأحيانًا أشْعُرُ بالنَّدمِ عليْها: كانَ ينبغي أنْ أتَزوَّجَها."<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">ضحكَ الآخرونَ، وقالَ ثالثٌ بدوره:<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">"أيُّها السَّادةُ، لقدْ عرفتُ متعًا ربما قدْ أهملتموها. أريدُ أنْ أتحدَّثَ عمَّا هو فكاهيٌ في الحبِّ، وبالضَّبطِ عن فكاهةٍ لا تلغي الحبَّ.
لقدْ أُعجبتُ بعشيقتي الأخيرةِ كما لا أعْتقدُ أحَدَكُم قد أحبَّ او كَرِهَ عشيقَتَهُ. وقدْ أُعجبَ بها
الجميعُ مثلي. فكُنَّا إذَا دَخلْنا مطعمًا، لا يَستَغرِقُ الأمرُ بِضْعَ دقائقَ قَبْلَ أن ينسى كلُّ الوافِدينَ أكلَهم ليتأمَّلوها. كانَ نُدُلُ المطعمِ وسيِّدَةُ الحسابِ يستَشعرون بدَورِهِم هذا
الذُّهولَ المُعدي، حتَّى أنهم ينسون واجباتِهم. باختصارٍ، لقدْ عِشْتُ لبعضِ الوقتِ وجهًا لوجهٍ مع ظاهرةٍ حيَّة. كانتْ تَأْكلُ، تمضغُ، تَجرشُ، تَفْتَرِسُ وتَبْتَلِعُ بطريقةٍ هي الأكثرُ خِفَّةً ولامبالاةً في العالمِ. لَقَدْ أبْقتني في حالةِ نشوةٍ مدَّةً طويلةً. كانَتْ لَها طريقةٌ رقيقةٌ،
حالمةٌ، إنجليزية وخيَاليَّةٌ في قولِ: "أنَا جائعة". كانتْ تُكرِّرُ هذا ليلَ نهارَ مظهرةً أسنانًا هيَ الأجملُ في العالمِ. بإمكانها أنْ تُلينك وتُفرِحَكَ في آنٍ. -كانَ بإمكاني
أنْ أصيرَ ثَرِيًّا منْ عرضِها في المعارِض على أنها وَحشٌ أكولٌ. لطالمَا أَطْعَمْتُها جيِّدًا، ومعَ ذلكَ تَرَكَتْني." </span></span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: large;">-"إلى مُوَرِّد أغذيةٍ، بلا شكّ؟"-</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">-"شيءٌ من هذا القَبيلِ، لقدْ تَركتني منْ أجلِ مُوظَّفٍ يُشرفُ على أَطْعِمةِ الجَيْشِ، كانَ بفعلِ شيءٍ يَعرِفُهُ هُوَ، يَمْنَحُ طعامُ العديدِ من الجُندِ لهذهِ الطِّفلةِ المِسكينَةِ. هذا ما أَعتقِدُهُ على الأقلّ."<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">-"أمّا أنا، قالَ الرّابعُ، فقدْ عانَيْتُ من
عذاباتٍ شنيعةٍ هي على نقيضِ ما نُعاتبُ عَليْهِ عمومًا الأنانيةَ النِّسائية. وأراكُمْ مُخطئين،
وأَنْتم الأكثَرُ حظًّا بين الكائنات، بالشَّكوى منْ نقائصِ عشيقاتِكُم."<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">قيلَ هذا بنبرةٍ غاية في الجدِّيةِ من رجلٍ لهُ طلعةٌ رقيقةٌ وواثقة، ومظهرُ راهبٍ. عَيْناهُ تلمعانِ برماديٍّ فاتحٍ حزينٍ، وتقولانِ:
"أريدُ!" أو "يَنبغي!" أو "لا أغْفِرُ أبدًا!".<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">"عصبيًا كما عرفتُكَ يا غ...، أو جبَانَيْنِ وخَفيفِيْنِ كما أنتُما يا ك... وج...، لوْ أنَّكُم صاحبتُم امرأةً من معارفي لَلُذْتُم بالفرارِ،
أو كُنتمْ لتموتوا. أمَّا أنا فقدْ عِشتُ كما تَرَوْن. تَصوَّروا شخصًا يعجزُ عنْ ارتكابِ خطأ في
الإحساسِ أو الحسابِ. تَخيَّلوا صفاءَ طَبعِ كئيبِ. إخلاصًا لا تمثيلَ فيهِ ولا ادعاءَ. رِقَّةً لا
تعكِسُ ضُعفًا. طاقةً دونَ عُنفٍ. قصَّةُ حبِّي تُشبهُ سفرًا لا ينتهي على مساحةٍ نقيَّةً وملساءَ مثلَ المرآةِ، رتيبةً حدَّ الدُّوار، وتعكسُ كلَّ مشاعري وأفعالي بالدِّقةِ السَّاخرةِ لوعيي الخاصّ. بِحيثُ لمْ يكن ممكنًا أنْ أسمحَ لنفسي بشعورٍ أو فعلٍ غير معقولٍ دونَ أنْ أَتَمَثَّلَ في الحينِ العِتابَ الصَّامتَ لطَيْفِي اللَّصِيقِ. بَدا الحبُّ لي مثلَ الوِصايةِ. كمْ منَ الحماقاتِ مَنَعَتْ عليَّ فِعْلَهَا!
وَكمْ دينًا سدَّدْتُه رُغمَ أَنفي! لقدْ مَنَعَتْ عَليَّ كلّ المزايا الَّتي كانَ يمكنني نَيْلها من طَيْشي.
كانتْ تَشْطُب كلّ تقلُّباتي بقواعدَ باردةٍ يُمْنَعُ انتهاكها. ولِيكتملَ الرُّعب، لمْ تكنْ تطلبُ عرفانًا بعدَ مرورِ خطرٍ. كَم مرّةً منعتُ نفسي منَ القَفْز عليها وخَنقها، صارخًا بِها:
"كوني ناقصةً أيَّتها البَائسةُ! حتَّى أُحِبَّك دونَ قلقٍ أو غضبٍ." لقدْ أعْجِبتُ بها لسنواتٍ طويلةٍ بَينما القَلْبُ يفيضُ كراهيَّة. وفي النِّهاية، ليسَ أنَا مَنْ ماتَ."<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">-"آهْ! نطقَ الآخرون، لقد ماتتْ إذن؟"<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">-"نعمْ! لمْ يَكنْ مُمكنًا الاستِمْرارُ هكذَا
وقدْ غدَا الحبُّ بالنِّسبةِ لي كابوسًا مرهقًا. الانْتصارُ أو الموتُ، كمُا تَقولُ السِّياسَة،
كانَ هذا البديلَ الّذي فرضهُ عليَّ القدرُ! ذاتَ مساءٍ، في غابةٍ على شاطئِ بُحَيْرة... بَعدَ جولةٍ كئِيبةٍ كانتْ عيناها خلالَها تَعْكسان هدوءَ السَّماءِ، وحَيثُ كانَ قَلبي أنا مُكدَّرا مثلَ الجَحيمِ..."<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">-مَاذَا؟<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">-كيفَ؟<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">-ماذا تُريدُ أنْ تقولَ؟<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">-كانَ أمرًا لا مفرَّ منهُ. إحساسي بالعدالَة قَويٌّ،
أَقْوى منْ أن أَضربَ أَو أظلمَ أَو أَطْردَ خادمًا لمْ يَقتَرِفْ سوءًا. ولكنْ وَجَبَتْ عليَّ موافقةُ هذا
الإحساسِ معَ الرُّعبِ الّذي بثَّه داخلي هذا الكائنُ؛ كانَ ينْبغي التَّخلصُ منه دونَ أنْ أقلِّلَ منْ احتِرامهِ. ماذا تريدونَ أنْ أفعلَ بها، لمَّا كانتْ مثاليةً؟<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">نَظَرَ إليه الرِّفاقُ الثَّلاثَةُ نظرةً مُبهمةً وبليدةً نوعًا ما. كَما لوْ أنَّهم يمتَنِعونَ عنِ الفَهمِ وكما لوْ أنَّهم يعترفونَ ضمنيًّا أنَّهم لا يشعرونَ بأنَّهُم قادرونَ على ارْتِكابِ عملٍ بهذا العُنفِ، حتَّى إنْ كانَ مُبَرَّرًا بما يَكفي.<o:p></o:p></span></span></div>
<br />
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">بَعدَ ذلكَ أُحضرَتْ لَهُم قنِّيناتٌ جَديدةٌ ليَقتلوا
الوَقْتَ الَّذي يُخفي حياةً قاسيةً، ويُعَجِّلُوا الحَياةَ الَّتي تَنْسابُ ببطءٍ شديدٍ.</span><o:p></o:p></span><br />
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span>
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span>
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "arial" , sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: large;">ترجمة: <a href="https://www.facebook.com/achraf.nihilista" target="_blank">Achraf Nihilista</a></span><br />
<span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
العدمي 2http://www.blogger.com/profile/09567827201419682541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-63472232051444687252016-08-29T06:07:00.000-07:002016-08-29T08:05:14.610-07:00قصائد نثر صغيرة - شارل بودلير<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div style="direction: rtl; margin: 0in; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="direction: rtl; margin: 0in; unicode-bidi: embed;">
<span lang="ar-MA" style="font-family: "arial"; font-size: large;">نصوص من كتاب الشاعر الفرنسي شارل بودلير "كآبة باريس" المعروف أيضا ب"قصائد نثر صغيرة".</span><br />
<span lang="ar-MA" style="font-family: "arial"; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="direction: rtl; direction: rtl; font-size: 11.0pt; margin: 0in; unicode-bidi: embed;">
<span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://www.babelio.com/users/AVT_Charles-Baudelaire_2190.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://www.babelio.com/users/AVT_Charles-Baudelaire_2190.jpeg" width="237" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">شارل بودلير</td></tr>
</tbody></table>
<div style="direction: rtl; margin: 0in; unicode-bidi: embed;">
<h3 style="font-family: arial; text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><b><span lang="fr-MA" style="direction: ltr; unicode-bidi: embed;"><br /></span></b><b><u>الغريب:</u></b></span></h3>
<div style="font-family: arial;">
<br /></div>
<div style="font-family: arial;">
<br /></div>
<div style="font-family: arial;">
<span style="font-size: large;">-منْ تُحبُّ أكثرَ، أيُّها الرَّجلُ الغامضُ، أخبرني؟ أبوكَ، أمُّكَ، أختُكَ أم أخوكَ؟</span></div>
<div style="font-family: arial;">
<span style="font-size: large;">-ليسَ لي أبٌ ولا أمٌّ، لا أختٌ ولا أخ.</span></div>
<div style="font-family: arial;">
<span style="font-size: large;">-أصْدقاؤُكَ؟</span></div>
<div style="font-family: arial;">
<span style="font-size: large;">-أنتَ تستعملُ كلامًا ظلَّ معناه حتَّى الآنَ مجهولاً بالنِّسبةِ لي.</span></div>
<div style="font-family: arial;">
<span style="font-size: large;">-وطنُك؟</span></div>
<div style="font-family: arial;">
<span style="font-size: large;">-أنا أجهلُ تحتَ سماءِ أيِّ ضجرٍ يقع.</span></div>
<div style="font-family: arial;">
<span style="font-size: large;">-الجمالُ؟</span></div>
<div style="font-family: arial;">
<span style="font-size: large;">-كنتُ لأحبَّه بكلِّ سرورٍ، هذا الإلهُ الخالدُ.</span></div>
<div style="font-family: arial;">
<span style="font-size: large;">-الذَّهب؟</span></div>
<div style="font-family: arial;">
<span style="font-size: large;">-أكرهُهُ كما تكرهُ أنتَ الإلهَ.</span></div>
<div style="font-family: arial;">
<span style="font-size: large;">-آهِ! ماذا تحبُّ إذن، أيُّها الغريبُ الرَّائعُ؟</span></div>
<div style="font-family: arial;">
<span style="font-size: large;">-أحب السُّحبَ</span><span style="font-size: large;">... تلكَ السُّحبَ الَّتي</span><span style="font-size: large;"> تَمضِي... هناكَ... هذه السُّحب الساحرة!</span></div>
<div style="font-family: arial; font-size: 14.6667px;">
<br /></div>
<div style="font-family: arial; font-size: 14.6667px;">
<br /></div>
<div style="font-family: arial; font-size: 14.6667px;">
<br /></div>
<div style="font-family: arial; font-size: 14.6667px;">
<br /></div>
<div style="font-family: arial; font-size: 14.6667px;">
***</div>
<div style="font-family: arial; font-size: 14.6667px;">
<br /></div>
<div style="font-family: arial; font-size: 14.6667px;">
<br /></div>
</div>
<div style="direction: rtl; margin: 0in; unicode-bidi: embed;">
<h3 style="text-align: right;">
<span lang="ar-MA" style="font-family: "arial"; font-size: large;"><b><u>في السَّاعة الواحدة صباحًا:</u></b></span></h3>
</div>
<div style="direction: rtl; direction: rtl; font-size: 11.0pt; margin: 0in; unicode-bidi: embed;">
<span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";"><br /></span></div>
<div style="direction: rtl; margin: 0in; unicode-bidi: embed;">
<span lang="ar-MA" style="font-family: "arial"; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="direction: rtl; margin: 0in; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">أخيرًا</span><span lang="fr-MA" style="direction: ltr; font-family: "calibri"; unicode-bidi: embed;">!</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";"> </span><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">وحدي</span><span lang="fr-MA" style="direction: ltr; font-family: "calibri"; unicode-bidi: embed;">!</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";"> </span><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">لا شيءَ يكاُد يُسمعُ غير بعضِ العرباتِ المتأخِّرةِ والمتعبة</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";">. </span><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">ساعاتٍ بعدُ،
وسننالُ الصمتَ، إن لم تكن الرّاحةَ</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";">. </span><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">أخيرًا سيتداعى
استبدادُ الوجهِ البشريّ، ولنْ أعاني بعدُ سوى منْ نفسي</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";">.</span></span></div>
<div style="direction: rtl; margin: 0in; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">أخيرًا</span><span lang="fr-MA" style="direction: ltr; font-family: "calibri"; unicode-bidi: embed;">!</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";"> </span><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">صار ممكنًا لي الاسترخاءُ في حمام من الظّلمات</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";">. </span><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">بدايةً، دورتانِ في القفل</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";">. </span><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">دورانُ القفل
سيعزِّزُ وحدتي، ويقوي المتاريسَ الّتي تفصلني حاليًا عنِ العالَم</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";">.</span></span></div>
<div style="direction: rtl; margin: 0in; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">حياةٌ كريهة</span><span lang="fr-MA" style="direction: ltr; font-family: "calibri"; unicode-bidi: embed;">!</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";"> </span><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">مدينةٌ كريهة</span><span lang="fr-MA" style="direction: ltr; font-family: "calibri"; unicode-bidi: embed;">!</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";"> </span><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">لنسترجِع ذكرياتِ هذا اليوم</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";">: </span><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">رؤيةُ العديد من رجالات الأدبِ، بينهم شخصٌ سألني هلْ يمكنُ بلوغُ روسيا برًا</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";"> (</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">يظن بلا شكٍّ أن
روسيا جزيرة</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";">)</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">؛ شجارٌ كبيرٌ مع مديرِ إحدى المجلات، الَّذي كان
يرد على كل اعتراضٍ مني قائلاً</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";">:
"</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">هنا حزبُ النّاسِ الشرفاء</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";">"</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">، ملزمًا بذلك أن بقيَّة الجرائدِ يُحرِّرها الأنذال؛ إلقاءُ التَّحية على
عشرين شخصًا، من بينهم خمسة عشر مجهولونَ تمامًا بالنسبة لي؛ مصافحةُ نفسِ العددِ من
النَّاس، وهذا دونَ اقتناء قفازاتٍ احتياطًا</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";">. </span><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">التَّوجه في أثناءِ انهمارِ المطرِ إلى عاهرةٍ كانتْ، بغَرضِ قتلِ الوقتِ، قد طلبتْ منِّي تصميمَ زيٍّ فينوسيّ لها</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";">. </span><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">التَّملقُ إلى مديرِ مسرحٍ أخبرني وهوَ يهمُّ بطردي</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";">: "</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">تحدَّث إلى السَّيد ز</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";">...</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">؛ إنَّه الأكثرُ ثقلاً، الأكثرُ سذاجةً وشُهرةً منْ بينِ كلِّ كُتَّابي؛ معهُ بإمكانكَ بلوغُ شيءٍ ما؛ قابلهُ، ومن
ثمَّة سنُقَرِّرُ</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";">."</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">؛ التَّباهي بالعديدِ من الأعمالِ الفظيعةِ الَّتي
لمْ أقم بها</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";"> (</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">لماذا؟</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";">)</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">، ثمَّ،
وبكلِّ جبنٍ، نُكران بعض الفظاعاتِ الأخرى الَّتي قُمتُ بها بسعادةٍ غامرةِ</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";">: </span><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">جريمةُ التَّفاخر، وجريمةُ الاحترامِ الإنساني؛ امتناعي عن تقديمِ خدمةٍ سهلةٍ لصديقٍ، ثم تقديمُ تزكيةٍ مكتوبةٍ لشخصٍ غريبِ الأطوار</span><span lang="ar-MA" style="font-family: "calibri";">. </span><span lang="ar-MA" style="font-family: "arial";">أوف، هل انتهى كلُّ شيء؟</span></span></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div style="direction: rtl; font-family: arial; margin: 0in; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ar-MA">مستاء من الجميعِ، وغير راضٍ عنْ نفسي. لَكَمْ أرغبُ بتخليصِ نفسي والتَّباهي قليلاً في سكونِ وعُزلةِ اللَّيل. أدعوك، يا أرواحَ أولَئك الَّذين أحْبَبتُهم، وأولئك الَّذينَ أطْربتُهم، أن تُقَوِّيني، وتَدْعَميني، وتُبعديني عن
الكَذِب، وعنْ ضَبابيةِ العالمِ المُفسِدَة</span><span lang="fr-MA" style="direction: ltr; unicode-bidi: embed;">!</span><span lang="ar-MA"> وأنتَ، يا إلهي</span><span lang="fr-MA" style="direction: ltr; unicode-bidi: embed;">!</span><span lang="ar-MA">
ارحمني لعلِّي أَنْظُمُ بعضَ الأبياتِ الجميلةِ الَّتي تُثبتُ لي أنَّني لستُ آخر الرِّجَالِ، ولستُ أدنى أولئكَ الَّذين أكرههم</span><span lang="fr-MA" style="direction: ltr; unicode-bidi: embed;">!</span></span><br />
<span lang="fr-MA" style="direction: ltr; font-size: large; unicode-bidi: embed;"><br /></span>
<span lang="fr-MA" style="direction: ltr; font-size: large; unicode-bidi: embed;"><br /></span>
<span lang="fr-MA" style="direction: ltr; font-size: large; unicode-bidi: embed;"><br /></span>
<span lang="fr-MA" style="direction: ltr; font-size: 11pt; unicode-bidi: embed;"><br /></span><span style="font-size: large;">ترجمة: Achraf Nihilista</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
العدمي 2http://www.blogger.com/profile/09567827201419682541noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-83157093638739664592016-08-07T08:45:00.000-07:002016-09-08T08:51:59.595-07:00التعاليم الرئيسة للغورو نِسَاْرْغَدَاتَا مَهَرَاْجْ - Nisargadatta Maharaj<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;">التعاليم الرئيسة للغورو نِسَاْرْغَدَاتَا مَهَرَاْجْ - Nisargadatta Maharaj</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;"><span dir="RTL" lang="AR-JO" style="font-family: "times new roman" , serif; line-height: 115%;"><b>"أنا مفتونٌ بالفلسفةِ الهِنديَّة، إذْ إنَّها تهدفُ بالأساسِ إلى تجاوزِ الأنا؛ وكلُّ ما أفعله وأفكِّرُ فيه يتمحورُ حول أنايَ وعذاباتِ الأنا." ــــ إميل سيوران</b></span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span dir="RTL" lang="AR-JO" style="font-family: "times new roman" , serif; line-height: 115%;"><br /></span></span>
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNHtXvbwErfdgcU6paSn-eSwMHfyP8iSFhUShwyJ9sZjWnesLx3cvccNUoYSv8T1N7SM3WGvfhHzCTppsaXLvuQCl9bYhH6RFtTFh147tyUxkrVqCAHGinzf64scu6W2NmuVXSM2VM6-g/s1600/Nisargadatta_Maharaj.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: x-large;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNHtXvbwErfdgcU6paSn-eSwMHfyP8iSFhUShwyJ9sZjWnesLx3cvccNUoYSv8T1N7SM3WGvfhHzCTppsaXLvuQCl9bYhH6RFtTFh147tyUxkrVqCAHGinzf64scu6W2NmuVXSM2VM6-g/s400/Nisargadatta_Maharaj.jpg" width="320" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">نسارغداتا مهراج</span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;"><br /></span><span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
</span><br />
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">إنَّ فَهْمَ"الأنا"، حِسَّكَ "بالوجود" أو مجرَّد "الحضور" أمرٌ بالغُ الأهميّةِ؛ حيث تتوقفُ عليه نتيجةُ التّعاليمِ كلِّها.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px;">
<span style="font-size: x-large;"><br />ينبغي أن "توجدَ" أنتَ قبل أنْ يمكن لأيِّ شيءٍ آخرَ أنْ يوجد، حِسُّكَ "بالحضور" أو الشّعور "أنا" لازمٌ لأيٍ شيءٍ عليه أن يتبعه.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px;">
<span style="font-size: x-large;"><br />ألمْ يكنْ هذا الإحساس بالوجود، أو الشُّعور "أنا" أولَ واقعةٍ وحدثٍ قبلَ أن يمكن لأيٍّ مِنْ تجاربك الحياتية أن تقع؟</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />استعملْ ذِهنك، عُدْ بالزّمنِ وحاولِ استحضارَ أولَ لحظةٍ وقعتَ فيها على معرفة "أنّك موجود" أو"أنا". هذه "الأنا" الوليدة ليستِ لُغويّة أو لا-لفظيّة.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />ما تزال هذه الأنا هناك معك، حاضرةً دومًا، متوفرةً دومًا، كانتْ ولمْ تزلِ الخاطرةَ الأولى، ارفضْ كلَّ الخواطرِالأخرى وعدْ إلى هناك وابقَ هناك.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">رسِّخْ نفسكَ بحزمٍ في "الأنا" وارفضْ كلَّ ما لا يتطابقُ معها.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">عندما ترحلُ "الأنا" فإنَّ كلَّ ما يبقى هو المطلق، لذا أعطِ كلَّ اهتمامكَ "للأنا".</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />وحدها "الأنا" أكيدةٌ، إنّها مجرَّدة، كلُّ المعرفةِ تتبعُ منها، إنّها الجَّذر، تمسَّكْ بها ودعْ كلَّ شيءٍ آخر.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />إنَّ "الأنا" مجموعُ كلِّ ما تدركه، إنَها مرتبطةٌ بالزَّمن، "الأنا" نفسُها وهم، أنت لستَ "الأنا"، أنتَ سابقٌ عليها.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />لقد ظهرَ الشُّعورُ "أنا" أو "الكينونة" نتيجةً لارتباطه بالجَّسد- العقل. في الواقع أنتَ لستَ أيًّا من منهما. أنت اللامولود.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />تمسَّكْ فقط "بـالأنا" أو "الكينونة"؛ لأنّها ستقودكَ يومًا ما إلى اللاوجود أو اللاولادة.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />الخلودُ هو الحرُّيَّةُ مِنَ الشُّعور "أنا"، لتنال الحريَّةَ ابقَ في الحسِّ "أنا".</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">"الأنا" هي بدايةُ ونهايةُ المعرفة، كنْ يقظًا "للأنا"، ما إنْ تعيها مرَّةً حتى تنفصلَ عنها.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />علیك أن تتأملَ "الأنا"، بدونِ أنْ تتمسَّك بالجَّسد- العقل. "الأنا" هي الجهالة الأولى، ثابرْ عليها وسوف تتخطاها.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />مرشدكَ وإلهكَ هما "الأنا"، بقدومها ظهرتِ الثُنائيِّةُ وكلُّ النَّشاطات، ابقَ في "الأنا"، أنتَ سابقٌ على وجودِ "الأنا".</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />ابقَ مركزًا على "الأنا" إلى أنْ يطويَها النِِّسيان. هناك تكمنُ الأبديَّةُ والمطلق، البَارابَراهْمَن.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />"البارابراهمن" (المطلق) حالتُكَ الأبديَة، لا يمكنكَ تذكُّره لأنّكَ لم تنسه قطّ.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">فقط تذكَّرِ المعرفةَ "أنا" ودعَكَ من سواها، ببقائك في "الأنا" ستدركُ أنّها غيرُ حقيقيَّة.<br />افهمْ أنَّ المعرفةَ "أنا" قد خطرتْ لك، وأنَ كلَّ شيءٍ تجلٍّ لها، بهذا الفهمِ ستدركُ أنّكَ لستَ "الأنا".</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />كمثلِ ثُقبٍ في ورقةٍ هو المطلق، داخلها لكنّه لا يستندُ إليها. في مركزِ الوعي تمامًا، لكنّه ما وراءَ الوعي.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />الحالةُ المطلقةُ هي صمتٌ وسكونٌ تامَيْن، يختفي كلُّ مَنْ يذهبُ إلى هناك.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">عندما يرحلُ مفهوم "الأنا"، لن تبقى هناك ذاكرةُ "كنتُ أنا"، أنّه كانتْ "لي" تلك التجارب، سوف تحذفُ الذَّاكرُُةُ نفسُها.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">بدأَ الزَّمنُ مع مجيءِ المفهومِ الأوليِّ "أنا"، وسينتهي مع رحيله. أنتَ الّذي أنتَ لمطلق لستَ المفهوم الأوليِّ "أنا."</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />الظهورُ والاختفاءُ، الولادةُ والموتُ خصائصُ "للـأنا"، إنّها لا تخصكَ أنتَ المطلقَ.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />مِنَ اللاشيءِ انبثقتِ "الأنا" أو الكينونة، لا وجودَ للشَّخص، المعرفة "أنا"- و ليس الشَّخص- هي مَنْ عليها العودةُ إلى مصدرها.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />بتأمُّلِ المعرفةِ "أنا"، فإنّها تستقرُّ في مصدرها تدريجيًا؛ وعندها تلوحُ أنتَ المطلق.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">استمرَّ في تقصيكَ لتعرفَ "الأنا" بدون كلام، عليك أن تكونها وألاّ تحيدَ عنها ولو لحظة، وعندها سوف تتلاشى.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">استقرَّ في المفهوم الأوليِّ "أنا" لكي تَفْتَكَ منه وتحررَّ من كلِّ المفاهيم. عبرَ فهمِ لا واقعيّة "الأنا" ستتحرَّرُّ منها بشكلٍ كامل.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">حينَ تجلسُ بهدوءٍ وتتوحَّدَ مع "الأنا"، ستفقدُ كلَّ اهتمامٍ بالعالَم، وحينها ستذهبُ "الأنا" بدورها، تاركةً إيّاكَ في حالةِ المطلق.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />حينَ تدعُ كلِّ شيءٍ وترسَخُ في الأنا، وبينما تمضي في هذا التّمرين، سوف تقودكَ العمليةُ إلى السُّموِ فوقَ "الأنا."</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">جوهرُ الوعي نفسِه هو الخاصيّةُ "أنا"، لا وجودَ لشخصيّةٍ أو شخصٍ هناك، استقرَّ هناك واسْمُ فوقَها.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />ابقَ مركزًا على "الأنا" إلى أن تصبح شاهدًا عليها، عندها تَنتحى جانبًا؛ فلقد بلغتَ الأسمى.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />عندما تبقى في "الأنا" ستكتشفُ أنَّ كلَّ ما عدا ذلك عديمُ الجدوى، ومِنْ ثَمَّ تصيرُ أنتَ البارابراهمن، المطلَق.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">ذاك الّذي يبقى مواظبًا على المبدإِ الّذي يعرفُ به "الأنا"، يعرفُ كلَّ شيءٍ ولا يحتاجُ إلى شيء.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">فقط اجلسْ واعرفْ أنَّكَ "الأنا" بدون كلمات، لا حاجةَ لفعلِ شيءٍ آخر. سوف تهتدي بعد فترةٍ وجيزةٍ إلى حالتكَ الطبيعيّةَ المطلقة.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">عليكَ أنْ تدركَ أنََكَ لستَ الجَّسدَ أو خاطرةَ "أنا"، أنتَ –وأنتَ مطلق- لستَ أيّاً منهما ولستَ تحتاجهما.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">المطلق أو البارابراهْمَنْ سابقٌ على "الأنا"، إنَّه الحالةُ اللامولودة؛ أنَّى له إذنْ أنْ يمتلكَ أو يحتاجَ خاطرةَ "أنا."</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">عليكَ أن تسمو فوق "الأنا" لتدخلَ حالةَ البَارابَراهْمَن الخاليةِ مِنَ المفاهيم، حيث لا تعود تعرف حتى أناك!</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />ذاكَ الّذي أدركَ خاطرةَ "أنا"، أيْ أنّه تجاوزها كذلك، بالنّسبة إليه ليس ثمة ولادةٌ أو موتٌ ولا عاقبةُ أفعال.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />تحدثُ الشَّهادةُ في الحالةِ التي تسبقُ قولكَ كلمة "أنا"، هنا والآن، أنتَ المطلقُ والبارابراهمن، تشبَّثْ "بالأنا" بكلٍّ جوارحك، ابقَ ثابتًا فيها على الدوام ولسوف تتلاشى، ثمَّ تصبح ما أنتَ عليه.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">أنتَ لستَ "الأنا" ولا نشاطاتِها، أنتَ- وأنتَ مطلق- لستَ أيَّا منهما، كنْ مكرسًا حقيقيًّا للحقيقةِ عبرَ ملازمةِ خاطرةِ "الأنا"، وبالتالي؛ السُّموُ فوقَ تجربةِ الموتِ لنيلِ الخلود.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">ما الّذي يفهم الخاطرةَ "أنا" في داخلكَ بدونِ اسمٍ أوعنوانٍ أو كلمة؟ غُصْ في ذلك المركزِ الأوغلِ واشهَدْ على خاطرةِ "أنا."</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">اقبلِ الخاطرةَ "أنا" ذاتًا بشكلٍ تامٍ وباقتناعٍ كاملٍ. آمنْ بحزمٍ بالقولٍ المأثور: "أنا ذاك الّذي أعرفُ بهِ أنّني أنا."</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">تثبثْ بالخاطرةِ "أنا" وسوف يتجلى الإدراكُ أنّني "أنا" المطلق لستُ الخاصيّة "أنا."</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />دعكَ مِنْ كلِّ شيءٍ إلاّ البقاءُ في خاطرةِ "الأنا"، المُولومَايا، أو الوهم الأوليّ، وحینها ستحرركَ مِنْ قبضتها الخانقةِ وتَغْرُب.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">خلال التأمُّلِ العميق، الموَّجهِ على الخاطرة "أنا" حصرًا، سيُكشفُ لكَ حدسيًّا كيف جاءت هذه "الأنا" إلى الوجود.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />للتخلُّصِ من حسِّ الجَّسد- عقل، أو الهُويَّة، اسكنِ "الأنا" و تشرَّبها. لاحقًا ستتحدُ "الأنا" مع الحالةِ المطلقة.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />عندما تحيطُ بالخاطرةِ "أنا" وتفهمُها، ابقَ هناك في خلوةٍ ولا تسرحْ هنا أو هناك. ما إنْ تثبتَ في "الأنا" حتى تكتشفَ أنَها ليستِ الحالةَ الأبديَّة، لكنّك "أنت" أبديٌّ وأزليّ.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />التعليمُ بسيطٌ، عندما تبزغُ "الأنا"، يظهرُ كلَّ شيءٍ، عندما تأفلُ يختفي كلُّ شيءٍ. مِنْ مطلقك، والّذي هو بدونِ هيئةٍ أو شكلٍ، أتتْ هذه الخاطرةُ "أنا"، والّتي هي أيضًا بدون هيئةٍ أو شكلٍ.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />لقد طرأتْ هذه الخاطرة، "أنا"، بعفويةٍ على حالتكَ المطلقة؛ وبالتالي فهي وهم. الشُّعور "أنا" نفسُه وهم؛ وبالتالي فأنَّ كلَّ ما يُری من خلالِ هذا الوهم لا يمكن أن يكون حقيقيًّا.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">حينَ تتأملُ الخاطرةَ "أنا"، الّتي هي بداية المعرفة، كيف يمكن أن يكون هناك أيّةُ أسئلة؟ ليستْ هُويَّةَ أنا الجَّسد ما يجبُ أن يكون موضوعَ تأملك إنَها الخاطرة "أنا" هي التي تتأمَّلُ نفسَها.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">كلُّ ما عليكَ فعله هو أن تعرِّف نفسك بالخاطرةِ المُقيمةِ "أنا." هذا كلُّ شيءٍ. اجلسْ للتأمُّل معرفًا نفسكَ "بالأنا"، أقمْ مع "الأنا" وحدها- لا مع مجرَّد كلمة "أنا."</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />انسَ كلَّ شيءٍ حيالَ قواعدِ الانضباطِ الجسديِّ في هذا الارتباط وكنْ مع الخاطرة "أنا" فحسب. عندما تثبتُ في "الأنا" ليس ثمة أفكارٌ أو كلمات.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">إنَّها "الأنا" الّتي تتقصى حول "الأنا"، وعند إدراكها لبطلانها تختفي وتتَّحدُ بالأبديَّة.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">برفقةِ الخاطرةِ "أنا" يظهرُ الفضاءُ والعالَم. عندما ترحلُ الخاطرةُ "أنا" سينقضي العالَم.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">علَّمني الغورو ما "أنا"، وعكفتُ عليه. حالتي الأصليَّة هي أنْ أكون في تلك الحالةِ حيث لا "أنا".</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">تشبَّثْ "بالأنا" وستتبدَّدُ كلُّ العقبات، سوف تغدو ما وراءَ مملكةِ الجَّسد-عقل.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />يمكن "للـأنا" في هيئةِ الجَّسدِ أن تبلغَ الحالةَ الأسمى فقط لو فهمتها وتقبلتها وأقمتَ فيها، حينها تفلتُ منَ الولادةِ والموت.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">لا يمكن لهُويَّةِ الجَّسد أن تبلغَ هذه المعرفة، على المعرفة "أنا" أن تبلغَ هذه المعرفة؛ حين تقيمُ المعرفةُ في المعرفة يحدث السُّمو فوق المعرفة.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">"للأنا" نفوذٌ عظيم، ما مِنْ تمظهرٍ إلاّ هو منبثق عنها. عندما تسكنُ "الأنا" بوصفها قدركَ ستدركُ أنَّ قدركَ ليس الموتُ بل اختفاءُ "الأنا".</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">اذهبْ إلى حالةِ "الأنا"، ابقَ هناك، اندمجْ واذهبْ إلى الماوراء. لو مكثتَ في "الأنا" ولذتَ بها بحزمٍ، لخسرتِ كلُّ الأشياءِ الخارجيِّةِ استحواذها عليك.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;">أنتَ الحقيقة ماوراء "الأنا"، أنتَ البارابراهمن. تأمل هذا وتذكره. ستتركَ هذه الفكرة أيضًا في النِّهاية. افهمِ "الأنا"، اسْمُ فوقها وأدركِ المطلق.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;">دَعْكَ مِنْ كلِّ الأسئلةِ إلاّ واحدًا: مَنْ أنا؟ </span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;">حينَ أنظرُ داخليْ وأرى أنَّني لا شيء؛ فهذه هي الحكمة. حينَ أنظرُ خارجي وأرى أنّني كلُّ شيءٍ؛ هذا هو الحُبّ. وبينهما تتقلَّبُ حياتي.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ترجمة وإعداد: <a href="https://www.facebook.com/I.miss.rain.54654">Abderezak Belhachemi</a></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-19151756544104302982016-08-05T09:47:00.001-07:002016-08-06T06:02:11.266-07:00ما التشاؤم؟ الفلسفة الكامنة في صميم مسلسل True Detective<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-size: x-large;"><span lang="AR-SA" style="font-size: 22pt;">
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--></span><span lang="AR-SA" style="font-size: 22pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-size: x-large;"><span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 22.0pt;">ما التشاؤم؟ الفلسفة الكامنة في
صميم مسلسل </span><span dir="LTR" style="color: #4b4f56; font-family: "inherit" , "serif"; font-size: 22.0pt;">True Detective<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-size: x-large;"><span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 22.0pt;">بقلم بروفيسور ديفيد كارترايت- </span><span dir="LTR" style="color: #4b4f56; font-family: "inherit" , "serif"; font-size: 22.0pt;">David
Cartwright</span><span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 22.0pt;"><o:p></o:p></span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span dir="LTR" style="color: #4b4f56; font-family: "inherit" , "serif"; font-size: 22.0pt;"><br /></span>
<span dir="LTR" style="color: #4b4f56; font-family: "inherit" , "serif"; font-size: 22.0pt;"><br /></span>
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2hyphenhyphen8ipEZnPdu7uj8Z5AM7kMsVF2QpC0rlCRzSAl5YkBjjus8dBoDlyZRBeHVAJHcy59p1y880Xrq09Tm0qisNFc1X_-GDof0yavl35NehzELNhJ3EtuDWY-f0xAtJg0J7iCAtlk9XX7Y/s1600/Taxman-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: x-large;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2hyphenhyphen8ipEZnPdu7uj8Z5AM7kMsVF2QpC0rlCRzSAl5YkBjjus8dBoDlyZRBeHVAJHcy59p1y880Xrq09Tm0qisNFc1X_-GDof0yavl35NehzELNhJ3EtuDWY-f0xAtJg0J7iCAtlk9XX7Y/s400/Taxman-1.jpg" width="282" /></span></a></div>
<span dir="LTR" style="color: #4b4f56; font-family: "inherit" , "serif"; font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-size: x-large;"><span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 22.0pt;"><br /></span>
</span><br />
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;">
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-size: x-large;"><span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 22.0pt;">أحدُ أوائلِ اللقاءاتِ
الحميمةِ التي تجمعنا بشخصيةِ راستن كول</span></span><span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 22px; line-height: 36.52px; text-align: left;">’</span><span dir="LTR" style="color: #4b4f56; font-family: "inherit" , "serif"; font-size: 22pt;">Rustin Cohle</span><span dir="RTL" style="font-size: x-large;"></span><span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 22pt;"><span dir="RTL"></span> ‘التي يؤديها
ماثيو ماكونهي</span><span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 22px; line-height: 36.52px; text-align: left;">’</span><span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 22pt;"> </span><span dir="LTR" style="color: #4b4f56; font-family: "inherit" , "serif"; font-size: 22pt;">Matthe McConaughey</span><span dir="RTL" style="font-size: x-large;"></span><span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 22pt;"><span dir="RTL"></span> <span style="color: black; font-family: "garamond" , serif; font-size: 22px; line-height: 36.52px; text-align: left;">‘</span> هو في حوارٍ له مع شريكه الجديدِ مارتن
هارت </span><span dir="LTR" style="color: #4b4f56; font-family: "inherit" , "serif"; font-size: 22pt;">Martin Hart</span><span dir="RTL" style="font-size: x-large;"></span><span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 22pt;"><span dir="RTL"></span> - حولَ معتقداته الوجوديّة. حينَ يلحُ
بسؤاله عنِ التزامه بالمسيحيّة، ينفي ’رَسْت‘ أيَّ صلةٍ بها ( تتجاوز غرضه
بالتأمل)، ويؤكدُ أنّه " ما يعرَفُ فلسفيًا ”بالمتشائم“. منَ المفهومِ أنَّ
كثيرًا منَ النَّاس، بما فيهم مارتن نفسُه، وجدوا أنفسهم مدفوعينَ ليسألوا </span><span style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , serif; font-size: 29.3333px;">عندَ سماعهم هذا المصطلحَ أولَّ مرَّةٍ</span><span style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , serif; font-size: 22pt;">: 'ما
معنى هذا؟' جاءَ الجوابُ تهربيًّا في
البداية: ” هذا يعني أنّني لستُ رجلَ حفلات “ ولكنْ بعدَ قليلٍ منَ الضَّغطِ
الصَّامتِ منْ مارتن، يبوحُ رَسْت برؤيته للعالَم:</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><b>" أعتقدُ بأنَّ الوعيَ
الإنسانيَّ زلَّةٌ مأساويّةٌ في تطوُّرِ النَّوعِ البشريّ، لقد تجاوزَ وعينا
بالنَّفسِ الحدَّ اللازِم. أوجدتِ الطبيعةُ جانبًا منها غريبًا عليها، نحنُ
كائناتٌ لا ينبغي أنْ توجدَ وفقًا للقانونِ الطبيعيّ. نحنُ أشياءُ تكدَحُ مدفوعةً
بوهمِ امتلاكِ ذات، بَرْمَجَتْنَا مشاعرنا وخبراتنا الحسيَّةُ بتأكيدٍ تامٍ على أنَّ لكلِّ منا أهميته، بينما في الحقيقةِ لا أهميَّةَ لأحد. أعتقدُ
أنَّ رفضَ برمجتنا هو أنبلُ ما يمكنُ لجنسنا فعله: أنْ نكفَّ عنِ التّناسُل ونمضيَ
يدًا بيدٍ صوبَ الانقراض. صوبَ ظُلمةٍ أخيرة، أخوةً وأخوات، منسحبينَ مِنْ صفقةٍ
فاشلة" راستن كول، الحلقة الأولى: الظلامُ الطويل المشرق.</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-size: x-large;"><span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 22.0pt;">على الرغمِ منَ حقيقةِ أنَّ النُّسخةَ
المتلفزةَ لا تكشِفُ صراحةً عنْ مصدرِ هذه الأفكار، إلاّ أنّه منَ المُشَوقِ
معرفةُ أنَّه في سيناريو أسبق، يشيرُ رَستْ بالفعلِ إلى الفيلسوفِ الألمانيّ آرثر
شوبنهاور باعتباره واحدًا منْ بينِ المفكرينَ الذين يُفترضُ أنّه كانَ قد قرأ
أعمالهم. وبالتالي، على ما يبدو أنَّ لمعجبي </span><span dir="LTR" style="color: #4b4f56; font-family: "inherit" , "serif"; font-size: 22.0pt;">True
Detective</span><span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 22.0pt;"><span dir="RTL"></span>
في شخص آرثر شوبنهاور، مدخلٌ بديلٌ ما لعقلِ راستن؛ وبالتالي معتقداته وحياته.
لكنْ مَنْ كانَ آرثر شوبنهاور وبمَ كانَ يعتقد؟ وإلى أيِّ مدًى يمكنُ أنْ تساعدَ
آراؤه في فهمٍ أفضلَ لرؤيةِ المحقِقِ راستن كول العدميّةِ للحياة؟<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;">غالبًا ما أُشيرَ إلى الفيلسوفِ
الألمانيّ آرثر شوبنهاور(1788-1860) على أنّه المتشائمُ الأعظمُ في التراثِ
الفلسفيّ الغربيّ. على أيّةِ حال، ممّا يثيرُ الفضولَ أنّه لم يُشِرْ قَطُ إلى
فلسفته على أنّها متشائمةٌ في أيِّ عملٍ أعدَّهُ للنَّشر. في الواقع، استخدمَ مفهومي
”التفاؤل“ و”التشاؤم“ لتصنيفِ الأديان، التي فَضَّلَ منْ بينها البوذيّةَ
والهندوسيّةَ اللّتين صنَّفهما على أنّهما ديانتان ”متشائمتان“. ولكنْ إذا كانَ
المتشائمُ شخصًا يؤكدُ على :<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;">(1) أنّ الوجودَ غلطَة<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;">(2) وأنّ ليسَ ثمة معنًى أوغايةً
للوجودِ الإنسانيّ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;">(3) وأنَّ أفضلَ شيءٍ لبني الإنسانِ هو ألاّ يوجدوا<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;">(4) وأنَّ الأفضلَ التالي هو تحقيقُ
حالةِ كينونةٍ يستحيلُ فيها العالَمُ عدمًا<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;">(5) وأنَّ الحياةَ قائمةٌ على
المعاناةِ والمعاناةُ شرّ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;">(6) وأنَّ هذا العالَمَ هو أسوأُ
العوالِمِ المُمكنة<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;">فلا أحدَ إذنْ أحقُ باللّقبِ منْ
شوبنهاور.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-size: x-large;"><span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 22.0pt;">كوَّنَ شوبنهاور رؤيته المظلمةَ
والفاتِنةَ للعالَمِ في كتابه الرئيس العالَم إرادةً وتمثلاً، الّذي ظهرَ للمرَّةِ
الأولى في ديسمبر 1818( أُضيفَ للطَبعةِ الثانية عامَ 1844 مجلَّدٌ آخر منَ
المقالات؛ الطَبعة الثالثة نشرَتْ عامَ 1859). في عمله هذا، قالَ شوبنهاور
الإلحاديُّ المنزعِ بأنَّ كلَّ ما في العالَمِ هو تعبيرٌ عنِ العبثِ واللاغائيّةِ
والسَّعيِ النَّهِمِ للوجودِ الّذي أطلق عليه اسمَ ”الإرادة“ أو ”إرادةُ الحياة“.
وهذا يعني أنَّ كلَّ ما في الطبيعةِ يصارِعُ لكيْ يوجد؛ وضعٌ قائمٌ منَ العلاقاتِ
يجعلُ منَ النِّزاعِ والصراعِ مستمريْن</span><span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 22.0pt;"> وحتمييْن.
ولكنْ ليسَ الصراعُ هو ما يجعلُ العالَمَ مشكلاً لشبنهاور؛ عالَمٌ منَ القوى
الفيزيائيّةِ المتصارعةِ هو ببساطةٍ عالَمُ الكونِ والفساد. يغدو الوجودُ مشكلاً
مع ظهورِ الحياةِ الحيوانيِّةِ، ظهورِ كائناتٍ واعيةٍ تصيرُ مدركةً لرغبتها المُحْبَطَة،
كائناتٍ تعاني الضَّجرَ والألمَ والكربَ والموت. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><b>"يغدو الوجودُ مشكلاً مع
ظهورِ الحياةِ الحيوانيِّةِ، ظهورِ كائناتٍ تصيرُ مدركةً لرغبتها المُحْبَطَة،
كائناتٍ تعاني الضَّجرَ والألمَ والكربَ والموت."</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;">قالَ شوبنهاور بأنَّ أسوأ مصيرٍ على
الأطلاقِ هو أنْ تكونَ إنسانًا. جميعُ الحيواناتِ تعاني وتشعرُ بالألم، لكنَّ
أهمَّ ما يميِّزُ الإنسانَ عنْ بقيةِ الحيواناتِ هو قدرته على التَّفكيرِ المَفهوميّ،
الّذي عرَّفهُ بأنّه مَلَكَةُ ”العقل“. اعتبرَ امتلاكَ العقلِ خيرًا ذا حديّن؛ إذْ
يخوِلُ العقلُ الإنسانَ تحقيقَ كلِّ شيءٍ يميِّزُ الحياةَ الإنسانيّةَ عنْ أيِّ
شكلٍ آخرَ منَ الحياةِ الحيوانيّة، ولكنّه أيضًا يجعله معرضًا لضروبٍ أخرى منَ
المعاناةِ في حينِ أنَ الحيواناتِ معفاةٌ منها. رغمَ أنَّ العقلَ يخولُ الإنسانَ
تحصيلَ المعرفة، فهو يقودُ أيضًا إلى الشَّكِّ والخطإِ والحيرة. عبرَ تَعْليِّمِ
المفاهيمِ بالكلمات، حَصَّلَ الإنسانُ اللغةَ وبالتالي القدرةَ على التواصلِ
بطرائقَ أكثرَ تعقيدًا وكفاءةً منَ الحيواناتِ الأخرى. زعمَ شوبنهاور أنَّ مادةَ
هذا التواصلِ غالبًا ما تضلِّلُ أكثرَ مما تنوِّر. اعتقدَ أيضًا أنَّ العقلَ يخولُ
الإنسانَ الهروبَ منَ الحدودِ الضَّيقةِ للحاضرِ المباشرِ الّذي لا تتجاوزه
الحيواناتُ الأخرى. ولكنَّ القدرةَ على التَّفَكُّرِ في الماضي وتوقعِ المستقبلِ
تجعلُ الإنسانَ عُرضةً لضروبٍ أخرى منَ المعاناة. يمكنُ للماضي أنْ يسكنَ الإنسانَ
وأنْ يجعله يختبِرُ مشاعرَ النَّدمِ والأسف، ويمكنُ للإنسانِ معاناةُ الخوفِ
والقلقِ منَ المستقبل. بشكلٍ أكثرَ عمقًا، يعي الإنسانُ أنَّ موته ينتظره في
المستقبل. يخولُ العقلُ الإنسانَ أيضًا الإعدادَ والتخطيطَ للأحداثِ المستقبليّةِ،
ويتيحُ له بالتالي خياراتٍ أكثرَ ممّا هو متاحٌ للحيواناتِ الأخرى، الّتي اعتقدَ
بأنّها مدفوعةٌ بمعطياتِ الحاضرِ المباشر. قالَ بأنَّ حريّةَ الاختيارِ هذه
ظاهريّةٌ فقط؛ لأنَّ السُّلوكَ الإنسانيَّ الموجه بالفكرِ المجرَّدِ خاضعٌ للعلةِ
والضرورةِ على حدِّ السَّواء.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><b>"القدرةُ على التَّفَكُّرِ في
الماضي وتوقعِ المستقبلِ تجعلُ الإنسانَ عُرضةً لضروبٍ أخرى منَ المعاناة. يمكنُ
للماضي أنْ يسكنَ الإنسانَ وأنْ يجعله يختبِرُ مشاعرَ النَّدمِ والأسف."</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;">بجانبِ دافعي الاستمرارِ
والسَّعادةِ الشَّخصيّة، صَنَّفَ شوبنهاورالحبَّ الجنسيَّ على أنّه أقوى وأنشط دافعٍ في الإنسان. إنّه يعدُ بالمتعة، ولكنّه يجلبُ اليأسَ بالنِّهاية. قالَ إنَّ
إشباعَ دافعِ الجنسِ هو تقريبًا هدفُ جميعِ جهودِ الإنسان، وإنّه يستحوذُ على نصفِ
طاقاتِ فكره. يربِكُ الجنسُ حتى أعظمَ العقول، ويتعارضُ مع أهمِّ الأعمالِ
الإنسانيّة، يعوقُ نشاطاتِ السياسيينَ ويتطفَلُ على أبحاثِ العلماء. مدفوعينَ
بقوَّةِ الحبِّ الجنسيّ؛ يتورطُ النَّاسُ في شجاراتٍ مع أصدقائهم وعائلاتهم،
كاسرينَ بذلك روابطَ أثمنِ وأقوى العلاقات. يمكنُ للحبِّ الجنسيّ أنْ يؤديَ لسقوطِ
المستقيمِ والنَّبيل، ويمكنه أنْ يجعلَ أولئك الذين كانوا مخلصينَ وصادقينَ ذاتَ
مرَّةٍ خونة. سيضحي النّاسُ بكلِّ شيءٍ ليشبعوا إلحاحاتهم الجنسيّة، بالثروةِ
والصحةِ والمركَزِ الاجتماعي، وأحيانًا حتى بحياتهم. إذ إنَّ الجنسَ هو الوسيلةُ
التي تؤكِدُ الإرادةُ بها ذاتَها باستمرار. لهذا السَّببِ اعتبرَ أنَّ العُشَّاقَ
همُ الخونةُ الَّذينَ يؤبدونَ شقاءَ الحياة؛ لأنّهم ينسِلونَ أفرادًا جددًا ليرموا في
هذا العالَمِ حيثُ المعاناةُ واليأسُ والموت. بهذه الرؤيةِ لنشاطِ الإنسانِ
الجنسيّ، يَسْهُلُ علينا معرفةُ لماذا زعمَ شوبنهاور أنَّ التبتُّلَ الطوعيَّ هو
أولُ خطوةٍ باتجاهِ الزُّهدِ ورفضِ الإرادة؛ ممّا يعني الخلاصَ منَ العالَم.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><b>"يربِكُ الجنسُ حتى أعظمَ
العقول، ويتعارضُ مع أهمِّ الأعمالِ الإنسانيّة، يعوقُ نشاطاتِ السياسيينَ
ويتطفَلُ على أبحاثِ العُلماء. مدفوعينَ بقوَّةِ الحبِّ الجنسيّ؛ يتورَّطُ النّاسُ
في شجاراتٍ مع أصدقائهم وعائلاتهم، كاسرينَ بذلكَ روابطَ أثمنِ العلاقات. يمكنُ للحبِّ
الجنسيّ أنْ يؤديَ لسقوطِ المستقيمِ والنَّبيل، ويمكنه أنْ يجعلَ أولئك الّذين
كانوا مخلصينَ وصادقينَ ذاتَ مرَّةٍ خونة. سيضحي النّاسُ بكلِّ شيءٍ ليشبعوا
إلحاحاتهم الجنسيّة، بالثروةِ والصحةِ والمركَزِ الاجتماعي، وأحيانًا حتى
بحياتهم"</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;">كثيرًا ما استخدمَ شوبنهاور مصطلحي
”زهد“ و ”رفض الإرادة“ كمتردافين. ولكنّه لاحظَ أيضًا استراتيجياتِ خلاصٍ أخرى،
مثلَ الصوفيّة، باعتبارها تعبِّرُ أيضًا عنْ رفضِ الإرادة؛ إلاّ أنَّ ذلك لم يثنهِ
عنِ التركيزِ على ضروبِ الزُهدِ التي أظهرها القديسونَ والأرواحُ العظيمةُ ضمنَ
المسيحيّة والهندوسيّة والبوذيّة. يسعى الزَّاهدُ لوأدِ الإرادةِ طوعًا برفضِ
الأشياءِ المُحببةِ في الحياة، بطلبِ الأشياءِ الشَّاقة والإذلالِ المستمرِ
للإرادةِ بالتقشف ومجاهدةِ النَّفس. وبناءً على ذلك، زعمَ بأنَّ الزاهدينَ يأكلون
القليلَ ويهملونَ صحتهم، يتخلونَ عنْ ممتلكاتهم في سبيلِ تخفيفِ معاناةِ الآخرين،
يتقبلونَ كلَّ الأذى الذي ينالهم منهم، ويَقبلونَ معاناتهم ويمارسونَ تعففهم. كانَ
أعنفُ شكلٍ منْ أشكالِ الزُّهدِ هو الانتحارُ الطوعيُّ بتجويعِ النّفس، الّذي قالَ
بأنّه الشَّكلُ الوحيدُ منَ الانتحارِ المُحصَّنِ ضدَّ النقدِ الأخلاقيّ. خَتمَ
شوبنهاور المجلَّدَ الأولَ منَ العالَمِ إرادةً وتمثلاً بشرحِ منظورِ الزَّاهد
المنسحِب، ”المنتصرِ“ على العالَم: " ... بالنِّسبةِ لأؤلئك الذين انهزمتْ
فيهمُ الإرادةُ وأعدَمَتْ نفسَها، يغدو كلَّ ما في عالمنا الحقيقيّ للغاية بما فيه
منْ مجراتٍ وشموشٍ لا شيئًا."<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;">افْتُتِنَ الفيلسوفُ الألمانيّ
فريدريك نيتشه (1844-1900)، إذا لم نقلِ انسحرَ، بفلسفةِ شوبنهاور باكرًا في
مسيرته الفلسفيّة. فحينَ قرأ شوبنهاور لأولِ مرَّةٍ عامَ 1865، كانَ متحمسًا لهذه
الفلسفةِ حدَّ أنّه شعرَ أنَّ شوبنهاور لم يكتبْ إلاّ منْ أجله. أُعجِبَ ”بـإلحادِ
شوبنهاور الصادِق“؛ بموقفه البطوليِّ ضدَّ عصره، المتمثلِ بالتزامه قولَ الحقيقةِ
بغضِ النَّظرِ عمّا أرادَ النّاس سماعه؛ وتناوله موضوعَ المعاناةَ بجديَّة؛ وتسليطه
الضوءَ على مشكلِ المعاناةِ ومعنى الوجود. على الرغمِ منْ أنَّ عناصرَ منْ فلسفةِ
شوبنهاور ظلَّتْ قابلةً للتطبيقِ طيلةَ مسيرةِ نيتشه الفلسفيّة، إلاّ أنَّ فلسفةَ
شوبنهاور خيبتْ ظنه في النهايةِ ولقبَّ نفسَه ”بنقيضِ شوبنهاور“. بدأ هذا الموقفُ
المعارِضُ لشوبنهاور يظهرُ على نحوٍ متزايدٍ أكثرَ فأكثرَ في مؤلفاتِ نيتشه، مثل:
إنسان مفرط في إنسانيته (1878-80) والفجر (1881) والعلم المرِح (1882، 1887) وما
وراء الخير والشر (1886) وفي جينالوجيا الأخلاق (1887) وأفول الأصنام (1888) وهو
ذا الإنسان (1888) وعدوّ المسيح (1888).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;">في الواقع، استخدمَ نيتشه مصطلحَ
عدوِّ المسيح حتى في معارضةِ شوبنهاور، الّذي قالَ إنَّ أيّةَ رؤيةٍ تُنكرُ المغزى
الأخلاقيَّ للعالَمِ هي تلك التي شخصَّها الديِّنُ ”بعدوِّ المسيح“. لقد فضحَ
تشاؤمُ شوبنهاور شرِّ العالَمِ لأنّه تجسيدٌ للإرادة. بينما أنكرَ نيتشه أنْ يكونَ
للعالَمِ أيَّ مغزًى أخلاقيٍّ منْ أيِّ نوع؛ إنّه ليسَ خيرًا ولا شرًّا. بالنِّسبةِ
لِنيتشه، فإنَّ الكيفيةَ التي بنى بها شوبنهاور رؤيته للعالَم تُصوره هو أكثرَ
ممّا تُصورُ العالَم. في الواقع، بقدرِ ما أعلى شوبنهاور منْ قَدْرِ الزُّهدِ ورفضِ
الإرادة، وجدَ نيتشه أنَّ تشاؤمَ شوبنهاور ونفوره منَ العالَم ضربٌ منَ العدميَّة.
والّذي كان فوق ذلك كلّه، قهرًا للنّفس. إرادةُ العدمِ ( رفضُ الإرادة) تظلُّ
إرادةً أيضًا. لذا قالَ إنَّ شوبنهاور يفضِّلُ إرادةَ العدمِ على ألاّ يريدَ على
الإطلاق. هذا حررَّ الإرادةَ بالطبع. قالَ نيتشه بأنَّ هذه الاستراتيجيةَ كشفتْ
أيضًا عنْ أنَّ ”تشاؤمَ شوبنهاور الرومانسيّ“ كانَ شكلاً ملتويًا منَ التفاؤل، والّذي كان يعبرُعنِ القرفِ والتعبِ منَ الحياة. لقد أسقطَ شوبنهاور كلَّ
اضطراباته الداخليّةِ على العالَمِ ليتسنى له أنْ يرفضه؛ منْ أجلِ أنْ ينعمَ
بالسَّكينةِ والسَّلامِ والهدوء.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><b>"بالنسبةِ لِنيتشه، فإنَّ الكيفيةَ
التي كوّنَ بها شوبنهاور رؤيته للعالَم تُصوره هو أكثرَ ممّا تُصورُ العالَم. في
الواقع، بقدرِ ما أعلى شوبنهاور منْ قدرِ الزُّهدِ ورفضِ الإرادة، وجدَ نيتشه أنَّ
تشاؤم شوبنهاور ونفوره منَ العالَم ضربٌ منَ العدميّة. الذي كان فوق ذلك كلّه،
قهرًا للنّفس. إرادةُ العدمِ ( رفضُ الإرادة) تظلُّ إرادةً أيضًا. لذا قالَ إنَّ
شوبنهاور يفضِّلُ إرادةَ العدمِ على ألاّ يريدَ على الإطلاق. هذا حررَّ الإرادةَ
بالطبع. قالَ نيتشه بأنَّ هذه الاستراتيجيةَ كشفتْ أيضًا عنْ أنَّ ”تشاؤمَ
شوبنهاور الرومانسيّ“ كانَ شكلاً ملتويًا منَ التفاؤل، والّذي كان يعبرُ عنِ القرفِ
والتعبِ منَ الحياة. لقد أسقطَ شوبنهاور كلَّ اضطراباته الداخليِّةِ على العالَمِ
ليتسنى له أنْ يرفضه؛ منْ أجلِ أنْ ينعمَ بالسَّكينةِ والسَّلامِ والهدوء"<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-size: x-large;"><span lang="AR-SA" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 22.0pt;">زعمَ نيتشه بأنّه قد عانى مِنْ مرضِ
شوبنهاور ”التشاؤم الرومانسيّ“ وتجاوزه عبرَ توجيه إرادته لطريقِ الصحةِ نحوَ
فلسفةٍ للحياةِ، قويَّةٍ كفايةً لمعانقةِ الحياة، على الرغمِ منْ حقيقيةِ أنَّ
الحياةَ قائمةٌ على المعاناة. إذنْ يزعمُ نيتشه في معارضته لشوبنهاور أنَّ فلسفته
هي تشاؤمُ القوَّة، رؤيةٌ للعالَمِ تقولُ نعم للحياةِ بوعيٍ تامٍ لما في الوجودِ
منْ فظاعةٍ وجدل، تقولها بوعيٍ تامٍ بجميعِ ضروبِ البؤسِ والشرِّ والبشاعةِ
والعبث. هكذا وضعَ نيتشه رؤيته ”الديونيسوسيّة“، بأنْ قالَ نعم في وجه ”لا“ شوبنهاو</span><span lang="AR-JO" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 22.0pt;">ر.<o:p></o:p></span></span><br />
<span lang="AR-JO" style="color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , serif; font-size: x-large;">ترجمة: Shiva Okleh</span><br />
<br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="background-color: white; color: #4b4f56; font-family: "times new roman" , serif;"><br /></span>
</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-23516900335785969512016-04-12T13:08:00.001-07:002016-04-13T13:29:07.121-07:00من غراميات إميل سيوران: رسالة إلى فريدغارد توما<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div class="" data-block="true" data-editor="3cnbm" data-offset-key="bbv0q-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 18px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="bbv0q-0-0" style="direction: rtl; font-size: 14px; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="bbv0q-0-0"><br /></span></div>
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="bbv0q-0-0" style="direction: rtl; font-size: 14px; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="bbv0q-0-0"><br /></span></div>
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="bbv0q-0-0" style="direction: rtl; font-size: 14px; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="bbv0q-0-0"><br /></span></div>
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="bbv0q-0-0" style="direction: rtl; font-size: 14px; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="bbv0q-0-0"><br /></span></div>
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="bbv0q-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="bbv0q-0-0"><span style="font-size: large;">إميل سيوران (1911-1995) إنّه ليس فيلسوف اليأس المتشائم والقاسي الّذي كانتِ الشكوكيّة المحورَ العصابيّ لأعماله فحسب: لقد استسلمَ للحبِّ الخاطفِ أيضًا، لشغفِ مفاجئٍ في سنِّ السّبعين. فريدغارد توما، امرأةٌ شابةٌ في الخامسة والثلاثين وأستاذَ فلسفة، تكتبُ لسيوران بالألمانيّة لتعبر له عن إعجابها بأعماله. تتلو رسالتها تلك مجموعة رسائلَ ملتهبةٍ وعلاقةٍ لأربعة أشهر أخضعتْ سيوران لما سمّاه "غوايةَ الوجود"...</span></span></div>
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="bbv0q-0-0" style="direction: rtl; font-size: 14px; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="bbv0q-0-0"><br /></span></div>
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="bbv0q-0-0" style="direction: rtl; font-size: 14px; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="bbv0q-0-0"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; font-size: 14px; text-align: center;">
<a href="https://c1.staticflickr.com/9/8239/8525663026_9bff527700.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="287" src="https://c1.staticflickr.com/9/8239/8525663026_9bff527700.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="bbv0q-0-0" style="direction: rtl; font-size: 14px; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="bbv0q-0-0"><br /></span></div>
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="bbv0q-0-0" style="direction: rtl; font-size: 14px; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="bbv0q-0-0"><br /></span></div>
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="bbv0q-0-0" style="direction: rtl; font-size: 14px; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="bbv0q-0-0"><br /></span></div>
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="bbv0q-0-0" style="direction: rtl; font-size: 14px; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="bbv0q-0-0"><br /></span></div>
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="bbv0q-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="bbv0q-0-0"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="bbv0q-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="bbv0q-0-0"><span style="font-size: large;">17 يوليوز 1981</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="3cnbm" data-offset-key="frh6k-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 18px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="frh6k-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="frh6k-0-0"><span style="font-size: large;">لقدْ أصبحتِ مركزَ حياتي، إلهَ شخصٍ لا يؤمنُ بشيء، أعظمَ سعادةٍ وأكبرَ هَمٍ حلا بي حتى الآن...</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="3cnbm" data-offset-key="aaktt-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 18px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="aaktt-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="aaktt-0-0"><span style="font-size: large;">بعدَ أنْ تكلّمتُ طويلاً بسخرية عن... عنْ أشياءَ مثلَ الحُبِّ (ومفاهيمَ مشابهة)، كان لابدَّ أنْ أُعاقَبَ بطريقةٍ ما، ويبدو أنَّ العِقابَ قدْ أُنْزِلَ بي أخيرًا، ولكنْ لا أهميةَ لهذا بعد.الفشلُ كلمتي الأخيرة دومًا. ومع ذلك، ما تزالُ أمامي إمكانيةٌ أخيرة: أنتِ منذورةٌ للحياةِ الهامشيّة، حتى وإنْ كان تحفظكِ هذا يبدو لكِ بسيطًا، إلاّّ أنّه يعني الشيءَ الكثير، - على الأقلِّ بالنّسبةِ لي.</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="3cnbm" data-offset-key="66m27-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; line-height: 18px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="66m27-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="66m27-0-0"><span style="font-size: large;">لطالما اعتبرتُ نفسي هامشيًّا، وداخليًّا، أتصرَّفُ على أنّني كذلك حتى بعدَ أن تُرجمتْ كتبي إلى كلِّ اللُغاتِ العالميّة، ومن ضمنها لغةَ أكلةِ لحومِ البّشر.</span></span></div>
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="66m27-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="66m27-0-0"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="66m27-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="66m27-0-0"><br /></span></div>
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="66m27-0-0" style="direction: rtl; font-size: 14px; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="66m27-0-0"><br /></span></div>
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="66m27-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="66m27-0-0"><span style="font-size: large;">ترجمة: <a href="https://www.facebook.com/achraf.nihilista" target="_blank">Achraf Nihilista</a></span></span></div>
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="66m27-0-0" style="direction: rtl; font-size: 14px; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="66m27-0-0"><br /></span></div>
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="66m27-0-0" style="direction: rtl; font-size: 14px; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="66m27-0-0"><br /></span></div>
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="66m27-0-0" style="direction: rtl; font-size: 14px; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="66m27-0-0"><br /></span></div>
</div>
</div>
العدمي 2http://www.blogger.com/profile/09567827201419682541noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-11500750813083007142015-11-19T08:57:00.000-08:002016-08-05T15:38:49.957-07:00الخالق السيّئ - إميل سيوران<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://philippedossal.fr/wp-content/uploads/2015/07/emile-cioran.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://philippedossal.fr/wp-content/uploads/2015/07/emile-cioran.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span><span style="font-size: large;">باستثناءِ بعضِ الحالاتِ الشَّاذة، لا يميلُ الإنسانُ بطبعه إلى الخيرِ؛ إذْ أيُّ إلهٍ سيدفعه إليه؟ عليه أن ينتصر على نفسه، أن يلجُمها، إن هو أراد القيام بأقلِّ حركةٍ غير مساقةٍ بالشّر. </span><span style="font-size: large;">يستفزُّ ربَّهُ ويهينه </span><span style="font-size: large;">كلَّ مرَّةٍ ينجح في ذلك. وإن حدث وكان خيّرًا دون سعي أو تخطيط، وإنّما بطبعه، فذلك بفضل هفوة علويّة: إنّه يتموضع خارج النظام الكونيّ، حيث إنّه لم يرد في أيّة خطةٍ إلهيّة. ليس بإمكاننا تحديد مكانه بين الكائنات، ولا حتى إن كان منها حقًا. أهو شبح؟</span><br />
<span style="font-size: large;">الخير هو ما كان أو ما سيكون، لكنّه أبدًا ليس ما هو قائم الآن. </span><span style="font-size: large;">تَطفُل ذكرى أو توقُع، إما غابرٌ أو ممكن، لكن لا يمكن أن يكون حاضرًا أو قائمًا بذاته: لا ينتبه إليه الوعي طالما هو حاضر، ولا يدركه إلاّ حين يختفي. كلُّ شيءٍ يؤكدُ لاماديّته؛ إنّه قوّة عظيمة غير واقعية، إنّه المبدأ الذي أَجهَض، في البداية الأولى، فشلاً وتداعٍ سحيق، والذي تنكشف نتائجه مع مضيّ التاريخ. في النشأة، في ذلك العماء الذي أطلق زحف العالَم باتجاه الحياة، لابدَّ أنَّ شيئًا فاحشًًا قد حدث، والذي لا يزال، لغاية الآن، يتغلغل في قلقنا إن لم يكن تفكيرنا.</span><span style="font-size: large;"> كيف يمكن ألأّ نفترض أنّ الوجود قد دٌنِّس في منبعه، الوجود ومعه جميع العناصر؟ ذاك الذي لا يجد نفسه مجبرًا على التفكُّر في هذه الفرضية مرَّةً واحدةً كلَّ يوم على الاقل، يكون قد قضى حياته مُسرنمًا.</span><br />
<span style="font-size: large;">***</span><br />
<span style="font-size: large;">إنّ من الصعب، بل من المستحيل، التصديق بأنَّ الإله الطيّب،</span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">«</span><span style="font-size: large;">الأب</span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">»</span><span style="font-size: large;">، قد تورّط في عار الخلق. كلُّ شيءٍ يدفعنا لتبرئته، للعثور على إله معدوم الضمير نعزوه إليه، إلهٍ ذميم. الخير لا يَخلق: إنّه يفتقر للخيال اللازم لتشكيل عالَم، حتى ليشكّل عالمًا كيفما اتفق. وإذا توخينا الدقة، يلزم مزيج من الخير والشرِّ لتظهر حركةٌ أو عمل، أو حتى كون مكتمل. أما كوننا، كيفما قلبناه، لا نجد بدًا من رده لإلهٍ مريبٍ عوض إلهٍ جليل.</span><br />
<span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="font-size: large;"> قطعًا لم يكن </span><span style="font-size: large;">الإله الخيّر مجهزًا ليخلِق: إنّه يمتلك كلَّ شيءٍ عدا الجبروت. عظيمًا بنقائصه (الأنيميا والخير يتآلفان معًا)، يعدُ هذا الاله النموذج الأوليّ لعدم الفاعليّة: ليس بوسعه مساعدة أحد... </span><span style="font-size: large;">بالمناسبة،</span><span style="font-size: large;"> </span><span style="font-size: large;">لا نتعلقُ به إلاّ حين نتجرّد من بعدنا التاريخيّ؛ وما إن نستعيده حتى يغدو الإله غريبًا، لا يعودُ بوسعنا فهمه: أو على الأقل لا يعود لديه ما يسحرنا مجرّدًا من الوحش داخله. بدءًا من تلك اللّحظة نتجه للخالق، لإلهٍ دنيء وحِشَرَيّ، لمدبرِ الأحداث. لنفهم كيف تمكن من الخلق، علينا أن نتخيله متعلقًا بالشّر، والذي يعني الابتكار؛ إذ إن التعلُّق بالخير تعني العطالة. كفاحه هذا بلا شكّ مضرٌّ بالشّر؛ لأنّه لابدَّ أن يخرج ملوثًا بالخير: ما يفسر لماذا لم تكنِ الخليقة شرًّا بالمطلق. </span><br />
<span style="font-size: large;">بما أنَّ الشّرَّ يوجِه كلِّ ما هو قابل للفساد، أيِّ كلِّ ما هو حيّ، من السُخف أن تحاول تبيان أنّه موجودٌ أقلّ من الخير، أو أنّه غير موجودٍ على الإطلاق. أولئك الذين يربطون الشَّرَّ بالعدم يتخيّلون أنّهم ينقذون بذلك الإله الطيّب المسكين. لا يمكن إنقاذه إلاّ تحلينا بالشَّجاعة لفصل قضيته عن قضيّة الخالق. لأنَّ المسيحيّة قمعتْ هذه الفكرة، سعتْ جاهدةً طيلة مسيرتها لتثبتَ فرضيّة إلهٍ رحيم، سعيٌ بئيس أدى لإنهاك المسيحيّة والإضرار بالإله الذي كانتْ تسعى لإنقاذه.</span><br />
<span style="font-size: large;">لا يمكننا منع أنفسنا من الاعتقاد بأنَّ الخليقة، والتي لم تكن قط أكثر من مسودة خلقية، ما كان من الممكن لها أن تكتمل، ولا استحقتْ أن تكتمل، إنّها في المُحصلة مجرّد خطأ؛ وبناءً على ذلك، تبدو خطيئة الإنسان الشهيرة كنسخةٍ مصغرةٍ عن خطيئةٍ أكبرَ وأشنع. أيُّ شيءٍ هي تهمتنا إن لم تكن أنّنا اتبعنا نموذج الخالق بنوع من الخنوع؟ ندرك في دواخلنا النكبة التي ألمتْ به بوضوح: ليستْ مصادفةً أنّنا نتاجُ إلهٍ شقيٍ وشرير، إلهٍ ملعون.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span><span style="font-size: large;">ترجمة: <a href="https://www.facebook.com/achraf.nihilista" target="_blank">Achraf Nihilista</a></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
العدمي 2http://www.blogger.com/profile/09567827201419682541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-9708303499864293202015-10-02T10:19:00.001-07:002016-09-23T09:43:01.355-07:00كيف أنقذ سيوران حياتي؟<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div align="right" class="MsoNormal">
<b><u><span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: xx-small; line-height: 115%;"><span style="font-size: large;">كيف أنقذ سيوران حياتي؟ - رولان جاكار:</span><o:p></o:p></span></u></b><br />
<span style="font-size: large;"><b><u><span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></u></b>
</span><br />
<ul>
<li><span style="font-size: large;">متشائمًا منذ طفولته، سرعان ما أُعجِب الكاتب رولان جاكار بسوداوية إميل سيوران، هذا المفكر الذي سمح له أن يكون أكثر سلاسة في عدميته. شهادة.</span></li>
</ul>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://www.l-editeur.fr/sites/default/files/photo-Jaccard:Assouline%20-%20copie_0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="400" src="https://www.l-editeur.fr/sites/default/files/photo-Jaccard:Assouline%20-%20copie_0.jpg" width="365" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">رولان جاكار</span></td></tr>
</tbody></table>
</div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://passouline.blog.lemonde.fr/files/2011/12/tumblr_ljeler0mRP1qztk1wo1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="328" src="https://passouline.blog.lemonde.fr/files/2011/12/tumblr_ljeler0mRP1qztk1wo1_500.jpg" width="400" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">فريدغارد توما برفقة إميل سيوران</span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<b><u><span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: xx-small; line-height: 115%;"><br /></span></u></b></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 115%;">لم يكن الطفل الذي كنته يفهم كيف استطاع
والداه إلقاءه في هذا الجحيم الذي هو العالَم. كنتُ أعاتبهم بشّكل لا واع. حتى </span><span dir="RTL" lang="AR-JO" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 115%;">في أ</span><span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 115%;">وقات السلم والازدهار. ولكن في عام 1941... كان المراهق
الذي كنته قد قرأ بوذا وشاركه تشاؤمه، ولم يكن يعرف أنّه سيقابل في وقتٍ لاحق تمثلاً جديدًا للبوذا: بوذا من الكاربات، ولم يتوقع أن هذا العدميّ الماكر سيصبح صديقه.</span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 115%;">
قبل أن أذهب لزيارته في منزله في 26 شارع الأوديون، كنتُ قد قرأت له كثيرًا وملأتُ جدران شقتي الصغيرة بشذراته اليائسة. كنتُ أحسب يأسه لاذعًا، وقد كان كذلك. جمع بين
مثاليّة الأسلوب والسوداويّة التامة. لم تكنِ القضية أن تكون يائسًا، بل كيف تكون كذلك
بأناقة، ألّا تقلّل من أهميّة التناقضات الداخليّة وأن تؤثِثَ بالفكاهة عنف الكلمة. لم
يكنِ الشّكل الأدبيّ الذي كان يفضله، أيْ الشذرة، يسمح بأيّة هفوة، حتى أولئك الذين
أبغضوه اعترفوا له بجدارته: نجاحه في تحويل الرومانيّ المشاغب والشاعريّ الذي كانه
قبل وصوله إلى فرنسا، إلى حكيم يقبل شامفور، باسكال، أو لاروشفوكو أن يضموه
لناديهم.<br />
كانتِ امرأة، سيسي، زوجة فرانسوا جوزيف
إمبراطور النمسا وهنجاريا، وفيلسوف شاب انتحر بعمر الثالثة والعشرين: أوتو فايننغر،
هما ما خلق صلة بيننا منذ البداية. نقلتْ ليّ أمي، ابنة مدينة فيينا، شغفها بسيسي. ودفعتني عوائق الحياة الجامعيّة لتوطئة
كتاب "جنس وشخصيّة" لأوتو فايننغر، أكبر مُؤلَّفٍ معادٍ للنساء والساميّة كُتبَ على الإطلاق. اكتشف فرويد العبقريّة لدى أوتو، واعتبره هيتلر اليهوديّ الوحيد
الذي يستحق الحياة؛ إما سيوران فأعجب بانتحاره المبكر في معقل بيتهوفن – وبكلّ الانتحاراتِ التي تسبّب بها بمجرّد نشره لكتابه. لطالما فضل سيوران بوابًا مشنوقًا على شاعرٍ على قيد
الحياة. كان يجذبه سحر الحالاتِ القصوى،
وقد وجده عند فايننغر، الذي نال إعجاب </span><span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 115%;">فيتجنشتاين و</span><span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 115%;">الإمبراطورة سيسي.</span></span><br />
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">ما كان يجمع سيوران وسيسي هو هوسهما بالانتحار ورغبتهما بهجر العالَم. وفي ذلك الهجر
لاقتْ سيسي حتفها؛ إذ طعنها الأناركيّ الإيطاليّ لويجي لوتشيني على رصيف مونت بلان في
جنيف، والذي كان قد أخطأ هدفه. كانت هذه
النهاية العبثيّة والمُربكة تجذب سيوران الذي اعتبرها أكبر خدمة قُدِّمَتْ لسيسي.<o:p></o:p></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 115%;"><br /></span>
</span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://www.baviere-quebec.org/imperia/md/quebec/weiteres/elisabeth_2.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><img border="0" height="400" src="https://www.baviere-quebec.org/imperia/md/quebec/weiteres/elisabeth_2.jpeg" width="310" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">الإمبراطورة سيسي</span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 115%;"><br /></span>
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">نعم، مثّلَتْ سيسي لسيوران التجسيد الحيّ للميلانخوليا. لقد كانتْ تُعّرِّفُ الميلانخوليا تعريفًا جميلاً بالمناسبة: "الميلانخوليا هي حملُ راية سؤال "ما الجدوى؟". إنّها الشّعور بانتصار المحتوم كلحن دون توقف، كنغمة أساسية للحياة". كان حين يشعر باقتراب الاكتئاب، يخلد للنوم على إيقاعات الفادو. نصحني بأن أفعل ذلك أيضًا، بينما كان يكفيني فرانسواز هاردي. </span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">نحن مخطئون، رغم كلّ ما سبق، إن تخيلنا سيوران حزينًا أو ساخطًا. حتى في نهاية حياته، حين كان يتظاهر بأنّه لا يزال حيًّا -بتعبير سيوران نفسه-، كان مستعدًا للضحك على كلّ شيءٍ، أو تقريبًا كلّ شيء. أتذكر بهذا الخصوص أنّه أظهر مزاجًا سيئًا مرّتين فقط. المرّة الأولى كانتْ حين عرَّفتُهُ على فيلسوف كانتْ زوجته الشابة حبلى؛ إذ كان يرى أن امتناع المرأة عن الإجهاض دليل على انعدام الإحساس لديها. المرّة الثانية كانتْ حين طلب منه صديق جامعيّ أن يوقع له إهداءً على كتبه؛ إذ رفض قائلاً إنّ هذه كلّها -في إشارة لكتبه- ليستْ سوى تُرَّاهات. لقد رفض تمامًا أن يُؤخذ على محمَل الجدّ.</span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> كانتِ العشاءات التي ينظمها بشكل دوري في منزله باذخة، ولكنّه كان يرفض الأكل. نظامه الغذائيّ كان صارمًا: خضار مطهوة على البخار وفواكه مطبوخة بالسُّكَّر. ولكنّه كان يستمتع برؤية أصدقائه يعجبون بأطباقه. فرانسوا بوت، غابرييل ماتزنيف، ليندا لي وديما إيدي هم ضيوفه المفضلون. شكّلنا حول من سميناه "أستاذنا الرائع من دييب" حرسًا مقربًا. لماذا من دييب؟ لأنّه كان يحب قضاء العطلة في كوخه هناك. وعلى الرغم من الطوابق السِتْ التي كان عليه أن يصعدها عدّة مرّات في اليوم ليصل شقته الصغيرة في شارع الأوديون، لم نكن نخشى عليه من شيء. فبالرغم من قامته القصيرة، كانتْ حيويّته استثنائيّة. وكنا غالبًا ما نتركه حوالي الساعة الثانية، أكثر تعبًا ممّا كان هو عليه.</span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">كان يبدي اهتمامًا شديدًا لأصدقائه، وكان حاضرًا دائمًا ليحضر لهم الدواء والفواكه عند أقلّ ألم. على أيّة حال، ما كان يزعجه هو قضائي أنا وماتزنيف أيامًا كاملة في مسبح ديليني تحت شمس حارقة حيث كنا نتواجه في تنس الطاولة. بينما هو كان يفضل الجولاتِ الليليّة حول حديقة اللكسمبورغ. اعترافات، ثرثرة باريسيّة، تقويض مفكرين معاصرين، كل هذا يتم بفكاهية وحس دعابة لم أخبر لهما مثيلاّ إلّا عند ندرة من الكتاب والفنانين، باستثناء رولان توبور وكيلمون روسي، وهما كاتبان كان يحبهما سيوران أيضًا، كما كان يتمرّن على الفن الأصيل من فيينا "لبرودلن"، أيْ أنّه يلعب دور الأبله بذكاء.</span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">دفعه ذوقه الميال للقيامة لامتداح هتلر في شبابه. قبل وفاته بقليل، قام طلبة جامعيون بنشر نصوص تفوح بقوميّة مقيتة أخفاها بحرص شديد. كنتُ متفاجئًا ومحبطًا منها في آن. إذن حتى هو خضع للجنون الذي اجتاح أوروبا في الثلاثينيات. حضرتُ جنازته على مضض تقريبًا، الرسمياتُ التي تتوالى، الصلواتُ الأرثودوكسيّة، غثاثة التكريمات، هذا كلّه أشعرني بالدوار. أين ذهب سيوران الذي عرفته؟ لقد تطلب مني الأمر عدّة سنواتٍ لأجده من جديد. ساعدتني امرأة على ذلك، اسمها فريدغارد توما وكانتْ على علاقة به. وهكذا إذن، حتى سيوران كانتْ له حياتان. كم هذا مريح! ألفتُ كتابًا عما أدين له به، سميّته "سيوران والرفقة" عام 2005. ووضعتُ عنوانًا لهذا البورتريه "كيف أنقذ سيوران حياتي؟" وهو عنوان يشدك مع أنّه تافه. وهكذا، سيوران لم ينقذ حياتي. حيث إنّه لو كان فعلها لاعتبرها فَعلة مشينة. وأنا أيضًا كنتُ لأعتبرها كذلك. ساعدني سيوران على أن أكون أكثر سلاسة في عدميّتي وأكثر حقيقيّة في علاقتي بالآخر. ذلك يستحق أن أكتب له هذا التكريم. أليس كذلك؟</span><br />
<div align="right" class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><br />
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: xx-small; line-height: 115%;"><br /></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: medium;"><span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; line-height: 115%;"><br /></span></span>
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; line-height: 115%;"><b>ترجمة: <a href="https://www.facebook.com/achraf.nihilista" target="_blank">Achraf Nihilista</a></b></span></span><br />
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: xx-small; line-height: 115%;"><b><br /></b></span>
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: xx-small; line-height: 115%;"><b><br /></b></span>
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: xx-small; line-height: 115%;">_____________________________________________________</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">هوامش المترجم:</span><br />
<ol>
<li><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><a href="https://ar.wikipedia.org/wiki/%D9%83%D8%A7%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%AA" target="_blank">الكاربات</a> - Carpates: سلسلة جبلية تتواجد بها مدينة سيبيو حيث وُلد و ترعرع إميل سيوران.</span></li>
<li><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><a href="http://www.marefa.org/index.php/%D9%86%D9%8A%D9%83%D9%88%D9%84%D8%A7_%D8%B4%D8%A7%D9%85%D9%81%D9%88%D8%B1" target="_blank">شامفور</a> - Nicolas chamfort: كاتب فرنسيّ منتحِر، عاش في القرن الثامن عشر.</span></li>
<li><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><a href="https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D9%84%D9%8A%D8%B2_%D8%A8%D8%A7%D8%B3%D9%83%D8%A7%D9%84" target="_blank">باسكال</a> - Blaise Pascal: فيلسوف ورياضيّ و فيزيائيّ فرنسيّ، كان سيوران من أشد المعجبين بكتاباته.</span></li>
<li><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">لاروشفوكو - <a href="https://fr.wikipedia.org/wiki/Fran%C3%A7ois_de_La_Rochefoucauld" target="_blank">François de La Rochefoucauld</a>: مفكر و</span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">كاتب فرنسيّ اشتهر بكتابه Maximes، يكتب بنفس أسلوب سيوران، أيْ الشذرة.</span></li>
<li><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">سيسي - <a href="https://fr.wikipedia.org/wiki/%C3%89lisabeth_en_Bavi%C3%A8re" target="_blank">Elisabeth en Bavière</a>: إمبراطورة النمسا وهنغاريا، معروفة باسم Sissi.</span></li>
<li><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">أوتو فايننغر - <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Otto_Weininger" target="_blank">Otto Weininger</a>: كاتب نمسويّ انتحر</span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> في سنّ الـ 23.</span></li>
<li><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">دييب - <a href="https://fr.wikipedia.org/wiki/Dieppe_(Seine-Maritime)" target="_blank">Dieppe</a>: من المناطق المفضلة لسيوران في فرنسا.</span></li>
<li><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">للتعرف على باقي الأعلام المرجو الضغط على أسمائهم: <a href="https://ar.wikipedia.org/wiki/%D9%84%D9%88%D8%AF%D9%81%D9%8A%D8%BA_%D9%81%D9%8A%D8%AA%D8%BA%D9%86%D8%B4%D8%AA%D8%A7%D9%8A%D9%86" target="_blank">فيتجنشتاين</a> - <a href="https://fr.wikipedia.org/wiki/Fran%C3%A7ois_Bott" target="_blank">فرانسوا بوت</a> - <a href="https://fr.wikipedia.org/wiki/Gabriel_Matzneff" target="_blank">غابرييل ماتزنيف</a> - <a href="https://fr.wikipedia.org/wiki/Linda_L%C3%AA" target="_blank">ليندا لي</a>.</span></li>
</ol>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-5427984441992710822015-09-13T11:34:00.000-07:002015-09-15T11:17:34.956-07:00عصر المائة وأربعين حرفًا - تأملات في فعل الكتابة.<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">"أنا مُغتاظ من كتاباتي.أنا مثل عازف كمان أذنه ممتازة، لكن إصبعه تأبى إعادة إنتاج الصوت الذي يسمعه داخله." -غوستاف فلوبير</span><br />
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmy5kcxi2YVnhwNcFok0DxpmOXcJa6YVE4bYWudtelDFvNlw0N3deLOc9PsBuDQ6bFyTHelgYhIEBnSvgKihZOlbpQeGP6kSkWwt1K_DnjwhMwjGu8kDSB1wZGLdXMuzjaSadmC7r_MhQK/s1600/writer.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="345" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmy5kcxi2YVnhwNcFok0DxpmOXcJa6YVE4bYWudtelDFvNlw0N3deLOc9PsBuDQ6bFyTHelgYhIEBnSvgKihZOlbpQeGP6kSkWwt1K_DnjwhMwjGu8kDSB1wZGLdXMuzjaSadmC7r_MhQK/s1600/writer.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">لم أتأمل شيئًا طيلة حياتي مثلما تأملتُ فعل الكتابة، حتى إن تأملاتي هذه ثنتني عن أشياءَ كثيرة أخرى، من ضمنها الكتابة. انتهيتُ إلى أنّ الكاتب لا يكون كذلك بنصوصه أو كلماته، وإنّما برؤيته، بل واعتبرت ُنفسي كاتبًا دون أن أجرؤ على تسويد سطرٍ واحد.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">لقد عرفتُ الكتاب الرديئين عن قرب، ووجدتُ أنّ ما يميزهم هو قدرتهم على الكتابة. لا يمكن بأيّ حال اعتبارهم كتابًا، رغم نصوصهم الجيّدة.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">حريٌ بالكتاب التوقف عن الثرثرة واستهلاك نفوسهم، بل والنزوع إلى الصّمت. كيف لمن يعرضُ فيضَ انفعالاته ذاتَ اليمين وذاتَ الشمال أن يرقن الكلماتِ دون أن يشعر بالعار؟!</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">لاعتباراتٍ اجتماعية، صار هؤلاء الرديئون يفاخرون بأنّهم لا يكتبون للآخر، بل لنفوسهم. هذه فكرة كلّ كُتاب هذا القرن، وهي -بالمناسبة- استمناءٌ لغويٌّ لا أكثر. الكتابة لا تكون لأحد - ولا حتى للنّفس.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">الجبنُ صفة أصيلة في الكاتب، تمامًا مثل التمرّد. إنّه متمرّد سلبي، ضدّ نفسه. من هنا تتضح مهمة الكاتب: إنّه لا يتجاوز نفسه إلاّ ليلاحقها ويبحث عنها من جديد.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">أجِدُني أتفقُ مع تلك الفكرة السيورانيّة التي تقول إنّ الانعتاق والخلاص يفيدان الإنسان ولكنّهما يقوضان الكاتب.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> يطاردُ كتاب هذا العصر أيضًا المشاعر السلبيّة في الفشل، والحال أنّ الظّفَر قد يكون أيضًا منبعًا لها: ليس الظّفَرُ خطرًا</span><span style="font-size: large;"> على الكاتب</span><span style="font-size: large;">، وإنّما التصالح مع الظّفَر.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">عند تسويد الأوراق، الكاتب الجيّد هو كاتب مقتصد، رغم ما يختبره من إغراءاتٍ بالإسهاب والتوسّع. حتى في عصر المائة وأربعين حرفًا، الاقتصاد في الكلمات بما لا يدع مجالاً للتعديل هو ما يميّز الكُتاب، ذاك الذي يقبل تغيير فاصلةٍ واحدةٍ في نصه يكفُّ عن كونه كاتبًا.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">ليس الاختلال وحده ما يميز الكاتب الجيّد، ولطالما اعتقدتُ أنّه لا يوجد كاتبٌ جيّد وآخر سيئ، بل يوجد كاتب حقيقيّ، عميق، متوازن ومختل، فاجر وفاضل؛ وشبه كاتب، مجرّد اسم فاعلٍ من "كَتَبَ"، معاق، محدود، متزّمتُ العقل؛ لا يفضي به بحثه عن الكلماتِ إلاّ لمرادفاتها. البحث عن الكلمات هو بالضّبط ما على المرء تجنبه، عليها أن تخرج من روحكَ كالصاروخ بتعبير بوكوفسكي.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">وفي النهاية، أكبر خطإ قد يقدم عليه كاتبٌ ما هو أن يبرّرعملاً ما. على النّص أن يظهر شخصيته ويحمل مبرّراته بين سطوره، أن يصير كيانًا مستقلاً ومتمرّدًا على كلّ شيءٍ بدءًا من كاتبه، عليه أن يزيحه ليجد مساحته ومكانه.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">بقلم: <a href="https://www.facebook.com/achraf.nihilista" target="_blank">Achraf Nihilista</a></span><br />
<br />
<br /></div>
</div>
العدمي 2http://www.blogger.com/profile/09567827201419682541noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-4823326752464504822015-09-10T04:17:00.004-07:002016-03-04T13:24:22.707-08:00رسالة حول بعض المآزق- سيوران<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">نص من كتاب "غواية الوجود - "La tentation d'exister" لإميل سيوران.</span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://webcultura.ro/wp-content/uploads/2013/03/Cioran-Ionescu-Eliade-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://webcultura.ro/wp-content/uploads/2013/03/Cioran-Ionescu-Eliade-1.jpg" height="260" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">من اليمين إلى اليسار: ميرسيا إلياد و يوجين يونيسكو وإميل سيوران</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">لطالما اعتقدتُ يا صديقي العزيز، أنّك بحُبكَ لمُقاطعتِكَ لمْ تكن تمارسُ سوى تمرينٍ في التّحلّل والكرهِ والصّمتِ. ولا أستطيعُ أنْ أصِفَ انعدامَ المفاجأةِ الذي استقبلتُ فيه خبرَ أنّكَ تحضِّرُ كتابًا عنها! مباشرةً، رُسِمتْ في مخيِّلتي صورةَ الوحشِ الذي ستصيره: أعني الكاتِبَ الذي ستصيره. "شخصٌ آخرُ ضَيَّعَ الطريق" هكذا فكَّرت. لعلّكَ لم تسألني عنْ أسبابِ خيبتي هذِه خجلاً؛ وحتى أنا ما كنتُ لأستطيعَ البوحَ بها بصوتٍ عالٍ. "شخصٌ آخرُ ضلَّ الطَّريق، شخصٌ آخر دَمِّرته موهبته." هكذا ردَّدْتُ في نفسي دونَ توقف.</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">باقتحامِكَ للجحيمِ الأدبيّ؛ ستتعرفُ على أوهامهُ وسمّه؛ مطرودًا منَ الآني بنسخةٍ مُشَوّهةٍ عنْ نفسك؛ لن تخوضَ سوى تجاربَ معروفةٍ ومشبوهةٍ؛ سيغمى عليكَ في الكلمةِ. </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">ستصيرُ</span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">الكتبُ موضوعَ جميِعِ محادثاتك. وبالنّسبةِ للأدباءِ، فلن تنالَ منهم أيَّ شيءٍ يذكر. ولن تدركَ هذا حتى تُضَيِّعَ أجملَ سنواتكَ في مجالٍ بلا أيِّ عمقٍ أو محتوى.</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">الأديبُ؟ إنّه مدَّعٍ يحُطُ منْ قيمةِ مآسيهِ بكشفها والرجوعِ إليها دونَ توقّفٍ. المجُونُ -عرضُ أفكارهِ الخفيّة- هو قاعدتهُ؛ إنّه يهبُ نفسه. كلُّ شكلٍ من أشكالِ الموهبةِ لا بدَّ أنْ يكونَ مصحوبًا ببعضِ الغطرسةِ والاستعراض، </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">لا يُستثنى منْ هذه القاعدةِ إلا العقيم، ذلكَ النّبيُّ الذي يطمسُ نفسهُ وسرّهُ؛ إذ إنّه يهملُ فكرةَ كشفِ سرِّه: المشاعرُ المكشوفةُ هي معاناةٌ معروضةٌ للسُّخريةِ، صفعةٌ في حقِّ روحِ الدُّعابةِ. احتفاظُ المرءِ بسرِّهِ حتمًا صفقةٌ ناجحة له؛ لأنَّ السرَّ يسيطرُ عليكَ، ينخركَ منَ الأعماقِ ويهدِّدُك. حتى حينَ يكونُ موجَّهًا لله، </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">يشكِّلُ</span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> الاعترافُ اغتيالاً لنفوسنا وللنّوابضِ الأساسيةِ لكينونتنا.</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">القلقُ، العارُ، الفزَعُ وكلُّ الحالاتِ التي تسعى مختلفُ الطّرقِ الدينيَّة -والدنيئة بشكلٍ عام- لتخليصنا منها، تشكِّلُ تراثًا لا ينبغي أنْ نتخلّى عنهُ</span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> مقابلَ أيِّ</span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> ثمن</span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">. علينا أنْ نُحصِنَ نفوسنا ضدَّ أولئك الذين يسعونَ لشفائِنا. علينا أنْ نحافِظَ على آلامنا وأخطائنا </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">حتى لو كلّفنا هذا حياتنا. </span></span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: x-large;">كرسيُّ الاعترافِ: انتهاكٌ باسمِ السَّماءِ لعقولٍ خطَّاءةٍ. والانتهاكُ الآخرُ يتكفلُ به التحليلُ النفسيّ!</span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: x-large;">بعدَ علمَنَتِهِ وتَعْهِيْرِهِ، سيشيدُ كرسيُّ الاعترافِ ذاتَ يومٍ عندَ كلِّ ملتقى طرقٍ: لا ينقصنا سوى المزيدِ منَ المخطئينَ حتى يسعى الجميعُ لينالَ روحًا مفضوحةً على ملصقٍ عموميّ.</span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: x-large;">ترجمة: Achraf Nihilista</span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span></div>
العدمي 2http://www.blogger.com/profile/09567827201419682541noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-88819705717829232742015-08-05T09:18:00.001-07:002015-08-05T09:18:12.044-07:00مقتطف من نزيه أبو عفش<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<br />
<span style="font-size: x-large;">مقتطف من نزيه أبو عفش</span><br />
<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3opU-2Yx8ryM7fBkwroysxWLlbH36YPVkuDaScKHrMPb7TmWGyKapQajSlSuG3DxOpJB0y1ym_sn3P13Zt24lgFZzhm-K6_Ap791cj2DwQGHYmccPEWntDnlXUBSlwjMq2F-yHaPStt8/s1600/p12_20121002_pic1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="255" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3opU-2Yx8ryM7fBkwroysxWLlbH36YPVkuDaScKHrMPb7TmWGyKapQajSlSuG3DxOpJB0y1ym_sn3P13Zt24lgFZzhm-K6_Ap791cj2DwQGHYmccPEWntDnlXUBSlwjMq2F-yHaPStt8/s400/p12_20121002_pic1.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">صورة للشّاعر نزيه أبو عفش</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: x-large;">سأُسوِّي حسابي مع الوقت. سأُسوِّي حسابي معَ العالَم. </span><br />
<span style="font-size: x-large;">كإلهٍ نشيط، كطاغية، كشاعرٍ مائلٍ إلى الصَّمت..</span><br />
<span style="font-size: x-large;">أنقرُ على غلافِ الكوكبِ وأُوقِظُ سكانهُ منَ الذُل. </span><br />
<span style="font-size: x-large;">أطلقُ البركانَ منْ قوقعتهِ وأحرِّرُ العاصفةَ منْ نومها.</span><br />
<span style="font-size: x-large;">أمزِجُ السّماءَ بالأرضِ وأقفلُ روحَ العالَم.</span><br />
<span style="font-size: x-large;">أقطعُ الممراتِ إلى الماضِي .. وأُلغي الحَرَكَة.</span><br />
<span style="font-size: x-large;">أتكئُ على أسراري وغموضي وأحلُمُ بالزلازل..</span><br />
<span style="font-size: x-large;">ثمَّ أجلسُ في الهواءِ المُعْتِمِ وأرْقُبُ هلاكَ العالَم.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />
والعالَمُ، جميعًا.. جميعًا.. جميعًا، يطلقُ صرختهُ المستديرةَ الكاسِرة، كامرأةٍ تدركُها اللّذَّةُ في خاتمةِ الاغتِصاب.</span><br />
<span style="font-size: x-large;">: إليكم عني</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />
لا رحمَةَ لأحد</span><br />
<span style="font-size: x-large;">لا غُفرانَ لأحد</span><br />
<span style="font-size: x-large;">موتًا. موتًا. موتًا. هذا ما أريدُ أنْ أصنع.</span><br />
<span style="font-size: x-large;">موتًا. موتًا. موتًا. هذا ما أُعِدُّ..</span><br />
<span style="font-size: x-large;">موتًا. موتًا. موتًا. هكذا أتقي هذا العالَم.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<table bgcolor="#EFEEEE" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="font-family: Tahoma;"><tbody>
<tr bgcolor="#ffffff"><td align="center" bgcolor="#ffffff" colspan="2" style="color: #6d6d6d; font-size: 11px;"><div class="poem" style="color: #373737; font-family: 'Simplified Arabic'; font-size: 18px; list-style-type: none;">
<br /></div>
<div class="poem" style="color: #373737; font-family: 'Simplified Arabic'; font-size: 18px; list-style-type: none;">
<br /></div>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-22537060348887825162015-08-03T14:46:00.002-07:002021-05-18T10:12:09.362-07:00حوار مع أوريل سيوران (شقيق إميل سيوران)<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;"><br />
<br />
</span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span face=""Arial","sans-serif"" lang="AR-JO" style="font-size: xx-small; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-JO; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><b><span style="font-size: x-large;">حوار مع أوريل
سيوران</span><span style="font-size: large;"> </span></b></span><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-weight: bold; line-height: 28px; text-align: start;">Aurel Cioran</span><b style="font-size: x-large;"> (شقيق إميل سيوران)</b><br />
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span>
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span>
<span face=""Arial","sans-serif"" lang="AR-JO" style="font-size: xx-small; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-JO; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><b><br /></b></span>
<span face=""Arial","sans-serif"" lang="AR-JO" style="font-size: xx-small; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-JO; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><b><span style="font-size: x-large;">حاوره كلاوديو موتي</span><span style="font-size: large;"> </span></b></span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="font-size: large; letter-spacing: 0.2px; line-height: 20px; text-align: justify;">Claudio Mutti</span><br />
<span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="letter-spacing: 0.2px; line-height: 20px; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="letter-spacing: 0.2px; line-height: 20px; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">أجريَ هذا الحوار في سيبيو-رومانيا في الثالث من أغسطس 1995( يصادف تاريخ اليوم أيضا)، أيْ بعد حوالي شهرين من وفاة إميل سيوران.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="letter-spacing: 0.2px; line-height: 20px; text-align: justify;">نشر لأول مرّة في مجلة </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="letter-spacing: 0.2px; line-height: 20px; text-align: justify;"> </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="letter-spacing: 0.2px; line-height: 20px; text-align: justify;">Origini- العدد 13 فبراير1996.</span></span><br />
<span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="font-size: 15px; letter-spacing: 0.2px; line-height: 20px; text-align: justify;"><br /></span>
<span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="font-size: x-large; letter-spacing: 0.2px; line-height: 20px; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span face=""Arial","sans-serif"" lang="AR-JO" style="font-size: small; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-JO; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><b>ملاحظة: <span style="color: #990000;">س</span> اختصار
لسؤال، و <span style="color: #bf9000;">أ.س </span>اختصار لأوريل سيوران.</b><b><o:p></o:p></b></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span face=""Arial","sans-serif"" lang="AR-JO" style="font-size: xx-small; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-JO; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><b><br /></b></span>
<span face=""Arial","sans-serif"" lang="AR-JO" style="font-size: xx-small; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-JO; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><b><br /></b></span>
<span face=""Arial","sans-serif"" lang="AR-JO" style="font-size: xx-small; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-JO; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span>
</span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMT_KIM_vOLxTFY-n3d6oAtpjtSSPAjsnVWxv2L4MxRDq5qkB55kwosiSUnyBO1oVox5vD-3MlxWtfjxzbLSHKVILZWzWGlzVqVU8eZfUN6xZyv4mRGfeECAMLJjgoUQDnufS7oP__oqo/s1600/11737890_920905974614570_5078629634856125296_n.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: x-large;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMT_KIM_vOLxTFY-n3d6oAtpjtSSPAjsnVWxv2L4MxRDq5qkB55kwosiSUnyBO1oVox5vD-3MlxWtfjxzbLSHKVILZWzWGlzVqVU8eZfUN6xZyv4mRGfeECAMLJjgoUQDnufS7oP__oqo/s400/11737890_920905974614570_5078629634856125296_n.jpg" width="302" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;">صورة لإميل سيوران مع شقيقه أوريل</span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-size: x-large;"><span face=""Arial","sans-serif"" lang="AR-JO" style="font-size: xx-small; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-JO; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span>
<span face=""Arial","sans-serif"" lang="AR-JO" style="font-size: xx-small; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-JO; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span face=""Arial","sans-serif"" lang="AR-JO" style="font-size: small; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-JO; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-size: x-large;"><span style="color: orange;">س</span>: في إعادةِ تسميةِ شوارعِ بوخارسيت، نجدُ اليومَ اسمَ مرسيا إلياد، لكنْ في سيبيو، لا وجودَ لشارعٍ باسمِ إميل سيوران. ماذا يمثلُ سيوران بالنسبةِ لمواطنيه في سيبيو في الوقتِ الحاضِر؟</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />
<span style="color: #b45f06;">أ.س</span>: تسميةُ شارعٍ أو مكانٍ أمرٌ راجعٌ للسلطاتِ البلديّة. يستغرقُ الأمرُ في العادةِ مرورَ بعضِ الوقتِ على وفاةِ الشّخصيّةِ حتى يطلقَ اسمها على الأمكنة. بخصوصِ سكانِ سيبو وبخاصةٍ المثقفونَ المحليون، لنْ يكونَ بوسعهم إعطاءُ إجابةٍ دقيقةٍ على سؤالك.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />
<span style="color: orange;">س</span>: سأعيدُ صياغةَ السؤال. في مدينةٍ توجدُ فيها كليّةٌ لللاهوت، إلى إيِّ مدىً يمكنُ أنْ يرحبَ بمفكرٍ يقفُ موقفَ النفيّ والهدم (منْ حيثُ المظهرِ على الأقل..) مثلَ أخيك؟</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />
<span style="color: #b45f06;">أ.س</span>: لقدْ أبليتَ حسنًا حينَ أضفتَ( منْ حيث المظهر). في فقرةٍ حيثُ يتحدثُ عنْ نفسهِ بطريقةٍ غيرَ مباشرةٍ والتي نُشرتْ لأولِ مرَّةٍ في الأعمالِ الكاملةِ لدى دارغاليمار. يتحدثُ أخي بالضّبط عنْ مفارقةِ الفكرِ النافي والمنكرِ ظاهريًا. يكتبُ:"نحنُ في حضرةِ أعمالٍ متدينةٍ وملحدةٍ في الآنِ نفسه، حيثُ تعبرُعنْ هذا الأمرِ لمسةٌ صوفيّة". بالطبع، أجدُ أنَّ منَ السخافةِ محاولةُ إلصاقِ علامةِ الملحدِ على ظهرِ أخي، كما قد فعلوا في حقه لسنواتٍ طويلة. يتحدثُ أخي عنِ الله في كلِّ صفحةٍ كتبها بلهجةٍ صوفيّةٍ صادقةٍ أصيلة. عنْ هذا الموضوعِ بالضّبط تحدثتُ في ندوةٍ عقدتْ هنا في سيبيو. سأقتبسُ فقرةً أخرى تعودُ لعامِ 1990 نُشرتْ بالرّومانيّة في مجلةِ أغورا:" شخصيًا، أعتقدُ بأنَّ الدينَ أعمقُ كثيرًا منْ أيِّ نسقٍ فكريّ يأتي به العقلُ الإنسانيّ وأنَّ الرؤيةَ الحقيقيّةَ للحياة هي رؤيةٌ دينيّة. الإنسانُ الذي لم يجتزْ مصفاةَ الدينِ ولم يختبرْ أيَّ إغراءٍ دينيّ هو إنسانٌ فارغ. بالنسبةِ ليّ، تاريخُ العالَمِ معادلٌ لتفشي "الخطيئة الأصليّة" ومنْ هذه الناحيةِ أجدُ نفسي أقربَ إلى الدِّيْن".</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />
<span style="color: orange;">س</span>: لنتحدثْ عنْ علاقةِ سيوران بأماكنِ طفولته وصباه. هل طلبتَ منه الحديثَ عنِ سيبيو ورازيناري؟</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />
<span style="color: #b45f06;">أ.س</span>: تذكرَ أشياءَ كنتُ قد نسَيتُها أنا تمامًا. قالَ ليّ يومًا على الهاتف:" أرى أمامي كلَّ حجرٍ منْ شوارعِ رازيناري". احتفظَ طيلةَ حياته بصورٍ حيّةٍ عنِ الحياةِ التي تركها في رومانيا.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />
<span style="color: orange;">س</span>: ألم يعرِبْ عنْ رغبته بالعودة قَطُ؟</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />
<span style="color: #b45f06;">أ.س</span>: قالَ ليّ حينَ افترقنا عامَ 1937 وهو يبلعُ ريقه، على متنِ القطار:" منْ يعرفُ متى سنتلقي مجدّدًا". ولم نلتقِ إلاّ بعدَ أربعين سنة، ولكنْ ليس في بلادنا. لطالما رغبَ بالعودة. عام 1991 كان منَ الضروريّ أنْ يحزمَ أمتعته قاصدًا رومانيا. لكنَّ المرضَ اشتدَ عليه، كان عليه أنْ يعود للمستشفى. واضطرَّ في تلك اللّحظاتِ الأخيرةِ لاستخدامِ كرسيّ متحرك. قطعًا كان يخشى أنْ يجدَ واقعًا مختلفًا تمامًا، إنْ هو عاد. وفي الحقيقة كانتْ تغيراتٌ كثيرةٌ قد حدثت؛ في رازيناري، تغيرتِ البنيةُ الاجتماعيّةُ تمامًا: تقريبًا معظمُ سكانِ القريةِ يعملونَ في المدينة، مما يؤدي بالضرورة إلى تغيير العقليّة. كلُّ شيءٍ كان مختلفًا حينَ كنا يافعين. في رازيناري، كنا أطفالَ شوارع، نقضي اليومَ كلّه نمشي عبرَ الحقول، الغابات والأنهار..</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />
<span style="color: orange;">س</span>: .. وعنْ كوستا بواشي؟</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />
<span style="color: #b45f06;">أ.س</span>: نعم، بالطبع، تطرَّقَ بلا انقطاع، وبندمٍ كبير، لهذه الجنّة التي هي كوستا بواشي. قالَ:" أيُّ نفعٍ جنيته منْ تركِ كوستا بواشي؟". في ذلك الحين، كانتْ تلك المراعي، قربَ البالتينيس، حيثُ كنا نذهبُ كلَّ صيف. كنا نقضي شهرًا في كوخٍ بدائيّ للغاية يطلُّ على غابةٍ حيثُ يسودُ جوٌّ بديع.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />
<span style="color: orange;">س</span>: كنتَ قريبًا جدًا منْ أخيك، ليس فقط في سنواتِ الطفولةِ ولكنْ أيضًا في صباك وشبابك. حدثني عمّا مررتما به منْ تجاربَ مشتركة..</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />
<span style="color: #b45f06;">أ.س</span>: كنا نحضرُ دروسَ ناي يونسكو في الجامعة. كان هذا البروفيسور شخصيّةً استثنائيّة! كثيرون يجيئونَ ليحضروا دروسه وليس الطُلاب فقط. وحتى بعده تركه للجامعة، تردّدَ أخي هناك ليحضرَ دروسَ البروفيسور. ذاتَ يوم، مباشرةً بعدَ انتهاءِ المحاضرة، سألَ ناي يونسكو:" ماهي الأمور التي ينبغي أنْ أتحدثَ عنها مرّةً أخرى؟". أجابه أخي بعفوية:" عنِ الضَّجر". لذا خصّصَ ناي يونسكو محاضرتينِ لموضوعِ الضَّجر. لاحقًا، بعدَ أنْ عَدِمَ خصومه الوسيلةَ للنيلِ منه، إذ إنّه كان العقلَ الموجه لجيلِ المفكرينَ الشباب كلّه، الذي كان مؤيدًا لحركةِ لجينوير، اتهموه بـ..السّرقةِ الأدبيّة! هذه الهجمات الدنيئة.. كانتْ منْ تدبيرِ عصابةٍ إجرامية، التي بدأتْ بمهاجمةِ هايدغر، ومنْ ثمَّ حاولتْ إلصاقَ هذه التّهمة بإلياد.. </span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />
<span style="color: orange;">س</span>: وحتى دوميزيل!</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />
<span style="color: #b45f06;">أ.س</span>: دائمًا بذريعةِ العداءِ للساميّة. في رومانيا، مرَّتْ فترةٌ شاعَ فيها العداءُ للساميّة، كردِّ فعلٍ على وفودِ مليونِ يهوديّ منْ غاليسيا. كانتْ هذه مشكلةً حقيقيةً في تلك الأيّام. لكنْ كان لديَّ شعورٌ بأنَّ هذا الرّجل الذي حاولَ تجريمَ إلياد، نويكا ومفكرينَ آخرينَ منْ حركةِ الجيلِ الشّاب، سوف يحققونَ نتائجَ عكسيّة لما أرادوه..</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />
<span style="color: orange;">س</span>: لقد كنتَ ناشطًا في حركةِ ليجونير. هل عرفتَ كورنيليو كودريانو؟</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />
<span style="color: #b45f06;">أ.س</span>: كان رجلاً مميزًا منْ جميعِ النَواحِي. كان يملكُ الكاريزما. غالبًا ما قلتُ إنّه أكبرُ كثيرًا منَ الشّعبِ الرومانيّ، المفرط في الجديّة، المفرط في الرزانة. أرادَ إصلاحًا جذريًا مؤسسًا على الدين. كان عقلاً متدينًا للغاية. ثمة أمرٌ آخر يدهشني اليوم: الطريقةُ التي عالجتْ بها حركةُ ليجونير المشاكلَ الاقتصادية. لقد فتحتِ الحركةُ مطاعمَ وكافتيرياتٍ حيثُ قدموا وجباتٍ محترمة، مع كميةٍ محدّدةٍ منَ النبيذ. ما بدا ليّ عجيبًا في هذه الفكرة هو أنَّ سعرَ الوجبةِ لم يكنْ موحدًا. كلٌّ كان يدفعُ حسبَ إمكانياته واستمتاعه بالوجبة. </span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />
<br />
<span style="color: orange;">س</span>: أينَ عرفتَ الكابتن؟ </span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />
<span style="color: #b45f06;">أ.س</span>: في بوخاريست، لأنّي كنتُ أدرسُ الفقه هناك. لكنّي التقيته مرتينِ أو ثلاثًا في معسكرِ عملٍ للجيونير. كان رجلاً مميزًا منْ جميعِ النَواحِي.</span><br />
<div>
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-size: large;"><br />
<br />ترجمة: Shiva Okleh</span><br />
<span style="font-size: large;">
<br />
<br />
<br />
<br />
<span face=""Arial","sans-serif"" lang="AR-JO" style="font-size: xx-small; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-JO; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span>
<span face=""Arial","sans-serif"" lang="AR-JO" style="font-size: xx-small; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-JO; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span>
<span face=""Arial","sans-serif"" lang="AR-JO" style="font-size: xx-small; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-JO; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span></span></div>
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-5581991951315196682015-07-30T09:11:00.001-07:002016-08-03T14:21:25.541-07:00الجزء الخامس و الأخير: موت أوليفييه بيكاي - إميل زولا<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div>
<br />
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<span style="font-size: large;">ملاحظة: سيتوفر رابط لتحميل القصة كاملةً قريباً جداً.</span><br />
<br />
<br />
<br /></div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS-8R-_8RmCp_1k4RA-jzUHUXwWJy4DvZh48dPY4t7981H4td_zeQoqw-G6DHq9uNUJw32KdxihJ_6iiDy7GueUYnWd5-YoyqMF1N5ybXh5hyOCfFk-fsgNaHdhFpMLMger3LAOADk4X8/s1600/11793198_1002852656401191_1389944654_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS-8R-_8RmCp_1k4RA-jzUHUXwWJy4DvZh48dPY4t7981H4td_zeQoqw-G6DHq9uNUJw32KdxihJ_6iiDy7GueUYnWd5-YoyqMF1N5ybXh5hyOCfFk-fsgNaHdhFpMLMger3LAOADk4X8/s400/11793198_1002852656401191_1389944654_n.jpg" width="400" /></a></div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><b><u>الفصل الخامس:</u></b></span></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div>
<span style="font-size: large;">فِكرتي الأولى كانت أنْ أذهبَ لحارسِ المَقبرة، لكيْ يقودني إلى حيث أُقيم. لكنَّ أفكارًا ضبابيّةً أَوْقفتني. سأُخيفُ كلَّ العالَم. لماذا أتسرّعُ ما دُمتُ مُسَيْطرًا على الوضعِ الآن؟ تحسّستُ جميعَ أعْضائي، ليسَ عليها مِنْ أثرٍ سوى آثارِ أسناني على يدي اليُسرى؛ والحمّى النّاتجةُ عنْ هذه العضّةِ منحتني قوّةً غيرَ متوقّعة. كنتُ قادرًا على المَشي دونَ مساعدة.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">أخذتُ وقتيّ كاملاً ولم أستَعجِل. راودتني كلُّ الأحلامِ مختلطة. تحسّستُ بجانبي أدواتِ الحفّارين، وانتابتني رغبةٌ باستخدامها لأُصلحَ ما أفسَدتُه: أنْ أعيدَ القَبرَ كما كانَ لكيلا ينتبهَ أحدٌ لعَودتي للحياةِ. في هذه اللّحظةِ لم تكنْ لديَّ أيّةُ فكرةٍ واضحةٍ عمّا أريدُ فعلهُ؛ اعتقدتُ أنّه منَ العبثِ أن أُشهرَ مغامَرَتي، وَأنّه لمنَ العَارِ أنْ أعودَ للحياةِ في الوقتِ الذي اعتقدَ فيهِ الجَميعُ أنّني ميّت. بعدَ نصفِ ساعةٍ منَ العملِ، أزلتُ جميعَ الآثارِ وأعدتُ القبرَ لحالتِه الأولى، ثُمَّ طفِقتُ مغادرًا إيّاه. </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">يا لها منْ ليلةٍ جميلة! الصّمتُ والهدوءُ يعمّانِ المقبرة. الأشجارُ السّوداءُ شكّلتْ ظلالاً لا تتحرّكُ وسطَ بياضِِ القبورِ. في أثناءَ بحثي عنِ الطريقِ الّذي عليّ أَخْذُه، لاحظتُ نصفَ سماءِ باريسَ مشتَعلةً علامةً على حريقٍ. كانتْ باريسُ في هذا الاتجّاه، توجّهتُ نَحوها عابرًا منْ شارعٍ طويلٍ في ظُلمةِ أعضائي. ولكن، بعدَ خمسينَ خطوةً تقريباً، توقّفتُ منْ شدّةِ التّعب. جلستُ على كرسيّ حجَريّ، وحينها فقَط تمكّنتُ مِنْ مشاهدةِ نفسي: كنتُ ألبسُ لباسًا محترمًا، بلْ ومتناسقًا، تنقصهُ فقط قبّعةً ليصيرَ كاملاً. كمْ سأشكُرُ مارغريت على الإحساسِ العظيمِ الّذي جعلَها تختارُ ليّ أحسنَ اللِّباسَ! وقفتُ فجأةً على ذكرى مارغريت، أنا أرغبُ برؤيَتها.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">نهايةُ الشّارعِ كانتْ مسدودةً بحائطٍ، تسلّقتُهُ بمساعدةِ حجرة هناك، وحينَ بلغتْ القّمةَ، قفزتُ للجهةِ الأُخرى. كانتْ قفزةً مؤلمة.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">ثمَّ أخذتُ أمشي بشارعٍ كبيرٍ مقفرٍ تمامًا جانبَ المقبرة. كنتُ أجهلُ </span><span style="font-size: large;">موقعي</span><span style="font-size: large;"> تمامًا ، لكنّني ردّدتُ في ذهني فكرةً واحدة: أنّني سأعودُ لباريسَ وسأجدُ شارعَ دوفين. كانَ النّاسُ يمرّونَ منْ أمامي لكنّني رفضتُ أن أسألَ أيًّا مِنهُم، كانَ ذلك بدافعٍ منْ خوفِ أنْ يتمَّ كشفي إنْ أنا انفتَحْتُ على أحدِهِم. كنتُ أعلمُ أنّني سأكونُ ضحيّةَ حمّى قويّةً هذا اليَوم، إذْ بدأَ الألمُ يعصِفُ برأْسي.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">وبينَما كُنتُ أمْشي في طريقٍ مفتوحٍ، سقطتُ مغشيًّا عليَّ على رصيفِ الشّارع.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">هنا، ثقبٌ أسودُ في ذاكرتي. بقيتُ ثلاثَ أسابيعَ دونَ وعيٍ. وحينَ استَيقظتُ، وجدتُ نفسي في غرفةٍ لا أعرفُها. كانَ هناكَ رجلٌ يرْعاني. أخبَرَني أنّه حملني بعدَ أنْ وجدني ذاتَ يومٍ على الرّصيفِ بشارعِ مونبارناس، وحملني لمَنْزلهِ حيثُ اهتمَّ بي. كانَ طبيبًا مسنًّا توقّفَ عنْ مزاولةِ المهنةِ. حينَ هَمَمْتُ بشُكرِهِ، صدّني قائلاً إنّه وجدَ حالتي غريبةً وإنّه أرادَ دراسَتَها. حتّى أنّه منعَ عليّ أيَّ سؤالٍ في أيّامِ نقاهَتي الأولى. وبعدَها، هوَ نفسُهُ لم يَعُدْ يسأَلُني. بقيتُ مدّةَ ثمانيةِ أيّام أُخرى مُمدّدًا على السّريرِ، كانَ خلالها تَفكيري بطيئاً، ولم أسْتطِع تذكّر أيِّ شيءٍ، لأنَّ التّذكرَ كانَ شاقًّا ومؤلماً. كنتُ أشعُر بالكثيرِ منَ الخوْفِ... والعَارِ.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">حينَ شعرتُ أنّني قادرٌ على الخروجِ، ذهبتُ لأراه. ربّما نطقتُ أسماءً في أثناءِ هذياناتِ الحمّى، لكنّه لمْ يلمِّحُ بأيّةِ إشارةٍ لما قدْ أكونُ نطقتُ بهِ. بقيَ منغلقًا على ذاتِهِ.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">في خضمِ هذا كلّه، حلَّ الصّيفُ. نَجحتُ في أخذِ إذنٍ للقيامِ بجولةٍ قصيرةٍ في أحدِ صباحاتِ يونيو. كانتْ صبيحةًَ جميلةً حيثُُ الشّمسُ تعيدُ لشوارعِ باريسَ شَبابَها. مَشيتُ بهدوءٍ، وسألتُ العابرينَ إرشاداتٍ عندَ كلِّ مفترقِ طرق، عنْ طريقِ شارعِ دوفين. وصلتهُ أخيرًا، وبالكادِ عرفتُ الفندقُ المفروشَ حيثُ أقمنَا. انتابني خوفٌ طفوليّ منْ أنْ أظْهرَ فجأةً لمارغريت وأتسبّبَ في قتلِها. اعتقدتُ أنّه منَ الأفضلِ أنْ ألتقيَّ السّيدةَ غابين أوّلاً وأُخبِرَها بما حدث. لم تكُنْ تُعجِبني فكرةُ أنْ أُقحِمَ أحدُهم بينَنَا. لم أسْتقرَّ على قرار. في أعماقِ نفسي، كانَ هُناك فراغٌ كبير، كتضحيةٍ قمتُ بها منذُ زمنٍ بعيدٍ.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">كانَ المَنزلِ أصفرَ منْ تأثيرِ الشّمسِ. عرفتُه عنْ طريقِ مطعمٍ وحيدٍ يوجدُ بالطّابقِ السّفلي، كنّا نطلبُ منهُ الطّعامَ. رفعتُ عيني لأرى النّافذة الأخيرةَ منَ الطّابقِ الثّالثِ على اليسارِ.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">كانتْ مفتوحةً عنْ آخرِها؛ وفجأةً، ألقتْ شابّةٌ نظرةً منَ النّافذةِ، وشاهدتُ خلفَها رجلاً اقتربَ مِنها و قبّلَها في عنُقِها. لم تكُن تلكَ مارغريت، ولمْ أشعُر بأيّةِ مفاجأةٍ من هذا الأمرِ. وكأنّني توقّعتُ سلفاً حدوثَ هذا مع أشياءَ أُخرى سأعرِفها قريبًا.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">بقِيتُ للحظةٍ في الشّارعِ لا أعرفُ ماذا أفعل، فكّرتُ أنْ أصعدَ وأسألَ هؤلاءِ العاشقينِ المنغمسينِ في الابتسامِ أمامَ أشعّةِ الشّمسِ. ثمَّ قرّرتُ أنْ أَدخُلَ المطعمَ الصّغيرِ. لنْ يتعرّفَ عليَّ أحد: نمتْ لي لحيةٌ خفيفةٌ في أثناءِ أزمتي الصّحيّة، وصارَ وجهي أنحَفَ. مع جلوسي على الطّاولَة، تراءَت ليّ السّيدةُ غابين وفي يدِها قِرشَيْنِ لتشْتري فنجانًا منَ القَهوةِ؛ تسمّرتْ أمامَ البَائعةِ، كانتا تتحدّثانِ عنِ الأحداثِِ ككلِّ يوم. جلستُ أستمعُ بانتباه.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">-حسناً! قالتِ البائعةُ، ما كانَ قرارُ تلك المِسكينةُ منَ الطّابقِ الثّالثِ؟</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">-ماذا تعتقدين؟ أجابتِ السيّدةُ غابين، كانَ ذلكَ أفضلُ ما يمكنُ فعلُه. أظهرَ لها السّيدُ سيمونو الكثيرَ منَ الصّداقة!... لقدْ أنهى جَمعَ ميراثه الضّخم لحسنِ الحظّ، واقترحَ أنْ يأخُذَها معهُ إلى بلدتِه، لتعيشَ معَ إحدى عمّاته الّتي تحتاجُ شخصًا يمكنُ الوثوقَ بهِ إلى جانِبها.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">ارتسمَتْ ضحكةٌ خفيفةٌ على وجهِ البائعةِ. أخفَيْتُ وجهي الشّاحبَ بجريدةٍ، وارتعدَتْ يدايَ على إثرِ الخبَرِ.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">-سينتَهي الأَمرُ بزواجٍ بينهُما دونَ شكّ، واصلتِ السّيدةُ غابين.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">لكن أُقسِمُ لكِ بشرفي أنّني لم أُشاهدْ بينهُما أيَّ أمرٍ مريب. كانتِ الفتاةُ تبكي وفاةَ زوجها، والسّيدُ سيمونو كانَ يتصرّفُ معهَا جيّدًا... حينَ ستنتهي فترةُ حدادِها، سيفعلانِ ما يبدو لهُما لائقًا، أليسَ كذلك؟</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">في هذه الأثناءِ، انفتحَ بابُ المطعَمِ عنْ آخرهِ، ودخلتِ الصّغيرةُ ديدي.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">-أمّي... ألنْ تصْعدي؟ أنا أنْتظرُكِ، تعالَي بسُرعة.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">-سآتي فورًا، أنتِ تزعجينَني! قالتِ الأمّ.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">ظلّتِ الصّغيرةُ تُنصتُ لحديثِ السّيدتَينِ باهتمامٍ لا يلائمُ طفلةً دُفِعَت لشوارعِ باريس في سنٍّ مبكّرة.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">-بعدَ كلِّ شيء، لم يكنْ الفقيدُ ليجاري السّيدَ سيمونو في أيِّ شيءٍ، قالتِ السّيدةُ غابين، لم أشاهِدْ عليهِ علاماتِ الرّجولةِ، هذا الهشّ. كانَ يئنُّ باستمرارٍ. ولم يكُنْ يملكُ المال. لا! رجلٌ بهذه المواصفاتِ لا يلائمُ سيّدةً جميلة... بينما السّيدُ سيمونو رجلٌ غنيّ، وقويٌّ جدًّا كالأتراكِ...</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">-آه، قاطعَتهُم الصّبيةُ، لقد شاهدتُهُ ذاتَ يومٍ بينما كانَ يستحمّ، يداهُ ممتلئتانِ بالشَّعر.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">-ألم تذهبِي بعدُ؟ صرختِ السّيدةُ غابين بديدي ودفَعتْها، أنتِ تحشرينَ أنفكِ دائمًا في ما لا يخصّكِ.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">ثمَّ لنختِم هذا الحِوار:</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">-لقد أحسنَ الآخرُ لها بأنْ ماتَ. أتاحَ لها فرصةً غيرَ مسبوقة.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">حينَ خرجتُ للشّارعِ، مشيتُ ببطئٍ. بالكادِ حملتني ركبتايَ، لكنّي لم أشعُرْ بالألمِ.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">لقد بلغَ بي الأمرُ أنْ ضحكتُ حينَ رأيتُ ظلّيَّ منبعثًا على الأرضِ. في الحقيقةِ، لقد كنتُ غثًّا بأن تزوّجتُ مارغريت. ثمَّ تذكّرتُ معاناتَها في غيراند، قلَقها، حياتها البئيسةَ والمتعِبة. كانتْ زوجتي العَزيزةُ جيّدة. لكنّني لم أكُنْ أبدًا عشيقَها، لقد بَكَتْ فقدانَ أخٍ. لماذا أُفسدُ حياتها مرّةً أخرى؟ المَيّتونَ لا يغارون. حينَ رفعتُ رأسي شاهدتُ أمامي حديقةَ اللوكسمبورغ. دخلتُها واتّخذتُ ليّ مقعدًا في الشّمس، مستغرقًا في حلمٍ هادئ. فكرةُ مارغريت جعلتني<span style="color: #990000;"> </span>أرِقُّ. تخيّلتُها في إحْدى المقاطعاتِ، سيدةً في إحدى المدُنِ الصّغيرةِ، سعيدةً ومحبوبةً للغاية. تخيّلتها أجملَ، وأمًّا لثلاثِ أولادٍ وبنتَيْن. حسناً! لقد كنتُ رجلاً شجاعًا بأنْ مُتّ، ولنْ أقدِمَ على تلك الحماقةِ الفظّةِ بأنْ أعودَ للحياةِ.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">منذُ ذلك الوقتِ، سافرتُ كثيرًا، وعشتُ كلَّ فترةٍ في مكانٍ معين. أنا رجلٌ نكرة، يعملُ و يأكلُ كما يفعلُ الجميعُ. لم يعُد المَوتُ يُرعبُني؛ لكنْ بدا لي أنّه لم يَعُدْ يرغبُ بي هو الآخر، الآنَ بعدَما لم يعدْ لي أيُّ سببٍ للحياةِ، أخشى أنَّ المَوتَ قدْ يَنساني.</span></div>
</div>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">-تمّت-</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
</div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: x-large;">ترجمة: <a href="https://www.facebook.com/achraf.nihilista" target="_blank">Achraf Nihilista</a></span></div>
<div>
<br /></div>
</div>
العدمي 2http://www.blogger.com/profile/09567827201419682541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-35011348311082380462015-07-25T11:26:00.002-07:002015-07-29T03:33:00.475-07:00الجزء الرابع: موت أوليفييه بيكاي - إميل زولا<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>للوصول للجزء الأول: يرجى الضغط <u><a href="http://3dmimostaner.blogspot.com/2015/07/blog-post_8.html" target="_blank">هنا</a></u>.</b><br />
<b>للوصول للجزء الثاني: يرجى الضغط <u><a href="http://3dmimostaner.blogspot.com/2015/07/blog-post_13.html" target="_blank">هنا</a></u>.</b><br />
<div>
<b>للوصول للجزء الثالث: يرجى الضغط <u><a href="http://3dmimostaner.blogspot.com/2015/07/blog-post_19.html" target="_blank">هنا</a></u>.</b></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEQao1TLBfRUAcPT_8xHIIuh8urdhv3H7jXb3gO-BeCnwamr-xr7dFF9hFHtux-jHo0K54vJgyjoAKSRUMu1E3pxHJ3Rda183-sLgBjXA0WlOfgy4cEkknLO5W8yNvT0N7kAI450eGOJA/s1600/11693246_527887167367144_663450929_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEQao1TLBfRUAcPT_8xHIIuh8urdhv3H7jXb3gO-BeCnwamr-xr7dFF9hFHtux-jHo0K54vJgyjoAKSRUMu1E3pxHJ3Rda183-sLgBjXA0WlOfgy4cEkknLO5W8yNvT0N7kAI450eGOJA/s400/11693246_527887167367144_663450929_n.jpg" width="233" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;"><b><u>الفصل الرابع:</u></b></span><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;">كم منَ الوقتِ سأبقى على هذه الحالِ؟ لا أدري.</span><br />
<span style="font-size: large;">الثّانيةُ الوَاحدةُ تساوي الأبديّة حينَ يتعلّقُ الأمرُ بالعدمِ. لمْ أعد موجوداً. عادَ وعيي شيئاً فشيئاً. كنتُ ما أزالُ نائماً، وسرعانَ ما بدأتُ أحلمُ. نجحَ كابوسٌ في التّحررِ من القاعِ الأسودِ الّذي يحدّ أفقي. وذلك الحلمُ الّذي كنتُ به هو إحدى تخيّلاتي الغريبة الّتي عذّبتني طويلاً في الماضي، بعينين مفتوحتين، حينَ كانتْ تُساعدُني طبيعتي المُتقبّلةُ للبشاعةِ على تذوّق هذه اللّذة الشّنيعةِ في خلقِ مصائبَ لِنَفسي.</span><br />
<span style="font-size: large;">تخيّلتُ إذن أنّ زوجتي تنتَظرني في مكانٍ ما، فِي غيراند، وأنّني أَخَذتُ القطارَ لأصلَ إليها، وبينما يَعبرُ هذا القِطارُ نفقاً، وصَلَنا صوتُ انفجارِ. كان هذا صوتَ انهيارَيْنِ صخريينِ حدثَا في الوقتِ نفسِه. لم يلحق القطارَ أيّ أذى؛ فقط مدخلُ و مخرجُ النّفق اللّذَيْنِ أغلقَا. و هكذا حُبِسنَا داخلَ جبلٍ بَينَ حجرَيْنِ كبيرَيْنِ للغاية. و بقينا على هذه الحالِ حتى تيقنّا أنّها لحظاتُنا الأخيرةُ، إذْ لم يكن هناك أيّ أملٍ للإنقاذِ أو النّجاةِ؛ يَلزمُهُم شهرٌ كاملٌ على الأقل ليفتحوا إحدى الجِهتيْنِ؛ وحتّى إنْ تحمّلنا ذلك الشّهر، فإنّ عمليّةَ الإنقاذِ في غايةِ الخطورةِ و تتطلّبُ حذراً كبيراَ وآلاتٍ ضخمة. وجدنا إذن أنفسنا سجناءَ في كهفٍ دون مخرجٍ. لم يكن موتنا جميعاً إذن إلّا مسألةَ ساعاتٍ.</span><br />
<span style="font-size: large;">دائما ما تكرّر هذا الحدَثُ المُريعُ في ذهني. وكنتَ أطوّرُ هذه الدْراما إلى ما لا نهاية. لديّ العديدُ من الشّخوصِ في ذهني، من أطفالٍ ورجالٍ و نساء، أكثر من مائةِ شخصٍ، يتعاونون لمنحي حلقاتٍ جديدة كلَّ مرّة. كانت هنالك بعض الاحتياطات في القطارِ؛ لكن سرعانَ ما تناقصَ الطّعامُ، وقبلَ أن يبلغوا مرحلةَ أكلَ بعضِهم بعضاً، كان هؤلاء المساكينُ الجَوْعَى يتقاتلون حتّى آخرِ قطعةِ خبزٍ. رأيتُ رجلًا طاعناً في السّن يحتضرُ بعد أن ضربهُ أحدهم؛ وأُمًّا تقاتِلُ كالذّئابِ لحمايةِ آخر ثلاثِ أو أربعِ مُضَغٍ من أجلِ طِفلِها. وفي العربةِ حيث ركبتُ، كان هناك شابّ حديثُ العهدِ بالزّواج ملتصقٌ بزوجته ولا يكاد يفارقها، لم يأملا في أيّ شيءٍ، و لم يتحرّكَا أبداً. كانت الطريقُ مفتوحةً، والنّاسُ ينزِلونَ و يطوفونَ جميعَ أنحاءِ القطارِ كوحوشٍ مسعورةٍ تبحثُ عن فريسةٍ. اختفَتِ الطّبقاتُ تماماً، كان هناك رجلٌ غنيٌّ جداً، وهو موظّف عالي المقام، يبكي معانقاً عاملاً، ويحدثّه بصيغةِ المُفردِ كما يحدّث أصدقاءهُ. بعد مرورِ ساعاتٍ قليلةٍ، انطفأت جميعُ الأنوارِ، وأضواءُ قمرةِ القيادةِ أُضمِرت هي الأخرى. حين كانوا يمرّون من عربةٍ إلى أخرى، كانوا يتحسّسون الطّريقَ بيدهم خِشيةَ السّقوطِ أو الارتطامٍ بشيءٍ ما، ومَشوا بهذه الطّريقةِ حتّى بَلغوا قُمرةَ القيادةِ النّائمةِ، بقوّتها الكبيرةِ الّتي لا تفيدُ وصَمتِها وسُكونِها في الظّلام. لا شيءَ ينشُرُ الرّعبَ أكثرَ من هذا القطارِ، المحبوسِ كليًا تحتَ الأرضِ، كأنّه مدفون حياً. مع المسافرينَ به الّذين يموتونَ واحداً تلو الآخر.</span><br />
<span style="font-size: large;">تمالكتُ نفسي وخرجتُ من القطارِ، أصواتُ الصّراخ تنتشِر في الظّلام.</span><br />
<span style="font-size: large;">فجأةً، سقط شخصٌ على كتفي، كان شخصاً لم يسبقْ ليّ أنْ رأيتُه ولم اكنْ أَعلمُ حتّى بوجودِه. لكن، ما عانَيْتُ منه خصوصاً، كان البردَ وقلّة الهواءِ. لم يسبِق لي أن شعرتُ بالبردِ لهذه الدّرجة؛ سَقطتْ عليَّ كمّية كبيرةٌ من الثّلجِ، وكانتِ الرّطوبةُ الخانقةُ تطبقُ على رأسي. كِدتُ أختنقُ مع كلِّ هذا، كأنَّ الصّخرةَ الّتي تحدّ النّفق موضوعةٌ على صدري، وكأنّ الجبلَ نزلَ بكلّ ثقله عليّ. في خضم ذلك كلّه، سمعتُ صوتَ صراخٍ. منذ مدّة ونحن نسمعُ ضجيجاً يأتي من بعيدٍ، وكنا نقول في أنفسنا إنّهم يعملونَ على إنقاذنا وإنَّ ذلك هو مصدرُ الضّجيجِ. لكنَّ الخلاصَ لم يأتِ منْ هناك، وجدَ أحدُ الأشخاصِ ثقباً في النّفقِ، وركضنا مجتمعين باتّجاهِ هذا الثّقب الّذي تراءتْ لنا بقعةٌ زرقاءُ من خلاله. أوه! يا لها منْ سعادة، هذه البقعة الزّرقاء! لقد كانتِ السّماء. كنا نتقدّم صوْبها لنتنفّس. لاحظنا نقاطًا سوداءَ تتحرّك في الأعلى، لا بدّ أنّهم عمّال القطارِ يسعوْن لإنشاءِ رافعةٍ بغرضِ إنقاذنا. انطَلَقَتْ صيحةٌ حماسيّةٌ في الفضاءِ:</span><br />
<span style="font-size: large;">"لقد نجونا! لقد نجونا!" خَرجتْ موحّدةً من جميعِ الأفواهِ، بينما كانت أيادي الجميع مرفوعةً باتجاهِ البقعةِ الزّرقاءِ.</span><br />
<span style="font-size: large;">كانت حدّة وحماسّةُ صيحاتِهم الِتي أيْقظتني. أيْن أنا؟ في النّفقِ بلا شكّ! وجدتُ نفسي مستلقياً، وتحسّستُ على يميني و يساري جِدارانِ قويّان يمنعانني من الحرَكَة. أَرَدْت النّهوضَ، ولكن رأسي ارتَطمَ بشيءٍ قاسِ. هلْ كان هذا الحَجرُ مطبقاً عليَّ منْ كلِّ الجهاتِ؟ حتى أن البقعةَ الزّرقاءَ اختفت تماما. لم أعد ألمحُ السّماءَ ولوْ حتى من بعيدٍ. بالكادِ كنتُ أتنفّس، وأقشعرّ جسدي منَ الخَوفِ.</span><br />
<span style="font-size: large;">وتذكّرتُ فجأةً كلّ شيءٍ. شعرتُ بخوفٍ شديدٍ منَ الحقيقةِ غيرِ المرغوبة التي سرَتْ في جسمي كلّه، من أسفلِ قدمي حتّى أعلى رأسي. هل خرجتُ أخيراً من هذا الإغماءِ الّذي أصابني لساعاتٍ طويلةٍ بتخشّبٍ تامٍ؟ نعم، أنا قادرٌ على تحريكِ يدي في كافّة أنحاءِ هذا النّعش. بقي أمرٌ واحدٌ لأتأكّد من أنّني حيّ: فتحتُ فمي و نطقتُ منادياً مارغاريت بعفويّة. ناديتُها صارخاً، وتردّد الصّوتِ في هذا المكانِ جعلهُ يبدو مرعباً لدرجة أنّني ارتعدتُ عندَ سماعهِ، يا إلهي!</span><br />
<span style="font-size: large;">هل هذا حقيقيٌ؟ إنْ كان كذلكَ فهذا يعني أنّه بإمكانيَ المشيُ، والصّراخُ أنني حيّ، لكنّ صراخي لن يُسمع، لأنّني محبوسٌ في صندوقٍ ومدفونٌ تحت الأرضِ.</span><br />
<span style="font-size: large;">تطّلب منّي الأمرُ الكثيرَ من الجهدِ لأهدأَ وأعودَ إلى رشدي. أ لا توجدُ وسيلةٌ للخروجِ من هنا؟ عدتُ للحلمِ منْ جديدٍ إذْ لم أكن صلبَ التّفكيرِ بعد. ذهبتُ بخيالي للثّقب في النّفقِ و البقعةِ الزّرقاءِ، مع واقعِ الحُفرةِ حيثُ أختنق. كانت عينايَ مفتوحتانِ في الظّلام وتبحثانِ عبثاً عن ثقبٍ أو فتحةٍ ينفذُ منهَا شعاعُ ضوءٍ. وحدها شراراتُ نارٍ كانت تظهرُ من حينٍ لآخرَ، تظهرُ حمراءَ واضحةً، تكبرُ ثم تضمرُ. لا شيءَ، هوّةٌ سحيقةٌ مظلمةٌ لم أستطِع استيعابَها. بعدها استعدتُ وعيي وأبعدتُ عني ذلك الكابوسَ. كان عليَّ أنْ أستعيدَ عقلي كلّه إنْ أنا أردتُ بلوغَ الخلاصِ. أوّلُ وأكبرُ خطرٍ أواجههُ هو تناقصُ الهواءِ والاختناقِ. لا شكَّ أنّني بقيتُ مدّةً طويلةً دونَ هواءٍ، ذلك عائدٌ للإغماءِ الّذي عطّلَ كلَّ جسدي؛ لكن الآن وقلبي ينبضُ ورئتايَ تتنفّسانِ، سأموتُ اختِناقاً. وإذا لم أخْرُج سريعاً، سأعاني أيضاً من البردِ، ولَكَمْ أخشى أن أموتَ بهذا الخدرِ القاتلِ الّذي يصابُ به أولئك الّذين يسقطونَ في الجليدِ، دون أن تعودَ لهم القُدرةُ على الوقوفِ.</span><br />
<span style="font-size: large;">و أنا أكرّرُ لنفسي أنّني يجبُ أنْ ألتزمَ الهدوءَ، اجتاحَت موجةُ حماقةٍ أخرى دماغي. ومن ثمَّ أخرجتُ منه كلَّ ما أعرفُه عنْ طرائِق الدّفن. دون شكٍّ، أنا في قبورِ الخمسِ سنواتٍ؛ منحني ذلك بعضُ الأملِ، لأنّني لاحظتُ ذلك منْ قبلُ في نانت، إنَّ هذا النّوعَ منَ القبورِ يتركُ قدمَ آخرِ نعشٍ مدفونٍ ظاهرةً، سيكفيني إذن كسرُ الخَشبةِ أمامَ رجلي لأهرُبَ. لكن إنْ كنتُ في قَبرٍ لوحدي، فهذا يعني أنّه ثمّة كميّةٌ هائلةٌ منَ التُّرابِ تعقوني.</span><br />
<span style="font-size: large;">لقد سمعتُ في الماضي أنّهم يدفنونَ بعمقِ ستة أقدامٍ في باريس. كيف سأحفِر عبر تلك الكتلةِ منَ التّراب؟ حتى وإنْ نجحتُ في فتحِ النّعش، ألن تنفذَ إليّ التربة كرمل دقيقٍ وتملأ فمي وعيني؟ وسيكون ذلكَ أكثرَ منْ مجرّدِ وفاةٍ، ستكونُ وفاةً شنيعةَ، غرقاً في الطّين.</span><br />
<span style="font-size: large;">رغم ذلك، تحسّست بيدي كلَّ ما حولي. كان النّعش كبيراً بما يكفي لأحرك يدي بأريحية. لم يتركوا أيَّ ثقبٍ في الغطاءِ العلوي. في اليمين و اليسار، لم تكنِ الأخشابُ مقطوعةً بشكلٍ جيّدٍ لكنّها كانت قويّة وصلبةً. جمعت يديّ على مستوى صدري، لأرفَعَهُما إلى رأسي. وهناكَ، اكتشفتُ عقدةً في خشبةِ الطّرفِ تُفتحُ بسهولةٍ تحتَ الضّغط؛ عملتُ بجهدٍ كبيرٍ على فتحِها، وحينَ أخرجتُُ إصبعي، عرفتُ نوعَ التّربة، كانت تربةً طينيّةً مبلّلةً. لكنَّ هذا لنْ يقودني إلى شيءٍ، حتّى إنّني ندمتُ على فتحِ هذه العقدةِ كما لو أنَّ التّربةَ كانتْ ستَدخل. تجربةٌ أخرى كانتْ تشغَلني: أنْ أضربَ على جنباتِ النّعش لأرى هل هناكَ منْ فراغٍ حولي. لكنَّ الصّوتَ كان نفسهُ. ولأنّني كنتُ أضربُ بقدمي على الطّرف الآخرِ، اعتقدتُ أنَّ الصّوت مختلفٌ منْ هناكَ، ربّما الأمرُ راجعٌ لطبيعةِ الخَشبِ. وهكذا بدأتُ دفعاتٍ خفيفةٍ بيدايَ نحوَ الأمامِ، ولأنَّ الخَشبَ كانَ قويًّا، استعنتُ بركبتيّ، مستندًا على القَدمينِ ووسطِ الجسمِ. لم يحدثْ أيُّ شيءٍ، ما دفعني إلى أنْ أستعملَ كلَّ قوّتي، و أدفعَ بكاملِ جسدي، على نحوٍ شديد، حتى بدأتُ أسمعُ صوتَ عظامي، في تلك اللّحظةِ استشطتُ غضباً.</span><br />
<span style="font-size: large;">حتى الآن، قاومتُ الدّوارَ ونوباتِ الغضبِ الّتي تتصاعدُ من حينٍ لآخرَ في جسدي كالسّم، وحرصتُ حرصاً شديداَ على كتمانِ صراخي، لأنّني علمتُ أنّني إنْ صرختُ سينتهي أمري. ولكنْ بعدَ لحظةٍ، بدأتُ في الصّراخِ والعَويلِ، لقد تجاوزَني هذا تماماً. كنتُ أصرخُ طالباً النجدةَ بأصواتٍ خارجةٍ منْ حنجرتي ولم أستطِعْ تمييزها. كلُّ نداءٍ غيرِ مستجابٍ كان يزيدُ منْ توتّري ويجعلني أصرخُ أكثرَ وأكثرَ لأنّني لا أريدُ المَوتَ. ثمَّ خدشتُ الخشبَ بأظافري، كنتُ أتشنّج مثلَ ذِئبٍ محبوس. كم منَ الوقتِ ستدومُ هذه الورطة؟ لا أعلم، لكنّني أشعرُ بصلابِة هذا النّعش الّذي لم يَلِن، كانتْ تتردّدُ في أذني عاصِفةُ الصّراخِ والضّربِ الّتي قُمتُ بها توّا. كنتُ أريدُ منعَ نفسي عَن ذلكَ لكنّني لم أستطِع.</span><br />
<span style="font-size: large;">أدى ذلك كلّه إلى موجةِ حُزْن. كنتُ أنتظرُ الموتَ وأنا داخلَ غيبوبةٍ مقيتة. هذا النَّعشُ أقربُ ما يكونُ إلى الحَجَر، لنْ أتمكنَ منْ إحداثِ شقٍّ به؛ وهذا اليقينُ بهزيمتي جعلني غيرَ قادرٍ على الحركة، وأفقدني أيّةَ رغبةٍ في المحاولةِ منْ جديد. انضمتْ معاناةٌ جديدةٌ إلى البَردِ والاختناق، معاناةُ الجُوع. أنا أضْعُفُ شيئًا فشيئًا، وهذا العذابُ يصيرُ غيرَ محتمل. حاولتُ أنْ أدخل بإصبعي بعضَ التُرابِ منَ العُقدة التي فُتِحَتْ سابقًا لآكله، ما ضاعفَ عذابيّ كثيرًا. كنتُ أعضُّ يدي، دونَ أنْ أجرؤ على خمشِها. لحمي يغويني لأكله، لحستُ جلديّ دونَ أنْ أملُكَ الشّجاعةَ لأغرسَ أسناني به. </span><br />
<span style="font-size: large;">آهٍ كم كنتُ أتمنى الموتَ في هذه اللّحظات! ارتعبتُ طيلةَ حياتي منَ العدم، والآن أريده، أرغبُ به، مهما كانتْ حِلكته، فلنْ يكونَ أحلكَ منْ هذا الوضع. أيّةُ صبيانيّةٍ في أنْ ترفضَ النّومَ دونَ أحلام، هذا الصمتَ المقفِرَ والظلامَ الأبديّ! ليسَ الموتُ جيّدًا إلاّ لأنّه يمحي الوجودَ بضربةٍ واحدة، دونَ عودة. آه! أنْ ترقُدَ مثلَ الأحجار، أنْ تتحللَّ وسطَ الطِين، أنْ لا توجدَ بعد!</span><br />
<span style="font-size: large;"> استمرتْ يدايّ في تحسُسِ الخَشبِ بطريقةٍ آلية. فجأةً، شعرتُ بوخزةٍ في إبهامِ يدي اليُسرى، ساعدني هذا الألمُ الخفيفُ على الاستيقاظِ منْ تأملاتي. ما كانَ هذا إذن؟ أعدتُ التحسسَ منْ جديد، وعرفتُ أنّه مِسمار. مسمارٌ غرسه متعهدو الدَّفنِ في النَّعش لكنّه لم يمسكِ الخشب. كانَ مسمارًا طويلاً وحادًا يمسِكُ رأسه غطاءَ النّعش، لكنّي أحسستُ أنّه يتحركُ كثيرًا. منذُ تلك اللّحظة، استحوذتْ عليَّ فكرةٌ واحدة: أنْ أنتزِعَ ذلك المسمار. مرَّرْتُ بيديّ اليمنى منْ على بطني وشرعتُ بتحريكه. لم يفضِِ ذلك العملُ المضني إلى شيء. كنتُ أبدِلُ اليدين كثيرًا، لأنَّ يديّ اليسرى كانتْ قريبةً منْ مكانِ المسمار، ما كانَ يؤدي إلى إرهاقها بسرعة. بينما كنتُ منهمِكًا في العمل، كانَ ذهني يعملُ ويخطِط. لقد صارَ هذا المسمارُ مُفتاحَ نجاتي، صرتُ أريده بأيِّ ثمن. أمازالَ في الوقتِ متسع؟ الجوعُ يقتلني، اضطرّرتُ للتوقفِ خوفًا منْ دوارٍ يشلُّ يدي، بدأ تركيزي يتداعى. لحسْتُ القطراتِ القليلةَ التي تسيلُ منْ إبهامي. ثمَّ انتهيتُ لقضمِ يدي، وشربِ دمي. دُفِعْتُ تحتَ تأثيرِ الألمِ وهذا النبيذِ الأحمرِ الذي يبللُّ شفاهيّ إلى الشُروعِ في العملِ منْ جديدٍ بقوَّةٍ أكبر. لقد نجحتُ في اقتلاعِ المسمار.</span><br />
<span style="font-size: large;"> منذُ هذه اللّحظة، آمنتُ بالنّجاح. كانتْ خطتي بسيطة: أنْ أُدْخِلَ الجهةَ الحادةَ منَ المسمارِ في الخشبِ وأرسمَ خطًا مستقيمًا طويلاً قدرَ المُستطاع، أنْ أنبشَ بالمسمارِ جيئةً وذهابًا لحدِّ إحداثِ شرخٍ في الخشبة. بدأتْ يدايّ في التصلّب، لكنّني كنتُ مُصّرًا. بعدَ انقضاءِ مدّةٍ على هذه الحال، اعتقدتُ أنّني أضعفتُ الخشبَ بما يكفي، ففكرتُ أنْ أستديرَعلى بطني وأحاولَ الوقوفَ مُستنِدًا على اليدينِ و الركبتين، دافعًا الخشبَ بالجزءِ الأوسطِ منْ جسمي. ولكنْ، إنْ لم ينفتحْ هذا النّعش، فذلك يعني أنّني لم أنبشْ بالمسمارِ كفايةً، وأنَّ الشرخَ لم يكنْ عميقًا بما يكفي. كانَ عليَّ أنْ أستديرَعلى ظهريّ منْ جديدٍ وأستمرَ بالنّبش، ما كلفني جهدًا كبيرًا. </span><br />
<span style="font-size: large;">أخيرًا حاولتُ منْ جديد، هذه المرَّةُ انفتحَ النّعشُ منْ الأعلى كاملاً، في الحقيقة، لم أكنْ قد نجوتُ بعد، لكنَّ الأملَ استولى على قلبي.</span><br />
<span style="font-size: large;"> توقفتُ عنْ الدفعِ وعنِ الحركة، مخافةَ أنْ أقومَ بحركةٍ خاطئةٍ تؤدي إلى دفني تحت التراب. كانتْ خطتي أنْ أستعملَ غطاءَ النّعشِ كحمايةٍ ليّ منَ الترابِ بينما أحاولُ شقَّ مخرجٍ فيه. للأسف، كانَ هذا العملُ صعبًا للغاية: كانتْ تلك الكتلُ الطينيّةُ تفلتُ وتحدثُ تصدعاتٍ في الخشبِ مُصعِبَةً عليَّ المهمة؛ لنْ أبلغَ السطحَ أبدًا، إذ إنَّ الترابَ كانَ يضغطُ على عموديّ الفقريّ ويدفعني للأسفلِ في التراب. </span><br />
<span style="font-size: large;">تملكني الخوفُ حينَ مدَّدتُ رجليّ للأمامِ باحثًا عنْ نقطةٍ أستندُ إليها، ووجدتُ أشبه ما يكونُ بالفراغِ يتلو الخشبةَ التي تحدُّ النّعش، وكانتْ تبدو ضعيفةً حينَ أضغطُ عليها. رفستُ بقوَّةٍ بأسفل قدمي، معتقدًا أنَّ ثمة حفرةً في ذلك المكان، أنَّ هنالك حفرةً أخرى خلصوا منْ حفرها. </span><br />
<span style="font-size: large;">فجأةً، أحسستُ برجلي في الفراغ. كانتْ نبوءتي صحيحة: توجدُ حفرةٌ جديدةٌ هناك. لم يكنْ أمامي سوى حاجزٍ ترابيّ ضعيفٍ أحفره حتى أخرج. يا إلهي! لقد نجوت! </span><br />
<span style="font-size: large;">بقيتُ ممدَّدًا على ظهري للحظةٍ وعيني على الثقبِ في الأسفل، كانَ الوقتُ ليلاً، والنجومُ متوهجةٌ في السّماء. يصلُّ منْ حينٍ لآخر بردٌ خفيفٌ ليذكرني بجوِّ الربيع. يا إلهي! لقد نجوت، إنّني أتنفس، أشعرُ بالحرارة، أبكي ناطقًا كلامًا غيرَ مفهوم، ويدايّ مفتوحتانِ أمامَ الفضاءِ الشاسع. آه! ما أجملَ أنْ يعودَ المرءُ للحياة!</span><br />
<div>
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;">...يُتبع</span><br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: x-large;">ترجمة: Achraf Nihilista</span><br />
<br /></div>
العدمي 2http://www.blogger.com/profile/09567827201419682541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5624414920060504418.post-43048053788808776012015-07-19T16:40:00.003-07:002015-07-19T16:40:47.071-07:00الجزء الثالث: موت أوليفييه بيكاي - إميل زولا<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: xx-small; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;"><br /></span>
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: xx-small; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;"><br /></span>
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: xx-small; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;"><br /></span>
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: xx-small; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;"><br /></span>
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;"><b>للوصول للجزء الأول، يرجى الضغط <a href="https://www.blogger.com/"><span id="goog_39794448"></span>هنا<span id="goog_39794449"></span></a>.</b></span><br />
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;"><b>للوصول للجزء الثاني، يرجى الضغط <a href="http://3dmimostaner.blogspot.com/2015/07/blog-post_13.html" target="_blank">هنا</a>.</b></span><br />
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: medium; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;"><b><br /></b></span>
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: x-small; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;"><b><br /></b></span>
</div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: xx-small; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJqPf1epq8-8EWck46Q6-MXNO4N3mqqfYKr95KCIjgenbGNDJfPQ1LE_OZXj8_i9vUqzejRP2LNpF8erlkWStyIlWoNUwCbkjwUFOgNOyS-iTyww-5n5lV4pk8Lqcx1nFTN4-50m9vxJA/s1600/11705144_1692829187611843_2706409473843203142_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="301" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJqPf1epq8-8EWck46Q6-MXNO4N3mqqfYKr95KCIjgenbGNDJfPQ1LE_OZXj8_i9vUqzejRP2LNpF8erlkWStyIlWoNUwCbkjwUFOgNOyS-iTyww-5n5lV4pk8Lqcx1nFTN4-50m9vxJA/s400/11705144_1692829187611843_2706409473843203142_n.jpg" width="400" /></span></a></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: xx-small; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;"><b><u>الفصل الثالث:</u></b></span><br />
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: xx-small; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;"><br /></span>
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: small; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">لمْ يعدْ بإمكاني الحديثُ عنِ احتضاري في صبيحةِ اليوم الموالي. كانَ الأمرُ أشبهَ بكابوسٍ مروِّعٍ جعلَ مشاعري في تفردٍ واختلاطٍ منقطعِ النظير، لدرجةٍ يصعبُ عليَّ معها التعبيرُ عنها. انتظارُ استيقاظٍ مفاجئٍ كانَ يجعلُ عذابيَّ أقسى وأقسى، وكلّما
اقتربتْ ساعةُ الدَّفنِ أكثر، تمكنَ الخوفُ مني أكثر.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">استغرقَ الأمرُ حتى حلولِ الصَّباحِ لأستعيدَ وعيي بما يدوُر منْ حولي. صريرُ فتحِ النافذةِ أيقظني منْ غفوتي. كانتِ السَّيدةُ غابين هي منْ فتحَ النافِذة. كانتِ السَّاعةُ حوالي
السابعة صباحًا، لأنّني سمعتُ صوتَ الباعةِ في الشَّارع، وصلني صوتُ فتاةٍ صغيرةٍ تبيعُ الكزبرة، وأخرى تبيعُ الجزَّر. هذا الاستيقاظُ المزعجُ لباريسَ هدأني أولَ الأمر: منَ المستحيلِ أنْ يكونَ مصيري الترابُ وسطَ كلِّ الحياةِ المحيطةِ بي. ثمَّ تبادرتْ إلى ذهني ذكرى
طمأنتني تمامًا، تذكرتُ حالةً مشابهةً لحالتي، حدثتْ حينَ كنتُ موظفًا في مستشفى
غيراند: نامَ أحدهم مدةَ ثمانٍ وعشرين ساعة،
كانَ نومه عميقًا جدًا لدرجةِ أنَّ الأطباءَ حاروا في إعلان وفاته؛ ثمَّ تمكنَّ هذا الرجلُ في النهايةِ منَ الجلوس، لقدِ انتهى به الأمرُ بأنِ استيقظ. أنا نمتُ مدّةَ خمسٍ وعشرينَ ساعة،
إذا حدثَ واستيقظتُ حوالي العاشِرة صباحًا، فلنْ يكونَ الوقتُ قد تأخرَ بعد.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">بَدَأْتُ أحاولُ مَعرفةَ مَا يقومُ بِه كلُّ شَخصٍ مِن حَولِي. الصَّغيرةُ ديدي كَانت تلعبُ أمامَ الغُرفةِ، لأنّني سَمعتُ ضَحكاتِ طِفْلٍ تَنفذُ عبرَ بابِ الغُرفةِ المَفتوحِ. دُونَ أدنى شّك، لم يكنْ سيمونو في الغُرفةِ: لا يُوجَدُ أيُّ أَثرٍ لحضورهِ. كُنتُ أَسْمعُ صوتَ شِبشبِ السّيدةِ غابين. وأخيرًا سَمعتُ صَوتًا جَديدًا.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">-عزيزتي، أنتِ مُخطئةٌ بِعدمِ شُرْبكِ إِيّاهَا سَاخِنةً. قالتِ العَجوز.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">مِنْ صَوْتِ الإِبريقِ على نارِ المِدفأَةِ، فَهمتُ أنّهما تَتحدّثانِ عنِ القهوةِ.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">-ليسَ لِمجردِ الحَديثِ، لكنّني احتجتُ هذا دَائِمًا، وَاصلتِ العجوزُ حَديثَهَا، فِي عُمري هَذَا، لا يَضرّني السّهرُ أَبداً. وَأَعلمُ كَم يَكونُ اللّيلُ شَاقًّا في أثناءِ أحداثٍ بمثلِ هذَا السّوءِ... اشرَبي إذن بَعْضَ القهوةِ يا عزيزتي، رَشفةً واحدةً فقط.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">ثمَّ سَاعدتْهَا على شُرْبِ فِنْجانٍ كامِلٍ.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">-كيفَ وَجدْتِها إذن؟ إنّها سَاخنةٌ وسَتُفِيدُكِ. أنتِ تحتاجينَ الكَثيرَ مِنَ القوّةِ للوقوفِ حتى
آخرِ النّهار... الآنَ سَيكونُ جَديرًا بِكِ الذّهابُ إلى غُرفتي والانتظارُ هُناكَ...<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">-لا، أريدُ البَقاءَ هُنَا. أَجابتْ مارغريت في حزمٍ.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">لَمْ أسمعْ صوْتها منذُ البارحَةِ، لقد أثّرَ عليَّ سماعهُ الآن. بَدا صوْتُها مُتَغيّرًا،
مُنكسِرًا منَ الألمِ.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">آه! يَا زَوجتيَ العَزيزة! كُنتُ أحِسّها قَريبةً مني، وكأنّه عًزاءٌ أخيرٌ. وَأعلمُ أَنَّ عَينهَا لَمْ تُغادِرني طوال اللّيلِ، وأنّها ستبْكيني حتى آخرِ دَمْعِهَا.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">مرَّتِ الدَّقَائِق، وسَمِعْتُ عندَ البابِ ضجيجًا لم أكنْ قادرًا على تفسيرهِ أوّلَ الأمرِ.
كانَ شبيهًا بِصوْتِ نقلِ أثاثٍ عَبْرَ سُلّمِ الفُندقِ الضّيقِ. ثمَّ فَهمتُ الأَمرَ حينَ سَمعتُ مارغريت
تبكي. لَقد كانَ ذلك النّعش.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">-لقد جِئْتُم بَاكِرًا جدًّا، قالتِ السَّيدةُ غابين في انزعاجٍ واضحٍ، ضَعوهُ خَلفَ السّرير.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">كم كانتِ السّاعةُ حينَها؟ أَعتقدُ أنّها التّاسِعَة. وكانَ نَعْشِي قد وَصل. وكُنتُ أراهُ في منامي سميكًا، جديدًا، وكأنَّ ألْواحهُ عُدِّلَت<span style="color: #cc0000;"> </span>للتّو. يا إلهي! هل
انتهى كلُّ شيء؟ هل سأُحمَلُ في هذا الصّندوقِ الّذي أتَحسّسه عندَ قَدَمي؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">انْتابَتْنِي مَع ذَلِكَ سعادةٌ لا تُوصَف. مارغريت، ورغمَ إرهاقها الشّديد، أرادتْ أنْ تعتنيَّ بي. تولتْ بنفسها مهَمةَ إلباسي بمساعدةِ السَّيدةِ غابين،
بحنانِ الأختِ والزَّوجة. شعرتُ أنّني بينَ ذراعيها مرَّةً أخرى، مع كلِّ قطعةِ ثوبٍ تُلبسني
إيّاها. وتوقفتْ وهي متأثرةٌ جدًا؛ عانقتني حتى بللتني دموعها. تمنيتُ لو أستطيعُ ردَّ عناقها وأصرخ: "أنا حيّ!" بقيتُ كما أنا، لا حولَ لي ولا قوَّة، مجردُ كتلةِ لحمٍ جَامدة.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-SA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">-أَنتِ مُخْطئة،
كلّ هذا سَيضيع. قالتِ السّيدةُ العَجوز.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-SA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">أجابتها
مارغريت بِصوتٍ مُتَقَطّعٍ:<o:p></o:p></span><br />
<span dir="RTL" lang="AR-SA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">-دَعيني، أُريدُ أنْ أُلبِسهُ أَجْملَ ما نَملكُ.</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">فَهمتُ أنّها تُلبِسُني مَا كنت أَرْتَدِيه في يَومِ زفافِنا. احتفظتُ بملابسِ ذلك اليومِ، و قَرّرْتُ أن لا أَسْتعمِلها في باريس إلا في الأيّامِ المُهِمة. بعدها، رَمَتْ نَفسهَا على الكُرسِي،
مُتعَبَةً من كلّ ذلك المَجْهودِ الّذي بَذَلتُه.</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">ثم تدخّل سيمونو فجأةً، لا بد أنَه دَخَلَ تَوّا:<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">-إِنّهُم في الأَسفل.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">-حسناً، لَم يَأتوا باكراً، أجابت السيدة غابين، ثمّ خَفَضَت صَوْتَهَا قَائِلَةً، أَخُبرهُم
أن يَصْعدوا، عَلَيْنَا إِنْهَاءُ الأَمرِ.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">-أنا خائِفٌ من انهيارِ هَذه المِسكينة.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: xx-small; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;"><span style="font-size: large;">-اسمع، سيّد سيمونو، خُذْهَا بالقُوّة لِغُرفتي... لا أُريدها أن تَبْقَى هُنا. هذا
لِمَصْلَحَتِهَا... وسَنُنهي</span></span><span style="font-size: large;"> الأَمْرَ بِسُرْعَةٍ.</span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">لامَسَت كَلِمَاتُها هَذِه قَلْبِي مُبَاشَرَةً.
مَاذَا سَأَفْعَل، حينَ أَسْمعُ مُقاوَمَتَهَا لهم. اقتربَ سيمونو من مارغريت، وَ رَجَاهَا أن تَتْرُكَ الغُرْفَة.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">خاطَبَهَا قَائِلاً:<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">-أرجوكِ، تَعالي مَعِي... أَريحِي نفسكِ مِن مُعَانَاةٍ لا تُفِيدُ في شيءٍ.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">-لا، لا، أجابت زَوْجَتِي، سَأبْقَى، أُريدُ الَبقاءَ حتّى آخرِ لَحْظَةٍ. فَكِّر قَليلاً، لَيسَ لي
غَيرهُ في هَذَا العَالمِ، وسأكونُ وَحيدةً تَماماً حين يرحل.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">ولكن، قُربَ السّريرِ، هَمَسَتْ السّيدةُ غابين في أُذنِ سيمونو قائِلةً:<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">-هيّا، مَاذا تَنْتَظِر؟ احملهَا بيْنَ ذِراعَيْكَ.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">هَل سَيَفعلُ سيمونو؟ هَل سَيَحملُ مارغريت بين ذِراعيْهِ؟ مُباشَرةً بعدَ هذَا، سَمعتهَا تَصرخُ. تمكّن
منّي غضبٌ شَديد، أردتُ أنْ أقف، لكنَّ نَوابِضَ لَحمي لمْ تكنْ تَعملُ. وَبقيتُ جامدًا، لا أَستطيعُ حتى أنْ أَرفعَ جَفني لأَرى ما يَحدُثُ هناك، أَمامي مُباشرةً. استَمرَّتْ مُقاوَمَةُ زَوْجتي، كانتْ تُمسِكُ بالأثاثِ مردّدةً:<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">-أرجوكَ، أرجوكَ يا سيّد... أُترُكني، لا أُريدُ.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">لا بدَّ أنّه يُمسِكُها بَين ذِراعَيْهِ، لأنّها لمْ تعُد تَتفوّهُ سِوى بِصَرخاتٍ طُفوليّةٍ. ضَاعتْ صَرخاتُها عَبثًا، لم تَعُد تَصِلُني، تخيّلتُ أنّني أراهُما، هو كبيرُ وصَلبٌ، يَحمِلُها على<span style="color: #cc0000;"> </span>كَتفِه،
وهي غارِقةٌ في دُموعِها، مُنكسِرةً، ومُستسْلِمةً لهُ يحمِلُها أَينمَا شاءَ.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">-يا للعجب! لقدْ كانَ ذلك صعبًا! همهمتِ السَّيدةُ غابين. هيّا، أسرعوا! ما دامتِ الغرفةُ فارغة.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">في ذَروة الغضبِ والغيرةِ اللتين تجتاحانني، بدتْ لي عمليةٌ حملها كاختطافٍ حقير.
لمْ أرَ مارغريت منذُ الأمس، لكنّني كنتُ أسمعها.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">والآنَ انتهى الأمر؛ منعوها عني؛ وهي الآنَ مع رجلٍ محظوظٍ برفقتها، حتى قبلَ أنْ أدفَن.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">لقدْ كانَ معها، يفصلني حائطٌ عنهما، وحده معها ليواسيها، وربما ليقبلها!<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">فُتِحَ البابُ منْ جديد، سمعتُ هذه المرَّةَ خطواتٍ ثقيلةً تمشي في الغرفة.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">-أسرعوا! أسرعوا! ردَّدَتِ السَّيدةُ غابين، لا بدَّ أنَّ زوجته المسكينة تحاولُ العودة.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">كانتْ تتحدثُ لرجالٍ لا تعرفهم ولا يردونَ عليها إلاّ بهمهمات.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">-أنا لستُ منْ عائلته، أنا منْ جيرانه فقط. ليسَ لي أيُّ ربحٍ في هذا كلّه. أفعلُ هذا كلّه فقط لأنَّ حسنَ المعاملةِ واجبٍ بينَ الجيران.<br />
لمْ أقضِ كلَّ الأمورِ بعد... نعم، نعم، لقدْ قضيتُ ليلّة هنا.<br />
حتى إنَّ الجَّوَ لمْ يكنْ حارًا، حوالي السَّاعة
الرابعة. <br />
حسنًا، لقد كنتُ دائمًا غبيّة، لكنّني طيبةٌ للغاية.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">في هذه الأثناء، جروا النعشَ إلى منتصفِ الغرفة، وفهمت. لقدْ حُكِمَ عليَّ بالموت،
لأنّني لمّا أستيقظْ بعد. بدأتْ أفكاري تفقدُ نقاءها، كلُّ شيءٍ داخلي كانَ كأنّه دخانٌ أسود.
واستسلمتُ أخيرًا، ومنحني ذلك بعضَ الرَّاحة: راحةَ أنْ لا تنتظرَ شيئًا بعد.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">-لم يقطعوا الخشبَ جيدًا على ما يبدو، نطقَ متعهدُ الدَّفنِ بصوته الأجش، الصندوقُ أطولُ منه بكثير.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">-حسنًا! سيكونُ مرتاحًا فيه، أضافَ أحدهم في بهجةٍ غيرِ مفهومة.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">لمْ أكنْ ثقيلاً، لا بدَّ أنّ هذا أفرحههم، إذ إنّهم سيضطرون لحملي ثلاثةَ طوابق. بينما كانوا يمسكونَ بكتفي ويعدلونَ قدمي، صرختِ السَّيدةُ غابين في غضبٍ شديد:<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">-انظروا لهذه الطفلة اللّعينة! يجبُ أنْ تحشرَ نفسَها بكلِّ الأمور! انتظري!
سأعلمكِ كيفَ تنظرينَ منْ فتحةِ الباب!<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;"> كانتْ تلك ديدي التي دفعتِ البابَ قليلاً وأطلَتْ بشعرها الأشعث. تريدُ أنْ تراهم يضعونَ الميّتَ في الصندوق. سمعتُ صوتَ صفعتينِ قويَّتين، انفجرتْ بعدهما الصبيّةُ بالبكاء. وبعدَ أنْ دخلت، تحدثتْ أمها مع الرجالِ الذين يضعونني في نعشي بخصوصِ طفلتها.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">-عمرها عشرُ سنوات، إنّها لطيفة؛ فقط ينتابها الفضولُ منْ حينٍ لآخر... لا
أضربها دائمًا، إنّما عليها أنْ تنصاعَ للأوامر..<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">-أتعلمين؟ نطقَ أحدُ الرجال، كلُّ الفتياتِ يشبهنها... حينَ يكونُ هنالك ميِّتٌ في أيِّ مكان، تجدُ الفتياتِ يبحثنَ عنْ طريقةِ للمُشاهدة.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">كنتُ مستلقٍ في وضعٍ مريح، لدرجةِ أنّني كنتُ لأعتقدَ أنّني مازلتُ على السّريرِ لولا
أنَّ يدي اليسرى كانتْ متشنِّجة، إذْ كانتْ موضوعةً مباشرةً على خشبةِ النعش. وتمامًا كما
قالوا، كنتُ مرتاحًا في نعشي، بسبّبِ قامتي القصيرة.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">-انتظروا! صرختِ السَّيدةُ غابين، وَعَدْتُ زوجته بأنْ أضعَ وسادةً تحتَ رأسه. <o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">لكنَّ الرجالَ كانوا مستعجلين. وضعوا الوسادةِ بقسوة. أحدهم كانَ يبحثُ عنِ المطرقةِ وهو يطلقُ وابلاً منَ السُباب. لقدْ نسَوها في الأسفل، ويجبُ على أحدهم أنْ ينزلَ ليحضرها. وضعوا الغطاء، شعرتُ باهتزازٍ خفيفٍ في جميعِ أنحاءِ جسدي حينَ دقوا أولَ مِسمارٍ في النَّعش. لقدْ حدثَ ما كنتُ أتوقعه، عدتُ للحياة! ثمَّ بدأتِ المساميرُ تدخلُ واحدًا تلو الآخر، بسرعة، وصوتُ المطرقةِ يتردَّدُ سريعًا أيضًا. إنّهم يقومونَ بالأمرِ كما
لو أنّهم موظفو معملٍ يغلقونَ صندوقَ فواكهَ جافةٍ بلامبالاةٍ غريبة. بعدَ ذلك، توقّفَ الضجيجُ عنْ بلوغِ أذنيَّ إلاّ بعضَ الأصواتِ الخفيفةِ والخافتةِ على نحوٍ غريب، كما لو أنَّ الصندوقَ الخشبيّ تحولَ إلى صندوقِ صدى. آخرُ صوتٍ سمعته في الغرفةِ كانَ صوتَ السَّيدةِ غابين التي كانتْ تُحذّرُ الرّجالَ:<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">-انزلوا بهدوء، وحاذروا منْ سُلَّمِ الطابقِ الثاني الذي لم يعدْ جيدًا كما كان.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">إنّهم يحملونني، أحسستُ كما لو أنّني داخلَ بحرٍ مضطرب. ابتداءً منْ تلك اللّحظة
غدتِ ذكرياتي ضبابية. أتذكرُ مع ذلك ما شغلني في تلك اللّحظة، أمرٌ تافهٌ وآلي، حاولتُ معرفةَ طريقِ المقبرة. لم أكنْ أعرفُ شوارعَ باريس، كنتُ أجهلُ أماكنَ المقابرِ الكبيرة، حتى تلك التي تلقفتها مسامعي ذاتَ مرَّة، لم يمنعني ذلك منَ التركيزِ على
دوراننا شمالاً أو يمينًا. كانتْ عربةُ نقلِ الأمواتِ تدحرجني. إلى جانبي، كانتْ حركةُ العرباتِ والمُشاةِ تتوقفُ في أثناءِ عبورنا، ما كانَ يتيحُ لي فرصةَ سماعِ دحرجةِ النَّعش. تتبعتُ الطريقَ جيدًا في البداية.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">ثمَّ بعدَ ذلك، في محطةٍ معيَّنة، حملوني مجدَّدًا، فهمتُ أنّني في كنيسة، ولكنْ لما
تحركتْ عربةُ نقلِ الأمواتِ مجدَّدًا، فقدتُ كلَّ وعي بما يجري منْ حولي. تردَّدَ ناقوسٌ أعلمني
أنّنا نمرُّ جانبَ كنيسة؛ وحينَ لاحظتُ تبدُلَ السُّرعةِ وتباطأَها استنتجتُ أنّني محمولٌ إليها.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">كنتُ مثلَ محكومٍ يُنقلُ إلى مكانِ العقاب، أو مثلَ أحمقَ ينتظرُ صدورَ عفوٍ لا يأتي.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">توقفوا عنِ المسير، سحبوني منَ العربة. توقفَ الضجيج للحظة، شعرتُ أنّني في مكانٍ مُقْفَر، تحتَ الشّجر، مع السّماء العريضةِ أعلى رأسي. بلا شَّك، كانَ هناك بعضُ الأشخاصِ يتابعونَ الدَّفن، نزلاءُ الفندقِ ومعهم سيمونو، لأنَّ صوتهم كانَ يبلغني. سمعتُ ترنيمةً باللاتينيّة
منْ تلاوةِ القس. توقفوا لدقيقتين.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="AR-MA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-bidi; mso-bidi-language: AR-MA; mso-hansi-theme-font: major-bidi;">فجأةً، شعرتُ أنّني أغرَق؛ بينما كانتِ الحبالُ مشدودةً كالنبالِ في زوايا النَّعش، مما
أعطى صوتًا شبيهًا بالكونطر-باس المشقوق. تلك كانتِ النهاية، ضربةٌ قويّةٌ شبيهةٌ بدويِّ رصاصةٍ أصابتْ أعلى رأسي على اليسار؛ وضربةٌ أخرى أصابتْ قدماي؛ أما أقوى الضرباتِ وأكثرها
صَخبًا فقد جاءتْ هذه المرَّة في بطني، لدرجةِ أنّني خِلتُ أنَّ النَّعشَ قد انقسمَ نصفين. وبعدها
أغميَّ عليّ.<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">... يُتبع</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<span style="font-size: x-large;">ترجمة: Achraf Nihilista</span><br />
<div align="right" class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
العدمي 2http://www.blogger.com/profile/09567827201419682541noreply@blogger.com0